คอลัมน์สุดฟากสนาม เรื่อง นกฟินิกซ์
ภาพที่พ่อใช้ความรุนแรงในการตัดสินปัญหากับคู่กรณีบนท้องถนนเป็นสิ่งที่ อากัสซี่ เปรียบเปรยว่าเหมือนกับหนังที่ฉายซ้ำแล้วซ้ำอีก พร้อมกับประโยคเดิมๆซึ่งพ่อมักบอกเขาเสมอหลังเกิดเหตุการณ์ว่า “ห้ามบอกแม่เด็ดขาด” แน่นอน เด็กชายในวัย 7 ขวบไม่เคยพลั้งเผลอ แต่กลับเก็บทุกภาพทุกเหตุการณ์ไว้ในส่วนลึกสุดของลิ้นชักความทรงจำ หากอากัสซี่ ได้อธิบายบุคลิกอีกด้านที่ดูจะขัดแย้งกันของพ่อผู้ชอบใช้ความรุนแรงว่า “พ่อมักจะมีเมตตาให้กับสัตว์ ที่อ่อนแอ หรือคนที่ถูกรังแกเสมอ” ซึ่งทั้งหมดนี้ อากัสซี่ ได้ประมวลความรู้สึกของตนเองในวัยเด็กว่า “เวลานั้นผมไม่ต้องการเห็นพ่อผิดหวัง ท่านต้องการเห็นผมเป็นนักเทนนิสหมายเลขหนึ่งของโลก ผมกับพ่อใกล้ชิดกันมากและท่านหวังในตัวผมมากเช่นกัน นึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเดินออกไปสารภาพกับพ่อว่า ไม่ต้องการเล่นเทนนิสอีกต่อไปท่านจะเสียใจขนาดไหน และความเลวร้ายใดบ้างที่จะเกิดตามมา ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดในฐานะลูกชายของพ่อ คือเชื่อฟัง ฝึกซ้อม และ ก้าวไปถึงจุดที่ท่านวาดฝันเอาไว้ให้ได้”
หลังจากซ้อมในคอร์ตหลังบ้าน กับเครื่องยิงลูกเทนนิส จนอายุใกล้จะ 8 ขวบเต็ม ก็ถึงเวลาที่เด็กชายอากัสซี่ ต้องเปิดตัวต่อสาธารณชน ในฐานะนักเทนนิสเยาวชนแน่นอนว่า การฝึกซ้อมอย่างหนักทำให้เด็กชายอากัสซี่ เก็บชัยชนะได้ตลอดทั้ง 7 ทัวร์นาเม้นท์ที่เข้าร่วม นับเป็นก้าวแรกที่น่าพอใจเพราะชัยชนะทั้ง 7 ทัวร์นาเม้นท์ นั้นคือความสำเร็จเหนือนักเทนนิสระดับเยาวชนทั้งในเนวาด้า อริโซน่า หรือแม้แต่ที่เดินทางมาจากแคลิฟอร์เนีย
อากัสซี่ กล่าวถึงความรู้สึกของตนเองในวัย 8 ขวบต่อคำว่าชัยชนะว่า “สำหรับผมในเวลานั้นเมื่อชนะนัดแรกได้แล้วหมายถึงต้องชนะตลอดไป” แต่ในชีวิตจริงไม่ใช่เช่นนั้นและ เด็กชายอากัสซี่ ก็ได้เรียนรู้รสชาติแห่งความพ่ายแพ่ เมื่อเรขาลงสนามในการแข่งขันที่ มอร์เลย์ ฟีลด์ เมืองซานดิอาโก เขากล่าวถึงคู่ต่อสู้ในครั้งนั้นที่ชื่อ เจฟฟ์ ทารันโก ว่าเป็นคู่แข่งที่มีฝีมือด้อยกว่าตนเองหลายเท่านักแต่สุดท้าย คนที่ดูเหมือนจะอ่อนกว่ากลับเป็นฝ่ายเก็บเซตแรกไปได้ก่อน และเซตที่สองก็ตามมา เมื่อถึงเซตที่สามเด็กชายอากัสซี่ ได้รู้จักกับคำว่าแทคติก เมื่อคู่ต่อสู้ของเขาแกล้งทำเป็นบาดเจ็บที่ข้อเท้า ทำให้เด็กชายวัย 8 ขวบที่มุ่งมั่นกับชัยชนะพยายามจะใช้ความได้เปรียบด้วยการโยกคู่ต่อสู้ แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามแผน