คอลัมน์ "The Golf Touch" โดย "วันปีย์ สัจจมาร์ค"
หลังจากที่ได้มาอยู่และสัมผัสกับบรรยากาศกอล์ฟและกิจกรรมอื่นๆในนิวซีแลนด์เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์บนเกาะใต้ ก็ได้พบว่าที่เมือง Queenstown เปรียบเสมือนจุดศูนย์กลางกอล์ฟของบริเวณนี้ มีสนามกอล์ฟที่ไปเล่นได้อย่างสะดวกอยู่ 6 สนามด้วยกัน ผมมีโอกาสเล่น 3 สนาม ได้แก่สนาม Arrowtown Golf Club ซึ่งอยู่ประมาณ 30 นาทีจากตัวเมือง Queenstown
สนามนี้เป็นเสมือนสนามต่างจังหวัดสภาพดี คือพื้นที่ของสนามโดยธรรมชาติเป็นเนินเป็นเชิงเขาและเป็นหุบ สภาพแฟร์เวย์กับกรีนอยู่ในขั้นดี แต่สภาพในรัฟจะไม่ได้รับการดูแลมากนัก สรุปคือเล่นสนุกแต่ต้องแม่น เพราะแฟร์เวย์แคบประมาณ 20 หลา รวมทั้งบีบเป็นคอขวดตลอดทุกหลุม ส่วนตัวสนามนั้นไม่ยาวมากและมีโอกาสทำแต้มได้ เพราะกรีนไม่ยากนักเห็นไลน์ไหนก็คือไลน์นั้น
สนามที่ 2 ที่ผมได้เล่นชื่อว่าสนาม Millbrook Resort เป็นสนามที่พิถีพิถันในการดูแล เรียกได้ว่าเป็นสนามที่สภาพสนามเนี๊ยบสนามนึง ถ้าไดร์ฟไม่อยู่จะเจอหญ้าที่คนท้องถิ่นเรียกว่า “Brown top” คือหญ้ายาวเกือบถึงเข่าต้นสีเขียวยอดมีเมล็ดสีน้ำตาล หาลูกพบได้ยาก(มาก) และเหนียวต่อการลงเหล็ก ถ้าเปรียบเทียบการดูแลเอาใจใส่ของสภาพสนามก็ประมาณสนามเดอะ วินเทจ บ้านเรา
ส่วนสนามที่เป็นเป้าหมายหลักของการเดินทางครั้งนี้และเป็นสนามสำหรับการแข่งขันกอล์ฟ Michael Hills NZ Open 2010 ชื่อว่า The Hills ตามชื่อเจ้าของสนามคือ มิสเตอร์ ไมเคิล ฮิลล์ นักธุรกิจชั้นนำและเจ้าของร้านเครื่องประดับและนาฬิกาของนิวซีแลนด์ จริงๆแล้วจะเรียกว่าเป็นสนามหลังบ้านของครอบครัวฮิลล์ก็ว่าได้ เพราะมีสมาชิกรายปีของสนามเพียงแค่ 80 คนเท่านั้น ส่วนสมาชิกตลอดชีพมีคุณไมเคิล ฮิลล์ คนเดียว
ถ้าต้องให้เปรียบเทียบเพื่อคนไทยจะได้นึกภาพออก สภาพสนามและรูปแบบการเล่นเสมือนสนามสยามคันทรี่ คลับ Plantation ที่พัทยา แต่มีคนออกรอบที่สนามนี้เฉลี่ยแล้วเพียงวันละ 4 คน ค่าใช้จ่ายคนละ 13,875 บาทต่อรอบ ไม่ต้องจองเวลาทีอ๊อฟ และไม่จำเป็นต้องเริ่มที่หลุม 1 อยากเล่นยังไง ที่ไหนก่อน นานเท่าไหร่ ตามสบาย ทั้งสนามไม่มีป้ายบอกทาง ไม่มีป้ายบอกระยะ และไม่มีถนนให้รถกอล์ฟใดๆทั้งสิ้น ธรรมชาติสุดๆมีแค่จุดสีแดงและสีขาวบอกระยะประมาณ 98 และ 148 หลาตามลำดับอยู่กลางแฟร์เวย์ของทุกหลุมเท่านั้น
แน่นอนรายได้ค่าสนามไม่พอค่าใช้จ่าย แต่คุณไมเคิลรวยเกินกว่าที่จะแคร์ แกบอกว่าอยากให้คนมาเล่นกอล์ฟอย่างสบายใจ และรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าของสนามทุกๆคน ค่าใช้จ่ายส่วนที่เกินมา แกจะออกเอง
อย่างนี้สิถึงจะเรียกว่า นักเลงกอล์ฟตัวจริง!
