คอลัมน์ “The Golf Touch” โดย “วันปีย์ สัจจมาร์ค”
นักกอล์ฟส่วนมากคงจะเห็นพ้องตรงกันว่าเล่นกอล์ฟแล้วสนุกที่สุดคือการออกรอบกับเพื่อน แต่จะมันส์ยิ่งไปกว่านั้นอีก ถ้าเพื่อนฝีมือสูสีกันกับเรา การออกรอบลักษณะนี้หวังว่าคงจะเกิดขึ้นเป็นประจำกับผู้อ่านทุกๆ คน แต่ถ้าจะเล่นกอล์ฟให้พัฒนาดียิ่งขึ้นผมมีความเชื่อว่าเราควรจะเล่นกับคนที่เก่งกว่า
การได้ลับฝีมือกับคนที่เก่งกว่าเราทำให้เราได้อะไรหลายๆ อย่าง ถ้ามองในแง่ไปซึมซับของดีของเขามา ก็จะขึ้นอยู่กับความช่างสังเกตของนักกอล์ฟแต่ละคน คนที่เก่งกว่าเรา เขาเตรียมพร้อมก่อนเล่นแต่ละช็อตอย่างไร เขาเลือกเล่นช็อตที่ยากหรือง่ายลักษณะไหนบ้าง เขามีจุดเด่นที่เราน่าจะทำตามได้อะไรบ้าง อย่างไรบ้าง เช่นเราได้ยินเขาบ่นกับตัวเองเรื่องทิศทางลมในขณะที่เราลืมดูเรื่องลมไปด้วยซ้ำ หรือเราอาจจะได้ยินเขาคุยกับแคดดี้ว่าเปลี่ยนไม้เป็นเหล็ก 9 แล้วจะพิชแอนด์รัน (Pitch and Run) ลูกนี้เข้าไปแทนที่จะใช้เวดจ์ (Wedge) เพราะพื้นที่เป็นไลน์ย้อนหญ้าเป็นต้น
ถึงแม้ว่าวันที่เราออกรอบกับคนที่เก่งกว่า เราไม่ได้ช่างสังเกตหรือดูแล้วไม่ได้วิชาอะไรใหม่ๆ มา รอบนั้นก็ยังเป็นรอบที่มีประโยชน์ เพราะการเล่นโดยถูกบีบบังคับให้เราต้องมีผลงานที่สม่ำเสมอในทุกๆ ช็อตของทุกๆ หลุม เป็นบทเรียนที่เพื่อนฝีมือระดับเดียวกันหรือระดับอ่อนกว่าเราไม่สามารถให้เราได้ เป็นโอกาสในการฝึกปรือ การควบคุมทั้งสมาธิ และวงสวิงของตัวเองให้สร้างผลงานที่ดีที่สุดเท่าที่เราทำได้ อย่างน้อยที่สุด ถ้าไม่ประสบความสำเร็จเราก็ได้การบ้านกลับไปซ้อม แต่ทำใจล่วงหน้านะครับว่า ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ หรือได้มาฟรีๆ จบประสบการณ์การเรียนรู้กับคนที่เก่งกว่า อาจทำให้เราต้องมีค่าวิชา หรือเจ็บตัวสักเล็กน้อย ให้คิดเสียว่าเป็นค่าเรียนก็แล้วกัน
นานๆ ครั้ง เราอาจจะจังหวะดี ว่างตรงกับวันที่เขามีจัดแข่ง โปร-แอม (Pro-Am) ผมแนะนำว่าควรจะฉวยโอกาสนี้ไปร่วมเล่นกับโปร เพราะนี้คือสุดยอดของโอกาสที่ได้เรียนรู้และทดสอบตัวเอง แค่ไปยืนอยู่ที่สนามซ้อมพัตต์ก่อนออกรอบ คุณก็จะรู้สึกแล้วว่าทำไมมีฉันพัตต์ไม่ลงอยู่คนเดียว ก๊วนโปร-แอมบ้านเราไม่แพงอย่างที่หลายคนคิด ถ้าว่ากันจริงๆ แล้ว ถูกว่าการซื้อก๊วนการกุศลทั่วๆ ไปด้วยซ้ำ คิดเสียว่าเป็นการทำบุญให้วิชากอล์ฟของตัวเองก็ได้ครับ
