คอลัมน์ “The Golf Touch” โดย “วันปีย์ สัจจมาร์ค”
คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าในเกมกอล์ฟแล้ว ทุกๆ ช็อตล้วนแต่เป็นช็อตที่ชี้ชะตาสำหรับตัวเลขในสกอร์การ์ดของเราทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นช็อตไดร์ฟ, ช็อตแอพโพรช, ช็อตแก้ไข หรือแม้กระทั่งการพัตต์ ทุกช็อตล้วนแต่ต้องการสมาธิ ความมั่นใจและความมุ่งมั่น แต่ช็อตสุดท้ายที่จะเป็นช็อตที่นำลูกกอล์ฟไปลงเอยอยู่ก้นหลุมนั้นมักจะเป็นการพัตต์ เพราะฉะนั้นเราควรให้ความสำคัญและมีสมาธิให้มากเมื่อก้าวเดินขึ้นสู่ผิวกรีน
สิ่งแรกที่เราควรคำนึงถึงเมื่อเราเดินขึ้นสู่ผิวกรีนนั้นคือเรื่องของ "มารยาท” กอล์ฟเป็นกีฬาที่ต้องใช้สมาธิสูงเพราะฉะนั้นเราไม่ควรส่งเสียงดังรบกวนผู้อื่น คงมีหลายๆ ครั้งที่ท่านนักกอล์ฟกำลังจะพัตต์ แล้วเสียงเฮฮาดังลั่นจากการชิพเข้าไปดำหรือชิพอินของผู้เล่นกลุ่มอื่นจากกรีนที่อยู่ใกล้ๆ กัน สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นก็คือเจ้าของต้นเสียงไม่รู้เรื่องเลยว่ากำลังสร้างความทุกข์ให้ผู้อื่นอยู่ บางจังหวะคงช่วยไม่ได้จริงๆ ก็ต้องให้อภัยกันไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเมื่อเราพร้อมเล่นเองก็อาจจะต้องมีการเซ็นเซอร์การเฮของก๊วนเราเองเช่นกัน ต่อมาก่อนเดินขึ้นกรีนไปมาร์คลูกเราควรดูเพื่อนร่วมก๊วนให้แน่ใจว่าทุกคนตีออนกรีนหมดแล้วจึงค่อยเดินขึ้นกรีน หรือในกรณีที่เราต้องการจะเดินไปมาร์คลูกก่อน ก็ควรจะต้องสังเกตถึงเส้นทางการเล่นของเพื่อนที่ยังไม่ออนให้ดีๆ ด้วยเช่นกันว่าเราจะไม่ไปรบกวนการเล่นของเขา
เมื่อมาร์คลูกแล้วก็เป็นขั้นตอนของการสังเกตการณ์ (ดูไลน์) ถ้ายังไม่ถึงตาการเล่นของเรา ก็ให้พยายามเดินดูไลน์ของเราในมุมต่างๆ ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ตราบใดที่ไม่ใช้เวลานานเกินไป มุมจากด้านหลังของตำแหน่งลูกไปสู่หลุม และจากด้านหลังหลุมกลับมาที่ลูก สังเกตใบหญ้าว่าเป็นอย่างไร แทงไปทางไหน หรือถ้ามีโอกาสดูคนในก๊วนพัตต์ก่อนก็ให้ดูแนวทางการกลิ้งของลูกให้ดีๆ เพราะสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้สามารถเก็บมาเป็นข้อมูลชั้นดีเมื่อถึงคราวที่เราจะต้องพัตต์
ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดก็คือการนำลูกลงไปนอนยิ้มอยู่ที่ก้นหลุมภายในพัตต์เดียวหรือ 2 พัตต์ให้ได้! นอกเหนือจากการอ่านไลน์ที่เฉียบขาดแล้ว สามารถเพิ่มความมั่นใจขึ้นได้จากการซ้อมพัตต์หาน้ำหนักก่อนจะเข้าพัตต์จริง รวมไปถึงการสร้างมโนภาพเห็นลูกของเรากำลังกลิ้งเกาะไปตามไลน์จนกระทั่งลงหลุมซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมาก และเมื่อทุกอย่างพร้อมก็เข้าจรดลูกและปล่อยสโตรกไปตามความรู้สึกอย่างไม่ลังเล อันนี้สำคัญมากนะครับ อย่าลังเลเด็ดขาด! ในเมื่อประเมินผลแล้ว พิจารณาแล้ว ตัดสินใจแล้ว สิ่งที่เหลือคือทำโดยที่ไม่สองจิตสองใจ ทำเต็มที่! จะพัตต์แรงแค่ไหนก็ปล่อยออกไปเลย ถ้าไม่ได้อย่างที่ต้องการเดี๋ยวค่อยว่ากัน แต่ต้องทำให้ได้ตามที่ประเมินไว้ก่อน
ส่วนตัวแล้วผมคิดว่าการพัตต์เป็นช็อตที่จะต้องใช้ความประณีตอย่างที่สุด เพราะว่าไม่ว่าเราจะไดร์ฟมา 300 หลา ตามด้วยขึ้นกรีนด้วยแซนเวดจ์ในระยะอีก 65 หลาอย่างไม่ยากเย็น แต่กับการพัตต์เบอร์ดี้ระยะเพียง 3 ฟุตนั้นก็นับเป็นหนึ่งช็อตเท่ากับการที่เราไดร์ฟมา 300 หลาเช่นกัน ให้ความประคบประหงมกับการพัตต์ให้มากขึ้น ตัวเลขในสกอร์การ์ดของท่านก็น่าจะลดลงได้บ้างเช่นกัน
คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าในเกมกอล์ฟแล้ว ทุกๆ ช็อตล้วนแต่เป็นช็อตที่ชี้ชะตาสำหรับตัวเลขในสกอร์การ์ดของเราทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นช็อตไดร์ฟ, ช็อตแอพโพรช, ช็อตแก้ไข หรือแม้กระทั่งการพัตต์ ทุกช็อตล้วนแต่ต้องการสมาธิ ความมั่นใจและความมุ่งมั่น แต่ช็อตสุดท้ายที่จะเป็นช็อตที่นำลูกกอล์ฟไปลงเอยอยู่ก้นหลุมนั้นมักจะเป็นการพัตต์ เพราะฉะนั้นเราควรให้ความสำคัญและมีสมาธิให้มากเมื่อก้าวเดินขึ้นสู่ผิวกรีน
สิ่งแรกที่เราควรคำนึงถึงเมื่อเราเดินขึ้นสู่ผิวกรีนนั้นคือเรื่องของ "มารยาท” กอล์ฟเป็นกีฬาที่ต้องใช้สมาธิสูงเพราะฉะนั้นเราไม่ควรส่งเสียงดังรบกวนผู้อื่น คงมีหลายๆ ครั้งที่ท่านนักกอล์ฟกำลังจะพัตต์ แล้วเสียงเฮฮาดังลั่นจากการชิพเข้าไปดำหรือชิพอินของผู้เล่นกลุ่มอื่นจากกรีนที่อยู่ใกล้ๆ กัน สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นก็คือเจ้าของต้นเสียงไม่รู้เรื่องเลยว่ากำลังสร้างความทุกข์ให้ผู้อื่นอยู่ บางจังหวะคงช่วยไม่ได้จริงๆ ก็ต้องให้อภัยกันไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเมื่อเราพร้อมเล่นเองก็อาจจะต้องมีการเซ็นเซอร์การเฮของก๊วนเราเองเช่นกัน ต่อมาก่อนเดินขึ้นกรีนไปมาร์คลูกเราควรดูเพื่อนร่วมก๊วนให้แน่ใจว่าทุกคนตีออนกรีนหมดแล้วจึงค่อยเดินขึ้นกรีน หรือในกรณีที่เราต้องการจะเดินไปมาร์คลูกก่อน ก็ควรจะต้องสังเกตถึงเส้นทางการเล่นของเพื่อนที่ยังไม่ออนให้ดีๆ ด้วยเช่นกันว่าเราจะไม่ไปรบกวนการเล่นของเขา
เมื่อมาร์คลูกแล้วก็เป็นขั้นตอนของการสังเกตการณ์ (ดูไลน์) ถ้ายังไม่ถึงตาการเล่นของเรา ก็ให้พยายามเดินดูไลน์ของเราในมุมต่างๆ ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ตราบใดที่ไม่ใช้เวลานานเกินไป มุมจากด้านหลังของตำแหน่งลูกไปสู่หลุม และจากด้านหลังหลุมกลับมาที่ลูก สังเกตใบหญ้าว่าเป็นอย่างไร แทงไปทางไหน หรือถ้ามีโอกาสดูคนในก๊วนพัตต์ก่อนก็ให้ดูแนวทางการกลิ้งของลูกให้ดีๆ เพราะสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้สามารถเก็บมาเป็นข้อมูลชั้นดีเมื่อถึงคราวที่เราจะต้องพัตต์
ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดก็คือการนำลูกลงไปนอนยิ้มอยู่ที่ก้นหลุมภายในพัตต์เดียวหรือ 2 พัตต์ให้ได้! นอกเหนือจากการอ่านไลน์ที่เฉียบขาดแล้ว สามารถเพิ่มความมั่นใจขึ้นได้จากการซ้อมพัตต์หาน้ำหนักก่อนจะเข้าพัตต์จริง รวมไปถึงการสร้างมโนภาพเห็นลูกของเรากำลังกลิ้งเกาะไปตามไลน์จนกระทั่งลงหลุมซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมาก และเมื่อทุกอย่างพร้อมก็เข้าจรดลูกและปล่อยสโตรกไปตามความรู้สึกอย่างไม่ลังเล อันนี้สำคัญมากนะครับ อย่าลังเลเด็ดขาด! ในเมื่อประเมินผลแล้ว พิจารณาแล้ว ตัดสินใจแล้ว สิ่งที่เหลือคือทำโดยที่ไม่สองจิตสองใจ ทำเต็มที่! จะพัตต์แรงแค่ไหนก็ปล่อยออกไปเลย ถ้าไม่ได้อย่างที่ต้องการเดี๋ยวค่อยว่ากัน แต่ต้องทำให้ได้ตามที่ประเมินไว้ก่อน
ส่วนตัวแล้วผมคิดว่าการพัตต์เป็นช็อตที่จะต้องใช้ความประณีตอย่างที่สุด เพราะว่าไม่ว่าเราจะไดร์ฟมา 300 หลา ตามด้วยขึ้นกรีนด้วยแซนเวดจ์ในระยะอีก 65 หลาอย่างไม่ยากเย็น แต่กับการพัตต์เบอร์ดี้ระยะเพียง 3 ฟุตนั้นก็นับเป็นหนึ่งช็อตเท่ากับการที่เราไดร์ฟมา 300 หลาเช่นกัน ให้ความประคบประหงมกับการพัตต์ให้มากขึ้น ตัวเลขในสกอร์การ์ดของท่านก็น่าจะลดลงได้บ้างเช่นกัน