หลังจากที่ได้มาอยู่และสัมผัสกับบรรยากาศกอล์ฟและกิจกรรมอื่นๆในนิวซีแลนด์เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์บนเกาะใต้ ก็ได้พบว่าที่เมือง Queenstown เปรียบเสมือนจุดศูนย์กลางกอล์ฟของบริเวณนี้ มีสนามกอล์ฟที่ไปเล่นได้อย่างสะดวกอยู่ 6 สนามด้วยกัน ผมมีโอกาสเล่น 3 สนาม ได้แก่สนาม Arrowtown Golf Club ซึ่งอยู่ประมาณ 30 นาทีจากตัวเมือง Queenstown
สนามนี้เป็นเสมือนสนามต่างจังหวัดสภาพดี คือพื้นที่ของสนามโดยธรรมชาติเป็นเนินเป็นเชิงเขาและเป็นหุบ สภาพแฟร์เวย์กับกรีนอยู่ในขั้นดี แต่สภาพในรัฟจะไม่ได้รับการดูแลมากนัก สรุปคือเล่นสนุกแต่ต้องแม่น เพราะแฟร์เวย์แคบประมาณ 20 หลา รวมทั้งบีบเป็นคอขวดตลอดทุกหลุม ส่วนตัวสนามนั้นไม่ยาวมากและมีโอกาสทำแต้มได้ เพราะกรีนไม่ยากนักเห็นไลน์ไหนก็คือไลน์นั้น
สนามที่ 2 ที่ผมได้เล่นชื่อว่าสนาม Millbrook Resort เป็นสนามที่พิถีพิถันในการดูแล เรียกได้ว่าเป็นสนามที่สภาพสนามเนี๊ยบสนามนึง ถ้าไดร์ฟไม่อยู่จะเจอหญ้าที่คนท้องถิ่นเรียกว่า “Brown top” คือหญ้ายาวเกือบถึงเข่าต้นสีเขียวยอดมีเมล็ดสีน้ำตาล หาลูกพบได้ยาก(มาก) และเหนียวต่อการลงเหล็ก ถ้าเปรียบเทียบการดูแลเอาใจใส่ของสภาพสนามก็ประมาณสนามเดอะ วินเทจ บ้านเรา
ส่วนสนามที่เป็นเป้าหมายหลักของการเดินทางครั้งนี้และเป็นสนามสำหรับการแข่งขันกอล์ฟ Michael Hills NZ Open 2010 ชื่อว่า The Hills ตามชื่อเจ้าของสนามคือ มิสเตอร์ ไมเคิล ฮิลล์ นักธุรกิจชั้นนำและเจ้าของร้านเครื่องประดับและนาฬิกาของนิวซีแลนด์ จริงๆแล้วจะเรียกว่าเป็นสนามหลังบ้านของครอบครัวฮิลล์ก็ว่าได้ เพราะมีสมาชิกรายปีของสนามเพียงแค่ 80 คนเท่านั้น ส่วนสมาชิกตลอดชีพมีคุณไมเคิล ฮิลล์ คนเดียว
ถ้าต้องให้เปรียบเทียบเพื่อคนไทยจะได้นึกภาพออก สภาพสนามและรูปแบบการเล่นเสมือนสนามสยามคันทรี่ คลับ Plantation ที่พัทยา แต่มีคนออกรอบที่สนามนี้เฉลี่ยแล้วเพียงวันละ 4 คน ค่าใช้จ่ายคนละ 13,875 บาทต่อรอบ ไม่ต้องจองเวลาทีอ๊อฟ และไม่จำเป็นต้องเริ่มที่หลุม 1 อยากเล่นยังไง ที่ไหนก่อน นานเท่าไหร่ ตามสบาย ทั้งสนามไม่มีป้ายบอกทาง ไม่มีป้ายบอกระยะ และไม่มีถนนให้รถกอล์ฟใดๆทั้งสิ้น ธรรมชาติสุดๆมีแค่จุดสีแดงและสีขาวบอกระยะประมาณ 98 และ 148 หลาตามลำดับอยู่กลางแฟร์เวย์ของทุกหลุมเท่านั้น
แน่นอนรายได้ค่าสนามไม่พอค่าใช้จ่าย แต่คุณไมเคิลรวยเกินกว่าที่จะแคร์ แกบอกว่าอยากให้คนมาเล่นกอล์ฟอย่างสบายใจ และรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าของสนามทุกๆคน ค่าใช้จ่ายส่วนที่เกินมา แกจะออกเอง
อย่างนี้สิถึงจะเรียกว่า นักเลงกอล์ฟตัวจริง!