นักกอล์ฟส่วนมากคงจะเห็นพ้องตรงกันว่าเล่นกอล์ฟแล้วสนุกที่สุดคือการออกรอบกับเพื่อน แต่จะมันส์ยิ่งไปกว่านั้นอีก ถ้าเพื่อนฝีมือสูสีกันกับเรา การออกรอบลักษณะนี้หวังว่าคงจะเกิดขึ้นเป็นประจำกับผู้อ่านทุกๆ คน แต่ถ้าจะเล่นกอล์ฟให้พัฒนาดียิ่งขึ้นผมมีความเชื่อว่าเราควรจะเล่นกับคนที่เก่งกว่า
การได้ลับฝีมือกับคนที่เก่งกว่าเราทำให้เราได้อะไรหลายๆ อย่าง ถ้ามองในแง่ไปซึมซับของดีของเขามา ก็จะขึ้นอยู่กับความช่างสังเกตของนักกอล์ฟแต่ละคน คนที่เก่งกว่าเรา เขาเตรียมพร้อมก่อนเล่นแต่ละช็อตอย่างไร เขาเลือกเล่นช็อตที่ยากหรือง่ายลักษณะไหนบ้าง เขามีจุดเด่นที่เราน่าจะทำตามได้อะไรบ้าง อย่างไรบ้าง เช่นเราได้ยินเขาบ่นกับตัวเองเรื่องทิศทางลมในขณะที่เราลืมดูเรื่องลมไปด้วยซ้ำ หรือเราอาจจะได้ยินเขาคุยกับแคดดี้ว่าเปลี่ยนไม้เป็นเหล็ก 9 แล้วจะพิชแอนด์รัน (Pitch and Run) ลูกนี้เข้าไปแทนที่จะใช้เวดจ์ (Wedge) เพราะพื้นที่เป็นไลน์ย้อนหญ้าเป็นต้น
ถึงแม้ว่าวันที่เราออกรอบกับคนที่เก่งกว่า เราไม่ได้ช่างสังเกตหรือดูแล้วไม่ได้วิชาอะไรใหม่ๆ มา รอบนั้นก็ยังเป็นรอบที่มีประโยชน์ เพราะการเล่นโดยถูกบีบบังคับให้เราต้องมีผลงานที่สม่ำเสมอในทุกๆ ช็อตของทุกๆ หลุม เป็นบทเรียนที่เพื่อนฝีมือระดับเดียวกันหรือระดับอ่อนกว่าเราไม่สามารถให้เราได้ เป็นโอกาสในการฝึกปรือ การควบคุมทั้งสมาธิ และวงสวิงของตัวเองให้สร้างผลงานที่ดีที่สุดเท่าที่เราทำได้ อย่างน้อยที่สุด ถ้าไม่ประสบความสำเร็จเราก็ได้การบ้านกลับไปซ้อม แต่ทำใจล่วงหน้านะครับว่า ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ หรือได้มาฟรีๆ จบประสบการณ์การเรียนรู้กับคนที่เก่งกว่า อาจทำให้เราต้องมีค่าวิชา หรือเจ็บตัวสักเล็กน้อย ให้คิดเสียว่าเป็นค่าเรียนก็แล้วกัน
นานๆ ครั้ง เราอาจจะจังหวะดี ว่างตรงกับวันที่เขามีจัดแข่ง โปร-แอม (Pro-Am) ผมแนะนำว่าควรจะฉวยโอกาสนี้ไปร่วมเล่นกับโปร เพราะนี้คือสุดยอดของโอกาสที่ได้เรียนรู้และทดสอบตัวเอง แค่ไปยืนอยู่ที่สนามซ้อมพัตต์ก่อนออกรอบ คุณก็จะรู้สึกแล้วว่าทำไมมีฉันพัตต์ไม่ลงอยู่คนเดียว ก๊วนโปร-แอมบ้านเราไม่แพงอย่างที่หลายคนคิด ถ้าว่ากันจริงๆ แล้ว ถูกว่าการซื้อก๊วนการกุศลทั่วๆ ไปด้วยซ้ำ คิดเสียว่าเป็นการทำบุญให้วิชากอล์ฟของตัวเองก็ได้ครับ
