คอลัมน์ “TIMEOUT” โดย “ชมณัฐ”
“บอลไทยจะไปมวยโลก” คำถากถางนี้นับวันจะเป็นจริงมากขึ้นทุกที เพราะนอกจากนักฟุตบอลในสนามจะก่อเรื่องงามหน้าแล้ว กองเชียร์ที่ตามมาให้กำลังใจยังก่อเหตุวิวาทกันจนเอือมไม่แพ้กัน
ปัญหาแฟนบอลตีกันไม่ต้องย้อนไปไกล แค่ฤดูกาล 2013 นี้ก็มีให้เห็นชัดๆแล้วหลายเหตุการณ์ อาทิ แฟนบอลราชบุรี มิตรผล เอฟซี ปะทะกับ กองเชียร์ชลบุรี เอฟซี ถึงขนาดรถโดยสารของแข้งฉลามชลถูกทุบตีจนกระจกร้าว, แฟนบอลเอสซีจี เมืองทอง ยูไนเต็ด ที่ปรี่เข้าหาเรื่องแฟนคลับ บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด หลังจบเกมที่กิเลนผยองร่วงตกรอบศึกมูลนิธิ ไทยคม เอฟเอ คัพ หรือในระดับล่างอย่างศึกเอไอเอส ลีกภูมิภาค ดิวิชัน 2 ที่แฟนบอล สุโขทัย เอฟซี กับ พิษณุโลก ทีเอสวาย เอฟซี 2 ทีมยักษ์ใหญ่ภาคเหนือ นัวกันเละ
จนกระทั่งล่าสุดแฟนบอลหญิงของอาร์มี ยูไนเต็ด ที่เดินทางไกลกว่า 800 กิโลเมตรขึ้นเหนือไปให้กำลังใจทีมรัก แต่กลับได้รับของขวัญจากกองเชียร์เจ้าถิ่นเชียงราย ยูไนเต็ด เป็นก้อนหินเข้าที่เบ้าตาจนเลือดอาบต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลร่วมสัปดาห์ และยังไม่นับอีกหลายเหตุการณ์ยิบย่อยตั้งแต่ตะโดนด่ากันไปมา ให้ของลับ สงครามขวด กระทั่งต่อยตีกันเอง ที่มีให้เห็นเป็นอาจิณ
ซึ่งไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม ผู้ตัดสินเป่าค้านสายตา ถูกยั่วยุก่อน หรือศักดิ์ศรีค้ำคอ แต่เหตุการณ์เหล่านี้ไม่สมควรเกิดขึ้น เพราะอย่าลืมว่าทุกวันนี้คนที่เข้าไปดูบอลในสนามไม่ได้มีแต่เหล่าชายฉกรรจ์อกสามศอกเท่านั้น แต่ยังมีลูกเด็กเล็กแดงที่มากันทั้งครอบครัว รวมถึงหญิงสาวที่เริ่มหันมาให้ความสนใจเข้ามาร่วมเชียร์มากขึ้นอีกด้วย
แต่ตรงกันข้าม ปัญหาเหล่านี้ได้หนักข้อขึ้นทุกวัน และเกิดจากแฟนบอลส่วนใหญ่เสียด้วย ย้ำนะครับว่า “ส่วนใหญ่” มิใช่ส่วนน้อยตามที่หลายคนมักแก้ต่างว่าปลาเน่าตัวเดียวเหม็นยกแผง เพราะพวกที่มีเรื่องกันส่วนมากก็เป็นกองเชียร์ขาประจำพันธุ์ฮาร์ดคอร์ทั้งนั้น อีกทั้งบางกลุ่มยังขนานนามตัวเองว่าเป็นอารยชนบ้าง ผู้ดีบ้าง แต่ก็ยังเห็นพฤติกรรมถ่อยๆ เช่นนี้ทุกสนาม รวมถึงจำพวกที่จ้องจะมาตีคู่อริโดยเฉพาะ สุดท้ายพอเกิดเรื่องขึ้นก็ถูกผลักไสไล่ส่งว่าเป็นเพียง “ขาจร” ไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้
