เอเอฟพี - นักบวชชาวอินเดียซึ่งอ้างว่าตนเป็นบุคคลที่ “อายุยืนยาวที่สุดในโลก” ด้วยวัย 120 ปี เปิดเผยเคล็ดลับที่ทำให้สุขภาพร่างกายยังฟิตปั๋ง คือการไม่รับประทานเครื่องเทศ รักษาพรหมจรรย์ และเล่นโยคะเป็นประจำทุกวัน
หนังสือเดินทางของ สวามี ศิวนันทะ นักบวชฮินดูผู้นี้ ระบุว่าเขาเกิดเมื่อวันที่ 8 ส.ค. ปี 1896 ซึ่งถ้าเป็นความจริงก็เท่ากับว่าเขามีชีวิตผ่านมาแล้วถึง 3 ศตวรรษ แต่ถึงจะอายุมากขนาดนี้ ร่างกายของนักบวชผู้เฒ่ากลับยังแข็งแรงพอที่จะเล่นโยคะได้วันละหลายๆ ชั่วโมง
ศิวนันทะ ได้ติดต่อไปยัง กินเนสส์ เวิลด์ เรกคอร์ดส์ ให้เดินทางมาพิสูจน์อายุของเขาแล้ว โดยบุคคลผู้ครองสถิติอายุยืนยาวที่สุดในโลกคนก่อนหน้าคือ จิโรเอมอน คิมุระ ซึ่งเสียชีวิตลงเมื่อเดือน มิ.ย.ปี 2013 สิริรวมอายุได้ 116 ปี กับอีก 54 วัน
กองหนังสือเดินทางอินเดียยืนยันอายุของศิวนันทะ โดยอ้างทะเบียนของวัดแห่งหนึ่งซึ่งเป็นหลักฐานบันทึกการเกิดเพียงอย่างเดียวสำหรับชาวอินเดียอีกจำนวนไม่น้อย
อย่างไรก็ดี การจะพิสูจน์อายุที่แท้จริงของศิวนันทะอาจเป็นเรื่องยากพอสมควร
เมื่อช่วงฤดูร้อน หนังสือพิมพ์ไทม์ส ออฟ อินเดีย ได้นำเสนอเรื่องราวชีวิตของนักบวชผู้เฒ่า โดยระบุว่า ศิวนันทะ ดูอ่อนกว่าวัยถึง 50 ปี
เจ้าตัวเล่าว่า ตนอาศัยอยู่ที่เมืองพาราณสี พ่อแม่มีฐานะยากจนจึงเลือกที่จะออกบวช และสิ่งที่ช่วยให้อายุยืนและสุขภาพดีได้ขนาดนื้ก็คือ “การเล่นโยคะ ฝึกตนเองให้มีวินัย และครองความเป็นโสด”
“ผมใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายแต่มีระเบียบวินัย อาหารที่รับประทานก็เป็นของง่ายๆ เช่น ของต้มที่ไม่ใส่น้ำมันหรือเครื่องเทศ ข้าว ถั่วต้ม แล้วก็พริกเขียวอีก 2-3 เม็ด” เขาให้สัมภาษณ์กับผู้สื่อข่าวเอเอฟพีที่เมืองกัลกัตตา ระหว่างเดินทางไปเยือนเมืองดังกล่าวชั่วระยะเวลาสั้นๆ
ผู้เฒ่าศิวนันทะซึ่งสูงเพียง 158 เซนติเมตร เล่าว่า ตนจะปูเสื่อนอนบนพื้น และหนุนไม้ท่อนหนึ่งแทนหมอน
“ผมจะหลีกเลี่ยงนมและผลไม้ เพราะเป็นอาหารที่ดีเกินไป ตอนเด็กๆ ผมเข้านอนโดยที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องอยู่บ่อยๆ”
นักบวชเฒ่าชี้ว่า ตนไม่เคยออกมาอ้างสถิติใดๆ เพราะไม่อยากตกเป็นข่าว แต่ที่เปิดเผยตัวตนในวันนี้เพราะลูกศิษย์สนับสนุน
ศิวนันทะ สูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ ก่อนจะถูกญาติส่งไปอยู่กับ “คุรุ” ท่านหนึ่ง และได้ติดตามท่านเดินทางไปทั่วอินเดีย ก่อนจะมาลงหลักปักฐานที่เมืองพาราณสี
ผู้เฒ่าศิวนันทะอาศัยอยู่ตามลำพัง โดยไม่มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน และยังเดินทางโดยรถไฟคนเดียวบ่อยๆ
ศิวนันทะ ใช้ชีวิตวัยเด็กในยุคที่อินเดียยังคงเป็นอาณานิคมของอังกฤษ ไม่มีไฟฟ้า รถยนต์ หรือโทรศัพท์ เขายอมรับว่าไม่สนใจกับเทคโนโลยีสมัยใหม่เหล่านี้ และเลือกที่จะอยู่อย่างเรียบง่ายตามประสาตนเอง
“สมัยก่อนคนเราไม่มีอะไรมากก็สุขได้ แต่เดี๋ยวนี้ผู้คนต่างเป็นทุกข์ สุขภาพก็ไม่ดี และไม่ซื่อสัตย์ต่อกัน ซึ่งทำให้ผมรู้สึกเศร้าใจมาก”
“ผมแค่อยากเห็นทุกคนมีความสุข ร่างกายแข็งแรง และอยู่กันอย่างสันติเท่านั้น”