เมื่อ ทารันโก ไม่ได้เจ็บจริง และสามารถย้อนลูกยิงวินเนอร์ของเขาได้แบบสบายๆ ห้วงเวลาที่เทพีแห่งโชคไม่ได้ยืนเคียงข้างเด็กชายอากัสซี่ ผู้ไม่เคยสัมผัสคำว่าแพ้มาก่อนสู้ยิบตา เขาไม่ต้องการให้พ่อเห็นความพ่ายแพ้ แต่สุดท้าย ความพ่ายแพ้ที่อากัสซี่ ไม่เคยสัมผัสก็ได้เดินมาทักทาย เมื่อลูกโฟร์แฮนด์ครอสคอร์ตของเขา ถูกฝ่ายตรงข้ามขานว่า “ออก” (ในการแข่งขันระดับเยาวชนของสหรัฐฯ ณ เวลานั้นไม่มีผู้กำกับเส้น นักกีฬาต้องเป็นฝ่ายขานลูกออก หรือ ลงเอง) และ ชัยชนะตกเป็นของเจฟฟ์ ทารันโก คู่แข่งที่อากัสซี่ บอกว่าฝีมืออ่อนหัดกว่าเขามากมาย
อากัสซี่ ได้ต้อนรับความพ่ายแพ้แรกในชีวิตด้วยน้ำตา เขาทิ้งไม้เทนนิสและวิ่งออกจากสนามแข่งโดยไม่แม้แต่จะจับมือกับ ทารันโก ก่อนที่จะกลับมาในสภาพที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา อากัสซี่ บรรยายความรู้สึกของตนเองในเวลานั้นว่า “ตอนนั้นผมไม่ได้มีความรู้สึกกลัวว่าพ่อจะดุแม้แต่น้อย เพราะในหัวสมองคิดถึงแต่สิ่งที่ ทารันโก โกงในการแข่งขัน มันทำให้ผมโกรธมากเพราะเขาทำให้ผมต้องเสียสถิติไม่เคยแพ้ใครและทำให้ผมรู้สึกว่าการฝึกซ้อมอย่างหนักที่ผ่านมากลายเป็นสิ่งไร้ค่าไปโดยสิ้นเชิง”
(อ่านต่อสัปดาห์หน้า)
ภาพที่พ่อใช้ความรุนแรงในการตัดสินปัญหากับคู่กรณีบนท้องถนนเป็นสิ่งที่ อากัสซี่ เปรียบเปรยว่าเหมือนกับหนังที่ฉายซ้ำแล้วซ้ำอีก พร้อมกับประโยคเดิมๆซึ่งพ่อมักบอกเขาเสมอหลังเกิดเหตุการณ์ว่า “ห้ามบอกแม่เด็ดขาด” แน่นอน เด็กชายในวัย 7 ขวบไม่เคยพลั้งเผลอ แต่กลับเก็บทุกภาพทุกเหตุการณ์ไว้ในส่วนลึกสุดของลิ้นชักความทรงจำ หากอากัสซี่ ได้อธิบายบุคลิกอีกด้านที่ดูจะขัดแย้งกันของพ่อผู้ชอบใช้ความรุนแรงว่า “พ่อมักจะมีเมตตาให้กับสัตว์ ที่อ่อนแอ หรือคนที่ถูกรังแกเสมอ” ซึ่งทั้งหมดนี้ อากัสซี่ ได้ประมวลความรู้สึกของตนเองในวัยเด็กว่า “เวลานั้นผมไม่ต้องการเห็นพ่อผิดหวัง ท่านต้องการเห็นผมเป็นนักเทนนิสหมายเลขหนึ่งของโลก ผมกับพ่อใกล้ชิดกันมากและท่านหวังในตัวผมมากเช่นกัน นึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเดินออกไปสารภาพกับพ่อว่า ไม่ต้องการเล่นเทนนิสอีกต่อไปท่านจะเสียใจขนาดไหน และความเลวร้ายใดบ้างที่จะเกิดตามมา ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดในฐานะลูกชายของพ่อ คือเชื่อฟัง ฝึกซ้อม และ ก้าวไปถึงจุดที่ท่านวาดฝันเอาไว้ให้ได้”
