คอลัมน์ "The Golf Touch" โดย "วันปีย์ สัจจมาร์ค"
ผมเป็นคนที่ชอบเรียนรู้และทดลองประสบการณ์ใหม่ๆ เมื่อมีโอกาส โดยปกติแล้วเป็นคนกินง่าย นอนง่าย และชอบเดินทาง เพราะฉะนั้น แต่ละปีจะพยายามมีการเดินทางเพื่อไปตีกอล์ฟในที่ๆไม่เคยไปอยู่ทุกๆปี สัปดาห์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปเซี่งไฮ้กับกลุ่มลิโพ ซึ่งผู้ร่วมเดินทางมีทั้งกลุ่มแชมป์กิจกรรมของลิโพ ผู้บริหารโอสถสภา พี่ๆในวงการสื่อ และนักกอล์ฟคนสนิทของทั้งสามกลุ่มดังกล่าว ร่วมเดินทางไปด้วยกัน 47 ชีวิต ในหนึ่งรถบัส สนุกมาก จัดการรายละเอียดต่างๆได้ดีมาก โดยเฉพาะเรื่องปากท้อง เรียกว่ากินดีอยู่ดีกันทุกวัน
ในแง่ของกอล์ฟ การเดินทางครั้งนี้เตือนให้ผมรู้ว่า กลับมาแล้วต้องเตรียมพร้อมเพิ่มเติม ทั้งตัวเราเองและอุปกรณ์ ในวันที่เล่นกอล์ฟอากาศที่สนามกอล์ฟปินไห่ คือ 9 องศา และลมทะเลแรงมาก ไม่ว่าจะเตรียมใส่กันไปซักกี่ชั้นก็ยังหนาวเพราะลม
สิ่งที่ผมรู้ตัวว่าขาดคือ ชุดปรับอุณหภุมิบางๆ ซึ่งสมัยนี้มีขายแล้วเพียงแต่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นความจำเป็นที่จะต้องซื้อมาใช้ รวมไปถึง ถุงมือเล่นกอล์ฟฤดูหนาว หรืออุปกรณ์รักษามือให้อุ่น ที่อาจจะต้องฝากเพื่อนซื้อจากต่างประเทศ
อุปสรรคการเล่นอย่างหนึ่งที่ได้เจอคือ หลังจากผ่านไป 5-6 หลุม ผมเริ่มไม่สามารถรู้สึกได้ว่าจับกริพแน่นหรือเบา เพราะมือชาไปหมด โดยเฉพาะปลายนิ้ว เริ่มให้น้ำหนักในการพัตต์มั่วเพราะเหตุผลเดียวกัน เมื่อเริ่มเข้าเก้าหลุมหลัง ข้อนิ้วเริ่มล็อค มีปัญหาในการหยิบมาร์คเกอร์ออกจากกรีน เนื่องจากนิ้วเริ่มไม่ตอบสนอง
หลุมที่ทวนลมเต็มๆต้องทำใจทดระยะเหล็กเพิ่มไปถึง 4 เบอร์ แล้วก็พบว่ายังไม่พอ ยังสั้นอยู่ ในขณะที่ลมที่พัดจากขวาไปซ้าย หอบเอาลูกที่โดนดีและตรงไปที่รัฟขวาให้ไปตกน้ำซ้ายได้ ต้องเฟดสู้อย่างเดียวถึงจะอยู่
ถามว่าเรื่องพวกนี้ไม่รู้อยู่แล้ว หรือจริงๆก็รู้อยู่ ในการแข่งขันในยุโรป หรือ บริติช โอเพ่น ก็เห็นอยู่ออกจะบ่อย บางครั้งก็ยังแอบสงสัยว่าจะขนาดนั้นเชียวหรือ แต่ถ้าท่านนักกอล์ฟได้พบกับตัวเองแล้วจะซึ้งถึงสภาพความยากของสนามเมื่ออากาศแปรปรวน ถ้าเตรียมพร้อมไปดี ก็น่าจะทนแรงเสียดทานได้ดีกว่าคนอื่นๆ
ตอนนี้ผมต้องเตรียมพร้อม ซื้ออุปกรณ์เพิ่ม และซ้อมลูกหลบลม เผื่อต้นปีไปใหม่ครับ
