คอลัมน์ EYE ON SPORTS โดย กษิติ กมลนาวิน ราชวังสัน
ผมเคยเห็นคนทำฟุตบอลคนหนึ่ง แกเป็นประธานสโมสรที่เผอิญรู้จักกับคนระดับรัฐมนตรี เพราะในอดีตรัฐมนตรีที่ว่านั้นเคยไปจีบพี่สาวของแก แค่นี้ก็ได้ความสนิทสนมถึงขั้นซี้ปึ้กแล้ว หากเอ่ยปากขออะไร คงต้องได้ ทันทีที่เขาเข้ารับตำแหน่ง หมอนี้ก็ปิ๊งไอเดีย พบวิธีหาเงินมาบริหารสโมสร ไอ้การบริหารจัดการสโมสรแบบมืออาชีพ มันมีแนวทาง ขั้นตอน วิธีการ อย่างไรบ้าง อันนั้นทำไม่เป็นหรอก และไม่ได้ให้ความสนใจด้วย แต่กลับรุดเข้าพบรัฐมนตรี เพื่อขอเงินจากรัฐ 20 ล้านบาท อันนี้หวังให้เป็นแหล่งเงินหลักเลย แต่อย่างไรก็ตาม ก็คนมันทำไม่เป็น แค่กระสันอยากมีสโมสรฟุตบอลเป็นของเล่น มีตำแหน่งประธานโก้ๆ เอาไว้ประดับบารมี คิดได้แค่จะขอเงินรัฐมันทุกปีเพื่อนำมาบริหารสโมสร แต่ตลอดระยะเวลาการบริหารงานนั้น เงินเดือนนักเตะไม่ยักจ่าย เป็นปัญหาค้างคาหลายปี เมื่อนักเตะโวยวายเข้าร้องเรียนต่อสมาคม เอ็งก็แจ้นไปขอซูเอี๋ยกับคนในสมาคม อย่าให้เป็นเรื่องเสียหายขายหน้า แล้วนักเตะก็ยังไม่ได้เงินของพวกเขาอยู่ดี แค่นี้ก็เป็นบุญคุณแล้ว
ผมเคยเห็นคนทำฟุตบอลคนหนึ่ง ไม่ใช่ประธานสโมสรด้วยซ้ำ แต่รับผลประโยชน์จากการจัดซื้อจัดจ้างติดตั้งระบบไฟในสนาม ซึ่งมีผู้แนะนำให้ว่าต้องใช้บริการของจ้าวนั้นจ้าวนี้ อันจะทำให้ผลการตรวจจากกรรมการผ่านสะดวก สนามก็ผ่าน เงินทอนก็มี นับเป็นบุญคุณเหลือเกิน อันนี้ถือว่าเป็นการผูกมิตรกันอย่างลับๆก็แล้วกัน นี่ถ้าเป็นคนอื่นเข้ามาดำเนินการ มันจะมีของดีๆ แบบนี้หรือเปล่า คำตอบคือ ย่อมไม่มี ฉะนั้น จงเลือกในสิ่งที่เป็นคุณแก่ตนนั่นแหละดีนัก
อันนี้มันคือตัวอย่างที่มาจากเรื่องจริงในวงการฟุตบอลไทย ซึ่งในจำนวนนับร้อยทีมที่เห็นเป็นตัวเป็นตนอยู่นี้ ยังมีอีกหลากหลายรูปแบบที่ผู้บริหารสโมสรดำเนินการในลักษณะที่ไม่ถูกต้องแบบมืออาชีพ และไม่ได้ต้องการดำรงตนอยู่ในระบบอย่างโปร่งใส ยุติธรรม เท่าเทียม แต่ต้องการผลประโยชน์ ต้องการความได้เปรียบ หรือให้ละเว้นข้อบกพร่อง ละเว้นความผิด แม้ตระหนักว่าตนกำลังแอบเอาเปรียบสโมสรอื่นๆ ก็ไม่สน ขอเพียงอย่าให้มันอึกทึก มันจะมีแต่โพรโมเชิ่นดีๆผ่านเข้ามาเป็นระยะ
