นักโบราณคดีในเปรู ค้นพบ "เส้นนาซกา" แห่งใหม่ บนเนินเขากลางทะเลทรายนาซกาทางตอนใต้ของเปรู โดยเป็นรูปแมวที่มีความยาวประมาณ 36.5 เมตร แต่ละเส้นมีความกว้างประมาณ 12-15 นิ้ว ซึ่งคาดว่าเกิดขึ้นเมื่อ 2,200 ปีที่ผ่านมา หรือย้อนไปในสมัยยุควัฒนธรรมปาราคาส ช่วง 500 ปีก่อนคริสตกาล จนถึงปีคริสต์ศักราช 200
เชื่อว่าเส้นนาซการูปแมวลายล่าสุดที่พบนี้ เป็นหนึ่งในกลุ่มลายเส้นนาซกาที่เคยถูกพบตามจุดต่างๆ บริเวณทะเลทรายแห่งนี้ เป็นลายเส้นหลายรูปแบบแตกต่างกันไปกว่า 300 แบบ โดยกระทรวงวัฒนธรรมเปรูเปิดเผยว่า ลายเส้นนาซการูปแมวนี้ ตอนแรกแทบไม่มีใครสังเกตเห็นมาก่อน เนื่องจากอยู่บนบนเนินเขาที่มีความลาดชัน และน่าเป็นห่วงว่าจะถูกกัดกร่อนตามธรรมชาติไปมาก
สำหรับ "เส้นนาซกา" (Nazca lines) คือลวดลายปริศนาขนาดใหญ่บนผืนทะเลทรายนาซก้าในประเทศเปรู ระหว่างเมืองนาซก้ากับเมืองปัลปา ทางตอนใต้ของประเทศเปรู ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในปี พ.ศ. 2537 กินอาณาเขตกว่า 80 กิโลเมตร มีอยู่กว่า 300 ภาพ มีทั้งภาพเรขาคณิตง่ายๆ ภาพคน ดอกไม้ และสัตว์ชนิดต่างๆ ในธรรมชาติ เช่นนก หนู แมว ลามา รวมทั้งสัตว์ที่ถือเป็นเทพเจ้าในตำนานอย่างงูสองหัวในวัฒนธรรมแอซเท็กด้วย โดยพบตั้งแต่ภาพลายเส้นขนาดเล็กที่กว้างไม่เกิน 5 เมตร ไปจนถึงภาพลายเส้นขนาดใหญ่ที่กว้างถึงกว่า 100 เมตร มีอายุเก่าแก่ระหว่าง 1,700 - 2,500 ปี
การค้นพบเส้นนาซกานี้เป็นผลงานจากการวิจัยของทีมนักโบราณคดีและนักมานุษยวิทยาจากมหาวิทยาลัยของญี่ปุ่นร่วมกับประเทศเปรูที่ทำมาอย่างต่อเนื่องยาวนานตั้งแต่ปี 2004 ผ่านการลงสำรวจพื้นที่จริง และใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ (AI) ของไอบีเอ็ม วิเคราะห์ภาพถ่ายทางอากาศจากโดรนและภาพถ่ายดาวเทียมความละเอียดสูงจำนวนมาก เพื่อช่วยมองหาร่องรอยของแบบแผนลวดลายที่เลือนรางไปตามกาลเวลา จนสายตาของมนุษย์ไม่อาจมองเห็นได้
ทีมนักโบราณคดีสันนิษฐานว่า ชนเผ่าโบราณสร้างรูปภาพและลวดลายน่าพิศวงนี้ขึ้น โดยใช้วิธีเกลี่ยพื้นผิวเอาหินสีดำที่ปกคลุมพื้นทะเลทรายออกตามแนวที่คำนวณไว้ จนเผยให้เห็นพื้นผิวด้านล่างที่มีสีอ่อนกว่า มองเห็นเป็นลายเส้นขนาดใหญ่ โดยบางภาพจะสามารถมองเห็นได้จากที่สูงหรือจากทางอากาศเท่านั้น เป็นที่มาของข้อสันนิษฐานที่ว่าเส้นนาซกาถูกสร้างขึ้นเพื่อสื่อสารกับเทพเจ้าบนท้องฟ้า หรือเพื่อใช้ประโยชน์ทางดาราศาสตร์ หรือแม้แต่การสื่อสารกันระหว่างเผ่ามนุษย์ด้วยกัน และเนื่องจากพื้นที่นี้มีความแห้งแล้งตลอดปี ไม่มีลม ปริมาณน้ำฝนน้อย (ประมาณ 20 นาทีต่อปี) จึงทำให้เส้นนาซก้ายังคงอยู่ได้แม้เวลาจะผ่านมากว่า 2,000 ปีแล้ว
ทีมผู้วิจัยยังระบุว่า ภาพลายเส้นที่มีขนาดกว้างใหญ่หลายร้อยเมตรมักจะเป็นรูปสัตว์ และมักจะมีอายุเก่าแก่น้อยกว่าภาพลายเส้นที่มีขนาดเล็กไม่กี่สิบเมตร หลักฐานที่พบทำให้ทีมผู้วิจัยคาดว่า ภาพลายเส้นขนาดเล็กทำหน้าที่เป็นเหมือนป้ายหรือสัญลักษณ์บอกทิศและตำแหน่ง เพื่อนำทางชนเผ่าโบราณไปยังภาพลายเส้นที่มีขนาดใหญ่กว่า ซึ่งใช้เป็นสถานประกอบพิธีกรรมที่มีการทุบทำลายหม้อดินเผาจำนวนมากด้วย
