ณ นาทีนี้หากเปิดทำเนียบผู้มีอายุสูงเกิน 100 ปีขึ้นไปของเมืองไทย คงต้องบอกเหลือน้อยเต็มที ยิ่งคนที่ยังมีสุขภาพสมบูรณ์ แข็งแรง ความจำเป็นเลิศ ยังเล่นคำปริศนา และสามารถทำงานได้อย่างท่านผู้หญิงยสวดี บูรณะสัมฤทธิ อัมพรไพศาล ปูชนียบุคคลด้านการศึกษาไทย ผู้ก่อตั้งและผู้อำนวยการโรงเรียนอัมพรไพศาลด้วยแล้วคงต้องบอกว่าแทบไม่มีผู้อาวุโสท่านใดเหลือให้เราได้พูดคุยเพื่อเรียนรู้เรื่องราวการดำเนินชีวิตที่เป็นระบบระเบียบแบบแผนให้เราติดตามกันอีกแล้ว
วันที่ 1 พฤษภาคมที่ผ่านมา ท่านผู้หญิงยสวดีมีอายุครบ 105 ปี ลูกๆ หลานๆ ได้จัดงานฉลองวันคล้ายวันเกิดให้ท่าน ที่อาคารคอนเวนชั่น เซ็นเตอร์ โรงแรมรามาการ์เด้นส์ ซึ่งนอกจากลูกหลานที่ได้มารวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียงแล้ว บรรดาลูกศิษย์ลูกหาต่างพร้อมใจกันมาร่วมแสดงความยินดีอย่างมากมาย
ในวัย 105 ปี ท่านผู้หญิงยสวดี ยังคงดูสดใส แข็งแรง สามารถพูดคุยให้คำแนะนำสั่งสอนสอนลูกหลานและลูกศิษย์ได้อย่างชัดเจนตรงไปตรงมา โดยเฉพาะเมื่อเจอคำถามสุดฮิตถึงเคล็ดลับการดูแลรักษาสุขภาพท่านถึงกับหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะตอบว่า “กินเป็นเวลา นอนเป็นเวลา และรับประทานเป็นเวลา สำคัญคืออาหารต้องมีประโยชน์ ทำจิตใจให้สงบและปล่อยวาง ฉันนอนไม่เกิน 3 ทุ่ม ตื่นเช้ามาอ่านหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ เล่นครอสเวิร์ดทุกวัน ตั้งแต่สาวจนถึงทุกวันนี้ ได้ฝึกสมอง ทำอย่างนี้ทุกวัน ทุกวันดีเอง”
ด้วยบุคลิกที่ยังคล่องแคล่วกระฉับกระเฉง ไม่ชอบอยู่เฉย ชอบเรียนรู้ มีกิจกรรมทำได้ตลอดเวลานับตั้งแต่ยังสาว สิ่งใหม่ๆที่เกิดขึ้นในโลกใบนี้จึงไม่สามารถหลุดพ้นสายท่านผู้หญิงยสวดี ยิ่งเมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไป เทคโนโลยีใหม่ๆเข้ามาแทนที่ ท่านผู้หญิงก็ไม่ยอมตกเทรนด์ เล่น “ไอแพด” ทุกวัน
“คุณย่าชอบเล่นไอแพด จะมีแอพเข้าไปอ่านข่าว ดูข่าว บางทีก็ดูหนัง ฟังเพลง มีอะไรใหม่ท่านจะอัพเดทข้อมูลตลอดเวลา แต่อย่างเครื่องคิดเลขนี่ไม่ใช้เลย ถ้าเลขไม่เยอะก็จะคิดเองเดี๋ยวนั้น แต่ถ้าตัวเลขเยอะจะใช้ลูกคิดแทน” อัจจิมาวรรณ บูรณะสัมฤทธิ รองอาจารย์ใหญ่ โรงเรียนอัมพรไพศาล หลานย่ากล่าว
ทุกวันนี้ท่านผู้หญิงยสวดี ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง หลังเสร็จสิ้นภารกิจประจำวันก็จะมานั่งเขียนหนังสือและแต่งตำราเรียน โดยเป็นที่รู้กันดีว่าท่านผู้หญิงชื่นชอบและเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษเป็นอย่างมาก
