คอลัมน์ EYE ON SPORTS โดย กษิติ กมลนาวิน ราชวังสัน
ถ้าการเลือกตั้งของไทยไม่มีเศษเงินหรือผลประโยชน์ส่วนตนมาแลกกับคะแนนเสียง ป่านนี้เราคงมีนักการเมืองที่แข่งกันที่นโยบาย มุ่งหน้าค้นคิดหาหนทางสร้างความสุขความมั่นคงในชีวิตให้กับประชาชน ต่างคนต่างแข่งกันที่ผลงาน เมื่อได้โอกาสแสดงฝีมือ แล้วทำงานดี ทำงานเก่ง ผู้คนมีความสุข ก็ได้ครองอำนาจอยู่ต่อไป ส่วนใครโชว์ฟอร์มห่วยก็ย่อมต้องหลีกทางให้
ทุกอย่างมันต้องแก้ไข เปลี่ยนแปลง ปรับปรุงได้เสมอ กรุณาอย่าหากลไกอะไรมาปิดล็อค ราวกับบ้านของเราเป็นดินแดนเถื่อนไร้อารยธรรม ไร้ความเจริญ อยู่ป่าขุดหาอาหารจากดินกัดกินประทังชีวิต ตกอยู่ภายใต้อำนาจข่มขู่ เผด็จการ พวกเอ็งต้องเคารพสิทธิ์ของคนส่วนใหญ่ด้วย เพราะในท้ายสุด รับหรือไม่รับ มันก็ต้องผ่านประชามติ ผมก็ต้องการใช้สิทธิ์ของผมตรงนี้ หากทั้งหมู่บ้านมีแต่คนค้ายาบ้าแล้วลงคะแนนเสียงส่วนใหญ่ว่าจะค้า จะไปห้ามพวกเขา ประณามคนทั้งซอยว่าเผลอเดินทางผิด ก็ว่าไปอย่าง แต่นี่มันคนทั้งประเทศ ใจคอจะไม่ให้ประชาชนได้แสดงสิทธิ์กันหรือไง
ผมเพียงแค่อยากให้วิถีของสังคมผันแปรไปตามความต้องการของคนส่วนใหญ่ เป็นไปตามกาลเวลา อย่ามาทำให้ผมเสียเวลาอันมีค่าของผมจมปลักอยู่ภายใต้การยึดครองของใคร และประชาชนเจ้าของประเทศต้องไม่ใช่ข้าทาสที่ดักดานอยู่ใต้อำนาจของผู้นำที่พวกเขาไม่อาจเลือกได้ แต่พวกเขามีสิทธิ์ที่จะได้รับความสุข ถ้าเมื่อใดหมดความพึงพอใจก็ย่อมทรงสิทธิ์ในการเพรียกหาการเปลี่ยนแปลงตามที่ควรจะเป็น
บ้านเมืองของเรามันพิกลพิการเหลือเกิน ในทางการเมือง คนที่ไม่ได้รับมอบสิทธิ์จากคนส่วนใหญ่ดันทะลึ่งออกมาห้ามโน่นห้ามนี่ไม่ให้คนที่ประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศเขาเลือกมาแท้ๆได้กระทำการ หันมาดูองค์กรเล็กๆ บางคนมีผลงานห่วย แล้วคนส่วนใหญ่ขับไล่มาเป็นปียังดื้อยึดครองตำแหน่งอย่างเหนียวแน่น
ผมไม่น่าเกิดมาเห็นสรรพสิ่งในช่วงทศวรรษนี้เลย เพราะมันมีแต่การแก่งแย่ง จับจอง ยึดครองโดยละเลยความเห็นของคนส่วนใหญ่ ซึ่งบางครั้งมาด้วยการใช้อำนาจ ความรุนแรง หักหาญแย่งเอาจากผู้ที่คนส่วนใหญ่มอบความไว้วางใจให้ บางครั้งเป็นการใช้ความอึด ความอดทนต่อเสียงสาปแช่ง เสียเวลาของผมจริงๆ หากเป็นไปได้อยากจะขอรอเกิดในอีกสัก 20 ปีข้างหน้า อะไรๆน่าจะลงตัวกว่านี้
ผมตั้งใจเขียนถึงคนที่กำลังเสนอตัวเข้ามาเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่มันแย่มานาน ไม่ต้องเล่าประวัติของเขา เพราะหาอ่านได้หลายแหล่ง ขอเพียงให้คนที่มีสิทธิ์เลือกมีจิตสำนึก เคารพความต้องการของคนส่วนใหญ่ด้วย ใช่ว่าจะดันทุรังแลกรับผลประโยชน์ส่วนตนตะบี้ตะบัน แล้วหลับหูหลับตาหย่อนบัตรที่เขากาเอาไว้ให้แล้ว ดันเลือกทางหนึ่งเพราะเป็นพวก และไม่เลือกอีกทางหนึ่งเพราะไม่ใช่พวก ใช้หลักในการพิจารณาแบบไร้สติ ขัดใจคนเป็นเจ้าของประเทศ ผมอยากให้ต่างหันกลับเข้าสู่โลกของความถูกต้องกันบ้าง อย่ายอมรับพันธนาการ หันมาพิจารณาที่แนวนโยบาย แผนงานที่เขานำเสนอ เมื่อตัดสินใจเลือกแล้วก็คอยดูผลงาน ไม่ดีก็เปลี่ยนได้อีก อย่ายอมจำนนต่อการยึดครองผมเชื่อว่าถ้ามีการเปลี่ยนแปลงก็ใช่ว่าจะอยู่ไม่ได้ แต่มันจะดีกว่านี้เป็นร้อยเท่าทวีคูณ