ผมเป็นคนที่ชอบเรียนรู้และทดลองประสบการณ์ใหม่ๆ เมื่อมีโอกาส โดยปกติแล้วเป็นคนกินง่าย นอนง่าย และชอบเดินทาง เพราะฉะนั้น แต่ละปีจะพยายามมีการเดินทางเพื่อไปตีกอล์ฟในที่ๆไม่เคยไปอยู่ทุกๆปี สัปดาห์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสร่วมเดินทางไปเซี่งไฮ้กับกลุ่มลิโพ ซึ่งผู้ร่วมเดินทางมีทั้งกลุ่มแชมป์กิจกรรมของลิโพ ผู้บริหารโอสถสภา พี่ๆในวงการสื่อ และนักกอล์ฟคนสนิทของทั้งสามกลุ่มดังกล่าว ร่วมเดินทางไปด้วยกัน 47 ชีวิต ในหนึ่งรถบัส สนุกมาก จัดการรายละเอียดต่างๆได้ดีมาก โดยเฉพาะเรื่องปากท้อง เรียกว่ากินดีอยู่ดีกันทุกวัน
ในแง่ของกอล์ฟ การเดินทางครั้งนี้เตือนให้ผมรู้ว่า กลับมาแล้วต้องเตรียมพร้อมเพิ่มเติม ทั้งตัวเราเองและอุปกรณ์ ในวันที่เล่นกอล์ฟอากาศที่สนามกอล์ฟปินไห่ คือ 9 องศา และลมทะเลแรงมาก ไม่ว่าจะเตรียมใส่กันไปซักกี่ชั้นก็ยังหนาวเพราะลม
สิ่งที่ผมรู้ตัวว่าขาดคือ ชุดปรับอุณหภุมิบางๆ ซึ่งสมัยนี้มีขายแล้วเพียงแต่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นความจำเป็นที่จะต้องซื้อมาใช้ รวมไปถึง ถุงมือเล่นกอล์ฟฤดูหนาว หรืออุปกรณ์รักษามือให้อุ่น ที่อาจจะต้องฝากเพื่อนซื้อจากต่างประเทศ
อุปสรรคการเล่นอย่างหนึ่งที่ได้เจอคือ หลังจากผ่านไป 5-6 หลุม ผมเริ่มไม่สามารถรู้สึกได้ว่าจับกริพแน่นหรือเบา เพราะมือชาไปหมด โดยเฉพาะปลายนิ้ว เริ่มให้น้ำหนักในการพัตต์มั่วเพราะเหตุผลเดียวกัน เมื่อเริ่มเข้าเก้าหลุมหลัง ข้อนิ้วเริ่มล็อค มีปัญหาในการหยิบมาร์คเกอร์ออกจากกรีน เนื่องจากนิ้วเริ่มไม่ตอบสนอง
หลุมที่ทวนลมเต็มๆต้องทำใจทดระยะเหล็กเพิ่มไปถึง 4 เบอร์ แล้วก็พบว่ายังไม่พอ ยังสั้นอยู่ ในขณะที่ลมที่พัดจากขวาไปซ้าย หอบเอาลูกที่โดนดีและตรงไปที่รัฟขวาให้ไปตกน้ำซ้ายได้ ต้องเฟดสู้อย่างเดียวถึงจะอยู่
ถามว่าเรื่องพวกนี้ไม่รู้อยู่แล้ว หรือจริงๆก็รู้อยู่ ในการแข่งขันในยุโรป หรือ บริติช โอเพ่น ก็เห็นอยู่ออกจะบ่อย บางครั้งก็ยังแอบสงสัยว่าจะขนาดนั้นเชียวหรือ แต่ถ้าท่านนักกอล์ฟได้พบกับตัวเองแล้วจะซึ้งถึงสภาพความยากของสนามเมื่ออากาศแปรปรวน ถ้าเตรียมพร้อมไปดี ก็น่าจะทนแรงเสียดทานได้ดีกว่าคนอื่นๆ
ตอนนี้ผมต้องเตรียมพร้อม ซื้ออุปกรณ์เพิ่ม และซ้อมลูกหลบลม เผื่อต้นปีไปใหม่ครับ
