หลังหยุดงานดีเจมามุ่งมั่นจริงจังกับงานสถาปนิกชนิดเต็มตัว ชื่อของเหวิน-ปฤษฐ ชุมสาย ณ อยุธยา ก็ดูจะเลือนหายไปจากหมู่นักฟังเพลง หากแต่ในแวดวงสถาปนิก และงานอีเว้นต์ เขากลายเป็นดาวดวงใหม่ที่หลายคนพากันจับตามอง จากผลงานที่ปรากฏล้วนโดดเด่นและแปลกตา โดยเฉพาะงานออกแบบโรงพยาบาลขุนเทียนที่มีความเสี่ยงเรื่องน้ำท่วมถือเป็นเรื่องท้าทาย สมค่ากับที่เป็นทายาท ศ.ดร.สุเมธ ชุมสาย ณ อยุธยา ผู้บุกเบิกวงการสถาปัตยกรรมเมืองไทยยิ่งนัก
สัปดาห์นี้เรามีนัดกับสถาปนิกหนุ่มที่บ้านหลังโตในซอยสุขุมวิท 53 เหวินในชุดกางเกงยีนส์เสื้อยืดสีขาว เปิดประตูต้อนรับอย่างเป็นกันเอง เขาเล่าถึงบ้านหลังเก่าแห่งนี้ว่า ในอดีตที่นี่เคยเป็นโรงพิมพ์ ของคุณปู่ (ม.ล.มานิจ ชุมสาย ณ อยุธยา) นักประวัติศาสตร์ นักภาษาศาสตร์คนสำคัญของประเทศไทย เมื่อคุณปู่เลิกกิจการโรงพิมพ์ ตึกนี้ก็กลายมาเป็นอาพาตน์เม้น จนเมื่อปลายปี 2547 เขาเรียนจบกลับมา เลยดัดแปลงเป็นออฟฟิศเล็กๆ ตั้งบริษัทออกแบบของเขาเอง ใช้ชื่อว่า "Dymaxion Studio"
เหวินเล่าว่า หลังเลิกจัดรายการเพลงวิทยุมา 2-3 ปี ก็มานั่งทำงานตามสายงานที่เรียนมาคือเป็นสถาปนิกออกแบบที่บริษัท ไดแมคซิอัน สตูดิโอ จำกัด นอกจากนี้เขายังเปิดบริษัทรับจัดอีเว้นท์ชื่อ ยู-ด๊อกซ์ อินเตอร์เนชั่นแนล (ไทยแลนด์) จำกัด รวมทั้งเป็นอาจารย์สอนพิเศษให้นักศึกษาคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอีกด้วย
เมื่อถามว่างานมากมายแบบนี้แบ่งเวลาการทำงานอย่างไร เหวินหัวเราะเบาๆก่อนบอก “ผมก็ไม่รู้ แต่ทุกอย่างก็รันไปได้ตามระบบ ไม่มีปัญหาอะไร อย่างงานสถาปนิกก็มีงานใหญ่คือออกแบบโรงพยาบาลบางขุนเทียนของกทม. ซึ่งงานนี้เป็นงานที่ทำร่วมกับเพื่อนสถาปนิก คือ พรเทพ สุวรรณวีรกุล, ศิริลักษณ์ อังควัฒนะพงษ์ สำหรับงานอีเว้นท์ จะมีมาตลอด มีเข้ามาเรื่อยๆ เป็นงานที่ท้าทายความคิดต้องตอบโจทย์ลูกค้าให้ได้ ส่วนการเป็นอาจารย์พิเศษ ก็เป็นงานที่สนุกได้ใช้ความรู้ที่เราเรียนมาถ่ายทอดให้ลูกศิษย์อีกที อีกอย่างการได้อยู่กับเด็กรุ่นใหม่ก็เหมือนกับช่วยเปิดโลกทัศน์ของผมให้กว้างขึ้นกว่าเดิม”
