อเล็กซานดรา ฮาร์นีย์ อดีตนักข่าวของหนังสือพิมพ์ไฟแนนเชี่ยล ไทมส์ เก็บข้อมูลอยู่นาน 2 ปี ทั้งการสอบถามแรงงานชาวจีน เจ้าของโรงงาน และนักลงทุนต่างชาติที่เข้าไปลงทุนในจีน ทำให้ได้ข้อสรุปว่า ปัจจุบันเจ้าของโรงงานในจีนไม่สามารถจ้างแรงงานในอัตราค่าจ้างต่ำได้อีกต่อไป เพราะแรงงานชาวจีนหาได้ยากมากขึ้น นายจ้างต้องใช้วิธีจ่ายเงินโบนัสเพื่อดึงดูดคนงาน และยังให้คนงานไปตามญาติและเพื่อนในชนบทมาช่วยงานอีกแรง ทั้งที่เมื่อ 10-15 ปีที่แล้ว มีคนชนบทจำนวนมากแห่มาสมัครงานถึงที่ โดยที่นายจ้างไม่ต้องใช้วิธีตามตัวเช่นนี้
จีนขึ้นชื่อเรื่องการส่งออกสินค้าราคาถูก เพราะได้เปรียบตรงที่ค่าจ้างแรงงานต่ำมาก เป็นคนชนบทที่แห่เข้ามาในตัวเมืองเพื่อหางานทำ จึงไม่เกี่ยงค่าแรง เพียงขอให้มีรายได้ประทังชีวิต แต่นับจากปี 2547 แรงงานราคาถูกก็เริ่มหาได้ยากมากขึ้นในจีน เป็นผลมาจากนโยบายให้แต่ละครอบครัวมีลูกได้เพียงคนเดียว จึงทำให้จีนมีประชากรวัยหนุ่มสาวไม่มากพอเมื่อเทียบกับงานที่มีอยู่ เมื่อประชากรวัยหนุ่มสาวมีน้อย แรงงานวัยหนุ่มสาวจึงถือโอกาสเรียกค่าจ้างที่สูงขึ้น บางคนสามารถเรียกค่าแรงได้สูงขึ้นถึงร้อยละ 20 ประกอบกับต้นทุนวัตถุดิบที่มีราคาแพงขึ้น จึงทำให้จีนไม่สามารถผลิตสินค้าราคาถูกได้อีกต่อไป
จีนขึ้นชื่อเรื่องการส่งออกสินค้าราคาถูก เพราะได้เปรียบตรงที่ค่าจ้างแรงงานต่ำมาก เป็นคนชนบทที่แห่เข้ามาในตัวเมืองเพื่อหางานทำ จึงไม่เกี่ยงค่าแรง เพียงขอให้มีรายได้ประทังชีวิต แต่นับจากปี 2547 แรงงานราคาถูกก็เริ่มหาได้ยากมากขึ้นในจีน เป็นผลมาจากนโยบายให้แต่ละครอบครัวมีลูกได้เพียงคนเดียว จึงทำให้จีนมีประชากรวัยหนุ่มสาวไม่มากพอเมื่อเทียบกับงานที่มีอยู่ เมื่อประชากรวัยหนุ่มสาวมีน้อย แรงงานวัยหนุ่มสาวจึงถือโอกาสเรียกค่าจ้างที่สูงขึ้น บางคนสามารถเรียกค่าแรงได้สูงขึ้นถึงร้อยละ 20 ประกอบกับต้นทุนวัตถุดิบที่มีราคาแพงขึ้น จึงทำให้จีนไม่สามารถผลิตสินค้าราคาถูกได้อีกต่อไป
