เอเจนซีส์ - “เลโอนิด สตาดนิก” ซึ่งว่ากันว่าขี้อายมากจนไม่ยอมให้ “กินเนสส์ เวิลด์ เรกคอร์ดส์” วัดความสูงเพื่อบันทึกลงสถิติโลก มีความสูงมากกว่า“ปีเตอร์เคราช์”นักฟุตบอลร่างโย่งชาวอังกฤษ ถึง 21 นิ้ว
ชายซึ่งเชื่อกันว่าสูงที่สุดในโลก โดยมีความสูงถึง 8 ฟุต 4 นิ้ว (ราว 2.5 เมตร) ได้เสียชีวิตลงด้วยวัยเพียง 44 ปี
ชายไร่ซึ่งอยู่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านโปโดเลียนซี แถบชนบทของยูเครนผู้นี้ ได้ลาโลกไปเมื่อวันอาทิตย์ (24 ส.ค.) ด้วยสภาวะเลือดออกในสมอง หลังเผชิญกับปัญหาสุขภาพ
เลโอนิดได้กล่าวถึงความสูงใหญ่ของตนเองว่า “ผมคิดตัวเองถูกสาป หรือถูกพระเจ้าลงโทษให้สูงผิดธรรมดาแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเลย ผมไม่รู้ว่าทำบาปอะไรไว้ ผมฝันอยากเป็นเหมือนคนอื่นๆ มาตลอดชีวิต”
เขากล่าวเสริมว่า “ผมไม่ต้องการ หรือไม่ได้อยากใช้ความสูงของตัวเองกอบโกยชื่อเสียง ผมจึงไม่ต้องการถูกบันทึกในกินเนสส์บุ๊ก”
เขากล่าวว่า รู้สึกกลัวการผูกมัดกับผู้หญิง “เพราะไม่อยากให้ภรรยาต้องมาแบกรับปัญหาของผม ผมคิดว่าจะเป็นการไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ”
ร่างกายของเขาเริ่มสูงพรวดพราดจนกลายเป็นที่จับตามองตั้งแต่อายุ 12 ขวบ เมื่อเนื้องอกในสมองซึ่งไม่ได้เป็นเนื้อร้ายกระตุ้นให้ต่อมใต้สมองผลิตฮอร์โมนควบคุมการเจริญเติบโต (Growth Hormone) มากเกินพอดี
มีครั้งหนึ่งที่สภาวะร่างยักษ์ (Giganticism) ได้ส่งผลให้เขาสูงขึ้นราว 1 ฟุตภายในทุกๆ 3 ปี
เขาสวมรองเท้าเบอร์ 27 (ตามมาตรฐานสหราชอาณาจักร) เพื่อห่อหุ้มเท้าที่ยาวเกือบ 18 นิ้ว ขณะที่ฝ่ามือของเขามีเส้นผ่าศูนย์กลางยาวกว่า 1 ฟุต
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่สามารถตรวจสอบความสูงของเขาได้ด้วยตนเอง กินเนสส์จึงตัดสินใจบันทึก สี ชิน ซึ่งมีความสูงน้อยกว่า 7 ฟุต 9 นิ้ว (ราว 2.33 เมตร) ให้เป็นชายที่สูงที่สุดในโลกอย่างเป็นทางการแทน
โฆษกของ กินเนสส์ เวิลด์ เรกคอร์ดส์ กล่าวว่า “เราติดต่อไปหาสตาดนิคแล้ว แต่เขาดูจะขี้อายเอามากๆ และดูเหมือนจะไม่ต้องการให้เราไปวนเวียนใกล้ๆ เราจึงจำเป็นต้องยึดถือคนที่สามารถเข้าถึงได้”
“เมื่อถามถึงเส้นทางชีวิต เขาเล่าว่าความสูงของเขาเป็นอุปสรรคในการทำอาชีพในฝัน”
เขากล่าวว่า “ผมเรียนสัตวแพทย์ และผมก็รักงานนี้”
“แต่แล้วผมก็เริ่มพบว่าไม่สามารถหารองเท้ากันหิมะกัดในฤดูหนาวที่มีขนาดเท่ากับเท้าผมได้ ผมไม่สามารถทำงานนี้ได้อีกต่อไป”
เขาสานต่ออาชีพเพาะปลูกในที่ดินผืนเล็กๆ ของครอบครัว
เขาบอกว่า “ผมขอบอกเลยว่า ความสูงระดับนี้ทำให้ผมก้มถอนวัชพืชได้ลำบาก เวลาก้มหลังผมรู้สึกหนักที่หลังมาก”
“ผมรู้ว่าผมเป็นชายที่สูงที่สุด แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นพวกสิ้นหวังสุดๆ อยู่บ่อยครั้ง การใช้ชีวิตแบบนี้เหมาะกับคนที่ตัวเล็กกว่านี้”
ครั้งหนึ่งเขาเคยเดินทางไปเยอรมนี ซึ่งถือเป็นหนึ่งในการเดินทางออกนอกยูเครนไม่กี่ครั้งในชีวิต
“เหมือนอยู่คนละโลกเลย ผมดีใจที่มีโอกาสได้เห็น แต่ตอนไปที่นั่นก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวประหลาดอยู่นิดหน่อย”
เนื่องจากไม่มีเตียงที่ใหญ่พอสำหรับคนตัวสูงขนาดเขา สตาดนิดจึงต้องนอนบนโต๊ะบิลเลียดแทน เพื่อนบ้านที่รู้จักเขาต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาเป็นคนใจกว้างและเอื้อเฟื้อ
เพื่อนบ้านคนหนึ่งที่มีชื่อว่า โบรนีสเลฟบอกว่า เขาเป็นคน “จิตใจบริสุทธิ์ที่ไม่เห็นแก่ตัว และขยันที่สุดในโลก”