ในความเป็นจริง ประเทศไทยพัฒนาเข้าสู่แถวหน้าของโลกมามากมายหลายด้านแล้วครับ หากช่วยกันพัฒนาฟุตบอลอย่างสุจริต ถูกต้อง ป่านนี้มันไปถึงระดับโลกตั้งกว่าทศวรรษแล้วด้วยซ้ำ แต่โอกาสที่จะแสวงหาความได้เปรียบอย่างไม่ชอบธรรมในเมืองไทยยังเปิดกว้างอยู่ทุกวงการ และไม่ค่อยมีใครคิดสกัดกั้นเสียด้วย ทำให้ผู้ที่อยู่ในวงการฟุตบอลหลายคนยังไม่พัฒนาทางด้านความคิด หลายคนยังเชื่อว่า ก็ในเมื่อการบริหารจัดการแบบมืออาชีพ แบบสุจริต ยุติธรรมมันไม่ได้ให้ประโยชน์แก่ตน ทำไปก็สู้คนอื่นๆไม่ได้ พวกเขาจึงยินดีต่อการแอบได้ผลประโยชน์ ดังนั้น ผลประโยชน์ส่วนตนต่างหากที่เป็นตัวตัดสินว่าจะเลือกใคร เลือกอะไร เลือกเอาแบบไหน
ผมไม่เคยเห็นสโมสรสมาชิกในประเทศที่ฟุตบอลของเขาพัฒนาไปไกล ซึ่งทีมชาติของเขาแวะเวียนอยู่ในรอบสุดท้ายของฟุตบอลโลกอย่างสม่ำเสมอ ใช้เหตุผลในการเลือกผู้บริหารเยี่ยงนี้ พวกเขาเหล่านั้นล้วนมีพื้นฐานในการตัดสินใจที่มุ่งหวังให้ฟุตบอลส่วนรวมของชาติตนมีการพัฒนาในทางที่สุจริต ถูกต้อง เดินหน้าไปได้อย่างมีแบบแผน ปักฐานอย่างแข็งแกร่ง มั่นคง ก่อเกิดประโยชน์ต่อคนทั้งชาติ ก่อเกิดรายได้เลี้ยงชีวิตคนหมู่มากอย่างมั่นคง
อันนี้ก็แค่ต้องการจะบอกว่า หากหวังให้ฟุตบอลไทยไปถูกทาง พวกเราก็ต้องช่วยทำให้พวกที่เห็นแก่ผลประโยชน์ของชาติมีที่ยืนมากกว่าพวกที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน ทำอะไรตรงๆ ให้โปร่งใส มันง่ายเหลือเกิน และนำไปสู่ความเจริญอย่างแน่นอน แต่ยังมีคนไทยอีกหลายคนไม่ได้นิยม เพราะมันไม่เข้ากระเป๋าของตัวครับ
ผมเคยเห็นคนทำฟุตบอลคนหนึ่ง แกเป็นประธานสโมสรที่เผอิญรู้จักกับคนระดับรัฐมนตรี เพราะในอดีตรัฐมนตรีที่ว่านั้นเคยไปจีบพี่สาวของแก แค่นี้ก็ได้ความสนิทสนมถึงขั้นซี้ปึ้กแล้ว หากเอ่ยปากขออะไร คงต้องได้ ทันทีที่เขาเข้ารับตำแหน่ง หมอนี้ก็ปิ๊งไอเดีย พบวิธีหาเงินมาบริหารสโมสร ไอ้การบริหารจัดการสโมสรแบบมืออาชีพ มันมีแนวทาง ขั้นตอน วิธีการ อย่างไรบ้าง อันนั้นทำไม่เป็นหรอก และไม่ได้ให้ความสนใจด้วย แต่กลับรุดเข้าพบรัฐมนตรี เพื่อขอเงินจากรัฐ 20 ล้านบาท อันนี้หวังให้เป็นแหล่งเงินหลักเลย แต่อย่างไรก็ตาม ก็คนมันทำไม่เป็น แค่กระสันอยากมีสโมสรฟุตบอลเป็นของเล่น มีตำแหน่งประธานโก้ๆ เอาไว้ประดับบารมี คิดได้แค่จะขอเงินรัฐมันทุกปีเพื่อนำมาบริหารสโมสร แต่ตลอดระยะเวลาการบริหารงานนั้น เงินเดือนนักเตะไม่ยักจ่าย เป็นปัญหาค้างคาหลายปี เมื่อนักเตะโวยวายเข้าร้องเรียนต่อสมาคม เอ็งก็แจ้นไปขอซูเอี๋ยกับคนในสมาคม อย่าให้เป็นเรื่องเสียหายขายหน้า แล้วนักเตะก็ยังไม่ได้เงินของพวกเขาอยู่ดี แค่นี้ก็เป็นบุญคุณแล้ว