หลังจากซ้อมในคอร์ตหลังบ้าน กับเครื่องยิงลูกเทนนิส จนอายุใกล้จะ 8 ขวบเต็ม ก็ถึงเวลาที่เด็กชายอากัสซี่ ต้องเปิดตัวต่อสาธารณชน ในฐานะนักเทนนิสเยาวชนแน่นอนว่า การฝึกซ้อมอย่างหนักทำให้เด็กชายอากัสซี่ เก็บชัยชนะได้ตลอดทั้ง 7 ทัวร์นาเม้นท์ที่เข้าร่วม นับเป็นก้าวแรกที่น่าพอใจเพราะชัยชนะทั้ง 7 ทัวร์นาเม้นท์ นั้นคือความสำเร็จเหนือนักเทนนิสระดับเยาวชนทั้งในเนวาด้า อริโซน่า หรือแม้แต่ที่เดินทางมาจากแคลิฟอร์เนีย
อากัสซี่ กล่าวถึงความรู้สึกของตนเองในวัย 8 ขวบต่อคำว่าชัยชนะว่า “สำหรับผมในเวลานั้นเมื่อชนะนัดแรกได้แล้วหมายถึงต้องชนะตลอดไป” แต่ในชีวิตจริงไม่ใช่เช่นนั้นและ เด็กชายอากัสซี่ ก็ได้เรียนรู้รสชาติแห่งความพ่ายแพ่ เมื่อเรขาลงสนามในการแข่งขันที่ มอร์เลย์ ฟีลด์ เมืองซานดิอาโก เขากล่าวถึงคู่ต่อสู้ในครั้งนั้นที่ชื่อ เจฟฟ์ ทารันโก ว่าเป็นคู่แข่งที่มีฝีมือด้อยกว่าตนเองหลายเท่านักแต่สุดท้าย คนที่ดูเหมือนจะอ่อนกว่ากลับเป็นฝ่ายเก็บเซตแรกไปได้ก่อน และเซตที่สองก็ตามมา เมื่อถึงเซตที่สามเด็กชายอากัสซี่ ได้รู้จักกับคำว่าแทคติก เมื่อคู่ต่อสู้ของเขาแกล้งทำเป็นบาดเจ็บที่ข้อเท้า ทำให้เด็กชายวัย 8 ขวบที่มุ่งมั่นกับชัยชนะพยายามจะใช้ความได้เปรียบด้วยการโยกคู่ต่อสู้ แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามแผน เมื่อ ทารันโก ไม่ได้เจ็บจริง และสามารถย้อนลูกยิงวินเนอร์ของเขาได้แบบสบายๆ ห้วงเวลาที่เทพีแห่งโชคไม่ได้ยืนเคียงข้างเด็กชายอากัสซี่ ผู้ไม่เคยสัมผัสคำว่าแพ้มาก่อนสู้ยิบตา เขาไม่ต้องการให้พ่อเห็นความพ่ายแพ้ แต่สุดท้าย ความพ่ายแพ้ที่อากัสซี่ ไม่เคยสัมผัสก็ได้เดินมาทักทาย เมื่อลูกโฟร์แฮนด์ครอสคอร์ตของเขา ถูกฝ่ายตรงข้ามขานว่า “ออก” (ในการแข่งขันระดับเยาวชนของสหรัฐฯ ณ เวลานั้นไม่มีผู้กำกับเส้น นักกีฬาต้องเป็นฝ่ายขานลูกออก หรือ ลงเอง) และ ชัยชนะตกเป็นของเจฟฟ์ ทารันโก คู่แข่งที่อากัสซี่ บอกว่าฝีมืออ่อนหัดกว่าเขามากมาย
อากัสซี่ ได้ต้อนรับความพ่ายแพ้แรกในชีวิตด้วยน้ำตา เขาทิ้งไม้เทนนิสและวิ่งออกจากสนามแข่งโดยไม่แม้แต่จะจับมือกับ ทารันโก ก่อนที่จะกลับมาในสภาพที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา อากัสซี่ บรรยายความรู้สึกของตนเองในเวลานั้นว่า “ตอนนั้นผมไม่ได้มีความรู้สึกกลัวว่าพ่อจะดุแม้แต่น้อย เพราะในหัวสมองคิดถึงแต่สิ่งที่ ทารันโก โกงในการแข่งขัน มันทำให้ผมโกรธมากเพราะเขาทำให้ผมต้องเสียสถิติไม่เคยแพ้ใครและทำให้ผมรู้สึกว่าการฝึกซ้อมอย่างหนักที่ผ่านมากลายเป็นสิ่งไร้ค่าไปโดยสิ้นเชิง”
(อ่านต่อสัปดาห์หน้า)