และเมื่อเกิดเรื่องขึ้นครั้นจะไปร้องแรกแหกกระเชอก็ไม่มีใครช่วยได้ ทีพีแอลก็เหมือนเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เขียนเสือวัวก็ไม่กลัว บอกได้แต่เพียงว่ายากเกินแก้ ต้องแก้ที่นิสัยรายบุคคล และยิ่งปัญหาเกิดนอกสนามหรือหลังจบเกมด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง บ่มิไก๊! ตัวก่อเหตุส่วนมากก็ลอยนวล กลายเป็นสโมสรที่รับเคราะห์เสียค่าปรับแทน ส่วนทางสโมสรจะไปไล่เบี้ยจับมือใครมาดมก็ลำบาก สุกท้ายเรื่องก็ซาแล้วสักพักก็หวนกลับมาใหม่
สิ่งเหล่านี้มีแต่จะพาลให้ฟุตบอลไทยเสื่อมถอยลง ดังนั้นถ้าสิ่งไหนหักห้ามใจได้ก็ปล่อยไป จะทำอะไรก็หันไปดูรอบข้างและคิดถึงผลกระทบที่จะตามมาบ้าง อย่าให้เพียงอารมณ์ชั่ววูบเป็นตัวนำพาให้เกิดปัญหา ส่วนกองเชียร์คนใดที่เป็นตัวถ่วงความเจริญ เมื่อเห็นแล้วก็ช่วยๆกันเตือนอย่าเฮโลตามไป เพราะบอลไทยอยู่ได้ด้วยกองเชียร์ หากวันนึงการเชียร์บอลมันไม่สนุกคงไม่มีใครอยากเข้าสนาม
ถึงแม้การบริหารจัดการมันจะแย่ ผู้ตัดสินมันจะห่วย แต่แฟนบอลจงอย่าได้ทำตัวถ่อยตาม
“บอลไทยจะไปมวยโลก” คำถากถางนี้นับวันจะเป็นจริงมากขึ้นทุกที เพราะนอกจากนักฟุตบอลในสนามจะก่อเรื่องงามหน้าแล้ว กองเชียร์ที่ตามมาให้กำลังใจยังก่อเหตุวิวาทกันจนเอือมไม่แพ้กัน
ปัญหาแฟนบอลตีกันไม่ต้องย้อนไปไกล แค่ฤดูกาล 2013 นี้ก็มีให้เห็นชัดๆแล้วหลายเหตุการณ์ อาทิ แฟนบอลราชบุรี มิตรผล เอฟซี ปะทะกับ กองเชียร์ชลบุรี เอฟซี ถึงขนาดรถโดยสารของแข้งฉลามชลถูกทุบตีจนกระจกร้าว, แฟนบอลเอสซีจี เมืองทอง ยูไนเต็ด ที่ปรี่เข้าหาเรื่องแฟนคลับ บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด หลังจบเกมที่กิเลนผยองร่วงตกรอบศึกมูลนิธิ ไทยคม เอฟเอ คัพ หรือในระดับล่างอย่างศึกเอไอเอส ลีกภูมิภาค ดิวิชัน 2 ที่แฟนบอล สุโขทัย เอฟซี กับ พิษณุโลก ทีเอสวาย เอฟซี 2 ทีมยักษ์ใหญ่ภาคเหนือ นัวกันเละ
จนกระทั่งล่าสุดแฟนบอลหญิงของอาร์มี ยูไนเต็ด ที่เดินทางไกลกว่า 800 กิโลเมตรขึ้นเหนือไปให้กำลังใจทีมรัก แต่กลับได้รับของขวัญจากกองเชียร์เจ้าถิ่นเชียงราย ยูไนเต็ด เป็นก้อนหินเข้าที่เบ้าตาจนเลือดอาบต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลร่วมสัปดาห์ และยังไม่นับอีกหลายเหตุการณ์ยิบย่อยตั้งแต่ตะโดนด่ากันไปมา ให้ของลับ สงครามขวด กระทั่งต่อยตีกันเอง ที่มีให้เห็นเป็นอาจิณ