ผมเคยเห็นคนทำฟุตบอลคนหนึ่ง ไม่ใช่ประธานสโมสรด้วยซ้ำ แต่รับผลประโยชน์จากการจัดซื้อจัดจ้างติดตั้งระบบไฟในสนาม ซึ่งมีผู้แนะนำให้ว่าต้องใช้บริการของจ้าวนั้นจ้าวนี้ อันจะทำให้ผลการตรวจจากกรรมการผ่านสะดวก สนามก็ผ่าน เงินทอนก็มี นับเป็นบุญคุณเหลือเกิน อันนี้ถือว่าเป็นการผูกมิตรกันอย่างลับๆก็แล้วกัน นี่ถ้าเป็นคนอื่นเข้ามาดำเนินการ มันจะมีของดีๆ แบบนี้หรือเปล่า คำตอบคือ ย่อมไม่มี ฉะนั้น จงเลือกในสิ่งที่เป็นคุณแก่ตนนั่นแหละดีนัก
อันนี้มันคือตัวอย่างที่มาจากเรื่องจริงในวงการฟุตบอลไทย ซึ่งในจำนวนนับร้อยทีมที่เห็นเป็นตัวเป็นตนอยู่นี้ ยังมีอีกหลากหลายรูปแบบที่ผู้บริหารสโมสรดำเนินการในลักษณะที่ไม่ถูกต้องแบบมืออาชีพ และไม่ได้ต้องการดำรงตนอยู่ในระบบอย่างโปร่งใส ยุติธรรม เท่าเทียม แต่ต้องการผลประโยชน์ ต้องการความได้เปรียบ หรือให้ละเว้นข้อบกพร่อง ละเว้นความผิด แม้ตระหนักว่าตนกำลังแอบเอาเปรียบสโมสรอื่นๆ ก็ไม่สน ขอเพียงอย่าให้มันอึกทึก มันจะมีแต่โพรโมเชิ่นดีๆผ่านเข้ามาเป็นระยะ
ในความเป็นจริง ประเทศไทยพัฒนาเข้าสู่แถวหน้าของโลกมามากมายหลายด้านแล้วครับ หากช่วยกันพัฒนาฟุตบอลอย่างสุจริต ถูกต้อง ป่านนี้มันไปถึงระดับโลกตั้งกว่าทศวรรษแล้วด้วยซ้ำ แต่โอกาสที่จะแสวงหาความได้เปรียบอย่างไม่ชอบธรรมในเมืองไทยยังเปิดกว้างอยู่ทุกวงการ และไม่ค่อยมีใครคิดสกัดกั้นเสียด้วย ทำให้ผู้ที่อยู่ในวงการฟุตบอลหลายคนยังไม่พัฒนาทางด้านความคิด หลายคนยังเชื่อว่า ก็ในเมื่อการบริหารจัดการแบบมืออาชีพ แบบสุจริต ยุติธรรมมันไม่ได้ให้ประโยชน์แก่ตน ทำไปก็สู้คนอื่นๆไม่ได้ พวกเขาจึงยินดีต่อการแอบได้ผลประโยชน์ ดังนั้น ผลประโยชน์ส่วนตนต่างหากที่เป็นตัวตัดสินว่าจะเลือกใคร เลือกอะไร เลือกเอาแบบไหน
ผมไม่เคยเห็นสโมสรสมาชิกในประเทศที่ฟุตบอลของเขาพัฒนาไปไกล ซึ่งทีมชาติของเขาแวะเวียนอยู่ในรอบสุดท้ายของฟุตบอลโลกอย่างสม่ำเสมอ ใช้เหตุผลในการเลือกผู้บริหารเยี่ยงนี้ พวกเขาเหล่านั้นล้วนมีพื้นฐานในการตัดสินใจที่มุ่งหวังให้ฟุตบอลส่วนรวมของชาติตนมีการพัฒนาในทางที่สุจริต ถูกต้อง เดินหน้าไปได้อย่างมีแบบแผน ปักฐานอย่างแข็งแกร่ง มั่นคง ก่อเกิดประโยชน์ต่อคนทั้งชาติ ก่อเกิดรายได้เลี้ยงชีวิตคนหมู่มากอย่างมั่นคง
อันนี้ก็แค่ต้องการจะบอกว่า หากหวังให้ฟุตบอลไทยไปถูกทาง พวกเราก็ต้องช่วยทำให้พวกที่เห็นแก่ผลประโยชน์ของชาติมีที่ยืนมากกว่าพวกที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน ทำอะไรตรงๆ ให้โปร่งใส มันง่ายเหลือเกิน และนำไปสู่ความเจริญอย่างแน่นอน แต่ยังมีคนไทยอีกหลายคนไม่ได้นิยม เพราะมันไม่เข้ากระเป๋าของตัวครับ