“เพิ่งแต่งกลอนเรื่องการเที่ยวยุโรปเป็นภาษาอังกฤษเสร็จไป 2 เล่ม ส่งไปพิมพ์เมื่ออาทิตย์ก่อน หนังสือกลอนภาษาอังกฤษที่เขียนไป เพราะอยากให้พวกเราได้รู้หลักการเขียนกลอนภาษาอังกฤษว่าเป็นอย่างไร” ท่านผู้หญิงยสวดีกล่าว
แม้จะชื่นชอบภาษาอังกฤษมาก แต่ท่านผู้หญิงก็ให้ความสำคัญกับภาษาไทยอันเป็นภาษาประจำชาติของตัวเองเป็นอย่างมากเช่นกัน ลูกหลานทุกคนจะต้องพูดภาษาไทยให้ชัดเจน การออกเสียง ร.เรือ ล.ลิง การออกอักขระคำควบกล้ำต้องถูก หากพูดไม่ถูกพูดไม่ชัดจะถูกดุทันที
และในงานวันเกิดเมื่อถึงทุกคนร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์จบลง ก่อนตัดเค้กท่านผู้หญิงก็ประกาศเสียงดังฟังชัด ให้ทุกคนที่มาร่วมงานรู้ว่าเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์เป็นภาษาอังกฤษนั้นไม่ชอบนัก อยากให้ร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดภาษาไทยที่ท่านประพันธ์เอง
“เป็นคนไทยต้องแม่นยำในภาษาไทยก่อน ถ้าภาษาของตัวเองยังไม่รู้เรื่องก็ไม่ประโยชน์อะไรที่จะเรียนภาษาอื่น ที่โรงเรียนอัมพรไพศาล ฉันกำหนดให้เริ่มสอนภาษาอังกฤษเด็กเมื่อชั้นป.5 ขึ้นไป เพราะฉันต้องการให้เด็กไทยได้เรียนรู้มีพื้นฐานภาษาของตัวเองให้แน่เสียก่อน คนเราไม่ใช่ว่าจะถนัดในทุกเรื่อง ขอให้มีความพยายามทำงานทุกอย่างก็จะสำเร็จ”
ท่านผู้หญิงยสวดียังเล่าย้อนถึงอดีตเมื่อครั้งท่านหัดแต่งกลอนครั้งแรกราวกับเรื่องราวเพิ่งเกิดขึ้นว่า ท่านไปเที่ยวล่องแก่งที่แม่ปิงกับคุรุสภา ซึ่งตอนนั้นมีประกวดแต่งบทดอกสร้อย จึงถามลูกชายซึ่งไปร่วมแพว่าแต่งได้ไหม ปรากฏว่าลูกชายท่านบอกว่าแต่งไม่ได้ไม่มีอารมณ์ เมื่อต้องแข่งขันท่านในฐานะหัวหน้าแพกลุ่ม YWCA จึงให้ลูกชายบอกกฏเกณฑ์การแต่งกลอนให้ท่านฟัง และท่านก็แต่งบทกลอนแม่ปิงประกวดในงานนั้นเลย และหลังจากนั้นท่านก็ได้แต่งเรื่อยมา
วันนี้ชีวิตของท่านผู้หญิงยสวดี ยังทำงานเหมือนคนทำงานปกติทั่วไป หลายคนมีวัน “เกษียณ” แต่สำหรับท่านผู้หญิงยสวดีไม่มีคำว่า “เกษียณ”
การมีชีวิตยืนยาว มีสุขภาพร่างการสมบูรณ์แข็งแรง เป็นคนคุณภาพ ได้รับการยอมรับในวงสังคมนับเป็นสิ่งที่หลายคนอยากจะเป็น แต่นั่นไม่ใช่เรื่องง่ายที่ทุกคนจะทำได้ หากไม่มีความตั้งใจที่แท้จริง
ก่อนจากกันในวันนั้นท่านผู้หญิงยสวดีฝากข้อคิดถึงคนรุ่นลูกรุ่นหลานว่า “หากเราจะทำอะไร ขอให้ตั้งใจจริง ลงมือทำก็สามารถทำได้สำเร็จอย่างแน่นอน ที่สำคัญตัวเองต้องไม่หยุดนิ่งด้วย”