หนุ่มเหวินยังเล่าถึงโปรเจ็กต์ล่าสุดซึ่งค่อนข้างหนักและท้าทาย เพราะได้ออกโรงพยาบาลบางขุนเทียน ของกทม. ซึ่งโจทย์สำคัญของโครงการนี้คือพื้นที่ 34 ไร่ ของโครงการเป็นพื้นที่รับน้ำหรือที่เรียกว่า ‘แก้มลิง’ ซึ่งพื้นที่บางขุนเทียนเป็นพื้นที่ที่น้ำท่วมเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์ทั้งปี เขาพยายามถมดินให้น้อยที่สุดเพื่อให้น้ำไหลลงสู่ทะเล “ทีนี้เราก็มาระดมสมองกับเพื่อนว่าจะทำอย่างไร? เพื่อรักษาสมดุลสิ่งแวดล้อมให้ได้มากที่สุด? กว่าจะได้ข้อสรุปเขียนแบบเสร็จก็ใช่เวลาพอสมควร ตอนนี้อยู่ในช่วงหาผู้รับเหมาก่อสร้าง “
จากคำอธิบายที่ชัดเจนของบทบาทงานแต่ละชนิด ฟังดูแล้วแทบไม่มีเวลาได้พักผ่อน หากเป็นคนธรรมดาอย่างเราก็คงจะเครียดจนหน้าคล้ำ แต่เหวินกลับมีสีหน้าสดใสไม่มีริ้วรอยของความเครียดแฝงบนใบหน้า “จริงๆแล้วงานผมไม่เครียดนะ เพราะเป็นงานศิลปะ มันได้คิดและเราก็มีความสุข อีกอย่างผมเป็นคนอยู่นิ่งไม่ได้ต้องทำโน้นนี่ตลอด ผมชอบออกกำลังกาย ถ้าไม่เล่นฟุตบอลกับเพื่อน ก็วิ่งเวลาวิ่งจะเป็นช่วงที่สมองโล่ง มองไปข้างหน้าจะว่างเปล่าตรงนั้นได้ใช้ความคิดเยอะทีเดียว”
นอกเหนือจากออกกำลังกายคลายเครียดแล้ว อีกหนึ่งกิจกรรมที่เพื่อนๆหลายคนรู้ดีคือ เหวินเป็นนักสะสมตัวยง เขาบอกว่า ของสะสมชิ้นแรกเลยคือแผ่นเสียง เพราะสมัยไปเรียนที่อังกฤษเห็นดีเจแล้วอยากเป็นดีเจมากเลย ซื้อแผ่นมาเก็บสะสมไว้ จากนั้นก็สะสมโปสเตอร์ภาพยนตร์ แล้วก็มาเป็นการสะสมรองเท้า
“รองเท้านี่ไม่ได้เรียกว่าสะสม แต่ตอนนั้นซื้อเพราะว่าชอบเล่นกีฬาและก็ชอบเล่นเทนนิส รองเท้ารุ่นที่ชอบก็คือ Nike Tech Challenge II ที่ Andre Agassi ใส่แข่ง French Open ชนะ ส่วนของสะสมอื่นๆก็เป็นไปตามความชอบส่วนตัว ผมคิดว่าเราควรเก็บสะสมของที่ตัวเองชอบจะดีที่สุด เพราะว่าตัวผมเองเวลาซื้ออะไรมา มันก็เป็นความชอบส่วนตัวล้วนๆ แต่อย่างบางคนเค้าซื้อมาเพื่อเก็งกำไร อันนั้นผมคิดว่าไม่ใช่นักสะสม อันนั้นเป็นพ่อค้า เราควรซื้อแค่แบบอะไรที่เราอยากได้ บางอย่างอยากได้ แต่ไม่มีปัญญาจะซื้อ มันก็ไม่จำเป็น อย่างเมื่อก่อนนี้ผมอยากได้ Nike Dunk Pro SB Paris มาก แต่ว่าราคาแสนกว่าบาท ใครจะไปซื้อ บางคนก็ซื้อมาก็ขายต่อ แล้วจะซื้อทำไม ผมคิดว่าเราซื้อมาเก็บเพราะเราชอบ ซื้อมาเพื่อเก็บสะสม”
เวลากว่า 1 ชั่วโมงที่ได้พูดคุยกับ หนุ่มเหวิน-ปฤษฐ ชุมสาย ณ อยุธยา ทำให้สัมผัสได้ว่าสถาปนิกหนุ่มผู้นี้ เติบโตเกินตัวมากนัก การจัดวางชีวิตที่เรียบง่าย ผลงานที่ปรากฏ แสดงให้เห็นว่าเลือดพ่อเลือดปู่ที่เขาได้รับมานั้นสมภาคภูมิยิ่งนัก