ถ้าการเลือกตั้งของไทยไม่มีเศษเงินหรือผลประโยชน์ส่วนตนมาแลกกับคะแนนเสียง ป่านนี้เราคงมีนักการเมืองที่แข่งกันที่นโยบาย มุ่งหน้าค้นคิดหาหนทางสร้างความสุขความมั่นคงในชีวิตให้กับประชาชน ต่างคนต่างแข่งกันที่ผลงาน เมื่อได้โอกาสแสดงฝีมือ แล้วทำงานดี ทำงานเก่ง ผู้คนมีความสุข ก็ได้ครองอำนาจอยู่ต่อไป ส่วนใครโชว์ฟอร์มห่วยก็ย่อมต้องหลีกทางให้
ทุกอย่างมันต้องแก้ไข เปลี่ยนแปลง ปรับปรุงได้เสมอ กรุณาอย่าหากลไกอะไรมาปิดล็อค ราวกับบ้านของเราเป็นดินแดนเถื่อนไร้อารยธรรม ไร้ความเจริญ อยู่ป่าขุดหาอาหารจากดินกัดกินประทังชีวิต ตกอยู่ภายใต้อำนาจข่มขู่ เผด็จการ พวกเอ็งต้องเคารพสิทธิ์ของคนส่วนใหญ่ด้วย เพราะในท้ายสุด รับหรือไม่รับ มันก็ต้องผ่านประชามติ ผมก็ต้องการใช้สิทธิ์ของผมตรงนี้ หากทั้งหมู่บ้านมีแต่คนค้ายาบ้าแล้วลงคะแนนเสียงส่วนใหญ่ว่าจะค้า จะไปห้ามพวกเขา ประณามคนทั้งซอยว่าเผลอเดินทางผิด ก็ว่าไปอย่าง แต่นี่มันคนทั้งประเทศ ใจคอจะไม่ให้ประชาชนได้แสดงสิทธิ์กันหรือไง
ผมเพียงแค่อยากให้วิถีของสังคมผันแปรไปตามความต้องการของคนส่วนใหญ่ เป็นไปตามกาลเวลา อย่ามาทำให้ผมเสียเวลาอันมีค่าของผมจมปลักอยู่ภายใต้การยึดครองของใคร และประชาชนเจ้าของประเทศต้องไม่ใช่ข้าทาสที่ดักดานอยู่ใต้อำนาจของผู้นำที่พวกเขาไม่อาจเลือกได้ แต่พวกเขามีสิทธิ์ที่จะได้รับความสุข ถ้าเมื่อใดหมดความพึงพอใจก็ย่อมทรงสิทธิ์ในการเพรียกหาการเปลี่ยนแปลงตามที่ควรจะเป็น
บ้านเมืองของเรามันพิกลพิการเหลือเกิน ในทางการเมือง คนที่ไม่ได้รับมอบสิทธิ์จากคนส่วนใหญ่ดันทะลึ่งออกมาห้ามโน่นห้ามนี่ไม่ให้คนที่ประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศเขาเลือกมาแท้ๆได้กระทำการ หันมาดูองค์กรเล็กๆ บางคนมีผลงานห่วย แล้วคนส่วนใหญ่ขับไล่มาเป็นปียังดื้อยึดครองตำแหน่งอย่างเหนียวแน่น
ผมไม่น่าเกิดมาเห็นสรรพสิ่งในช่วงทศวรรษนี้เลย เพราะมันมีแต่การแก่งแย่ง จับจอง ยึดครองโดยละเลยความเห็นของคนส่วนใหญ่ ซึ่งบางครั้งมาด้วยการใช้อำนาจ ความรุนแรง หักหาญแย่งเอาจากผู้ที่คนส่วนใหญ่มอบความไว้วางใจให้ บางครั้งเป็นการใช้ความอึด ความอดทนต่อเสียงสาปแช่ง เสียเวลาของผมจริงๆ หากเป็นไปได้อยากจะขอรอเกิดในอีกสัก 20 ปีข้างหน้า อะไรๆน่าจะลงตัวกว่านี้
ผมตั้งใจเขียนถึงคนที่กำลังเสนอตัวเข้ามาเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่มันแย่มานาน ไม่ต้องเล่าประวัติของเขา เพราะหาอ่านได้หลายแหล่ง ขอเพียงให้คนที่มีสิทธิ์เลือกมีจิตสำนึก เคารพความต้องการของคนส่วนใหญ่ด้วย ใช่ว่าจะดันทุรังแลกรับผลประโยชน์ส่วนตนตะบี้ตะบัน แล้วหลับหูหลับตาหย่อนบัตรที่เขากาเอาไว้ให้แล้ว ดันเลือกทางหนึ่งเพราะเป็นพวก และไม่เลือกอีกทางหนึ่งเพราะไม่ใช่พวก ใช้หลักในการพิจารณาแบบไร้สติ ขัดใจคนเป็นเจ้าของประเทศ ผมอยากให้ต่างหันกลับเข้าสู่โลกของความถูกต้องกันบ้าง อย่ายอมรับพันธนาการ หันมาพิจารณาที่แนวนโยบาย แผนงานที่เขานำเสนอ เมื่อตัดสินใจเลือกแล้วก็คอยดูผลงาน ไม่ดีก็เปลี่ยนได้อีก อย่ายอมจำนนต่อการยึดครองผมเชื่อว่าถ้ามีการเปลี่ยนแปลงก็ใช่ว่าจะอยู่ไม่ได้ แต่มันจะดีกว่านี้เป็นร้อยเท่าทวีคูณ
