ยังไม่ทันที่ล้อของเจ้านกเหล็กจะสัมผัสกับแผ่นดินกัมพูชประเทศ ณ สนามบินโปเชนตง ผมก็สามารถสัมผัสได้กับความร้อนแล้งของแผ่นดินนี้ได้แล้ว เป็นเพราะสายตาที่ผมทอดลงมาหากกะเกณฑ์อย่างคร่าวๆ เรียกได้ว่ากว่าแปดสิบเปอร์เซนต์เชียวล่ะ ที่เห็นเป็นผืนดินสีน้ำตาลแห้งๆ สลับกับสีเหลืองหม่นๆ และสีเทาเศร้าๆ รายละเอียด...
บางมุมที่มองเห็น.....จากพนมเปญถึงเสียมเรียบ : สวย เศร้า หวานแอบเปรี้ยว ที่พนมเปญ....
เผยแพร่: โดย: MGR Online
กำลังโหลดความคิดเห็น