ซึ่งไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม ผู้ตัดสินเป่าค้านสายตา ถูกยั่วยุก่อน หรือศักดิ์ศรีค้ำคอ แต่เหตุการณ์เหล่านี้ไม่สมควรเกิดขึ้น เพราะอย่าลืมว่าทุกวันนี้คนที่เข้าไปดูบอลในสนามไม่ได้มีแต่เหล่าชายฉกรรจ์อกสามศอกเท่านั้น แต่ยังมีลูกเด็กเล็กแดงที่มากันทั้งครอบครัว รวมถึงหญิงสาวที่เริ่มหันมาให้ความสนใจเข้ามาร่วมเชียร์มากขึ้นอีกด้วย
แต่ตรงกันข้าม ปัญหาเหล่านี้ได้หนักข้อขึ้นทุกวัน และเกิดจากแฟนบอลส่วนใหญ่เสียด้วย ย้ำนะครับว่า “ส่วนใหญ่” มิใช่ส่วนน้อยตามที่หลายคนมักแก้ต่างว่าปลาเน่าตัวเดียวเหม็นยกแผง เพราะพวกที่มีเรื่องกันส่วนมากก็เป็นกองเชียร์ขาประจำพันธุ์ฮาร์ดคอร์ทั้งนั้น อีกทั้งบางกลุ่มยังขนานนามตัวเองว่าเป็นอารยชนบ้าง ผู้ดีบ้าง แต่ก็ยังเห็นพฤติกรรมถ่อยๆ เช่นนี้ทุกสนาม รวมถึงจำพวกที่จ้องจะมาตีคู่อริโดยเฉพาะ สุดท้ายพอเกิดเรื่องขึ้นก็ถูกผลักไสไล่ส่งว่าเป็นเพียง “ขาจร” ไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้
และเมื่อเกิดเรื่องขึ้นครั้นจะไปร้องแรกแหกกระเชอก็ไม่มีใครช่วยได้ ทีพีแอลก็เหมือนเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เขียนเสือวัวก็ไม่กลัว บอกได้แต่เพียงว่ายากเกินแก้ ต้องแก้ที่นิสัยรายบุคคล และยิ่งปัญหาเกิดนอกสนามหรือหลังจบเกมด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง บ่มิไก๊! ตัวก่อเหตุส่วนมากก็ลอยนวล กลายเป็นสโมสรที่รับเคราะห์เสียค่าปรับแทน ส่วนทางสโมสรจะไปไล่เบี้ยจับมือใครมาดมก็ลำบาก สุกท้ายเรื่องก็ซาแล้วสักพักก็หวนกลับมาใหม่
สิ่งเหล่านี้มีแต่จะพาลให้ฟุตบอลไทยเสื่อมถอยลง ดังนั้นถ้าสิ่งไหนหักห้ามใจได้ก็ปล่อยไป จะทำอะไรก็หันไปดูรอบข้างและคิดถึงผลกระทบที่จะตามมาบ้าง อย่าให้เพียงอารมณ์ชั่ววูบเป็นตัวนำพาให้เกิดปัญหา ส่วนกองเชียร์คนใดที่เป็นตัวถ่วงความเจริญ เมื่อเห็นแล้วก็ช่วยๆกันเตือนอย่าเฮโลตามไป เพราะบอลไทยอยู่ได้ด้วยกองเชียร์ หากวันนึงการเชียร์บอลมันไม่สนุกคงไม่มีใครอยากเข้าสนาม
ถึงแม้การบริหารจัดการมันจะแย่ ผู้ตัดสินมันจะห่วย แต่แฟนบอลจงอย่าได้ทำตัวถ่อยตาม
