คอลัมน์ "The Golf Touch" โดย "วันปีย์ สัจจมาร์ค"
ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเห็นกีฬาไปผสมกับการเมือง แต่สุดท้ายแล้วบ่อยเหลือเกินที่ทั้งสองสิ่งนี้จะต้องมาเจอกันแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ กีฬากอล์ฟและการพัฒนากีฬากอล์ฟก็เช่นเดียวกัน ตัวอย่างเช่นนโยบายในการส่งเสริมนักกีฬากอล์ฟของประเทศจีนซึ่งค่อนข้างชัดเจน ปัจจุบันนี้ประเทศจีนมีสนามกอล์ฟกว่า 300 สนาม และกำลังก่อสร้างอยู่อีกกว่า 100 สนาม จำนวนนักกอล์ฟในประเทศจีนตอนนี้ประมาณ 300,000 คน ซึ่งใกล้กับประชากรกอล์ฟของประเทศไทยมากขึ้นเรื่อยๆ เท่าที่ผมพอทราบในประเทศไทยมีประมาณ 200-250 สนาม และน่าจะมีประชากรกอล์ฟอยู่ประมาณ 300,000-500,000คน
นอกเหนือจากนี้การเจริญเติบโตของกีฬากอล์ฟก็ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ จนกำลังจะได้รับการพิจารณาให้บรรจุเข้าสู่กีฬาโอลิมปิก โดยรวมแล้วเราอาจจะคิดว่ากีฬากอล์ฟเป็นที่นิยมมากขึ้นทั่วโลก แต่ในความเป็นจริงแล้ว บางสถานที่ในบางประเทศการสนับสนุนกีฬากอล์ฟยังไม่ค่อยมี และยิ่งถ้าเป็นที่เวเนซูเอล่า นอกจากจะไม่ส่งเสริมแล้วยังมีการต่อต้านกีฬากอล์ฟด้วยซ้ำไป ประธานาธิบดีของเวเนซูเอล่า ประธานาธิบดีฮูโก้ ชาเวส พยายามจะขยายฐานอำนาจและเพิ่มความนิยมให้กับรัฐบาลของตัวเอง โดยเอาใจกลุ่มคนจนของประเทศ ซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุด โดยใช้กอล์ฟเป็นเครื่องมือ
ผมเชื่อว่านักกอล์ฟทั่วไปก็รู้อยู่แก่ใจว่า ที่มาของกีฬากอล์ฟนั้นมีถิ่นกำเนิดจากชนชั้นสูง และกลุ่มคนที่มีอันจะกิน แต่ปัจจุบันนี้ในหลายๆประเทศทั่วโลก กลุ่มชนชั้นกลางและกลุ่มคนวัยทำงานทั่วไปก็เริ่มเข้าถึงกีฬากอล์ฟได้จนกลายเป็นกีฬามหาชน มิฉะนั้นแล้วกอล์ฟจะไม่ถูกพิจารณาเข้าไปในกีฬาโอลิมปิกอย่างเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่กีฬามหาชน
ประธานาธิบดีชาเวส ซึ่งเชื่อมั่นในระบบสังคมนิยม ใช้กอล์ฟเป็นข้ออ้างในการโจมตีกลุ่มคนมีสตางค์ในเวเนซูเอล่าบางส่วนว่า ในขณะที่ประเทศต้องการพัฒนาพื้นที่อยู่อาศัยให้คนด้อยโอกาส กลับเอาที่ดินหลายร้อยหลายพันไร่นี้มาเป็นสถานที่เดินเล่นของคนรวย และไม่ใช่รวยธรรมดา รวยแล้วยังขี้เกียจด้วยเพราะนั่งรถกอล์ฟไม่ยอมแม้กระทั่งจะเดินเล่นกอล์ฟ
สนามกอล์ฟในประเทศเวเนซูเอล่ามีอยู่ประมาณ 30 สนาม และภายในช่วง 10 ปีของการดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดีชาเวสนี้ สนามกอล์ฟที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐ ได้ถูกปิดไปแล้ว 7สนาม และอีก 23สนามที่เหลือกำลังถูกกดดัน กลุ่มธุรกิจที่สนันสนุนสนามกอล์ฟกำลังอยู่บนทาง 2 แพร่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มบริษัทน้ำมัน ที่ต้องการทำธุรกิจกับรัฐบาลของเวเนซูเอล่า อาจจะต้องถอนตัวจากธุรกิจนี้โดยสิ้นเชิง
บางครั้งเราต้องมองคนอื่นเพื่อที่สะท้อนให้เห็นความโชคดีของตัวเองที่ได้อยู่ในประเทศไทย และมีการสนับสนุนทั้งภาครัฐและเอกชนอย่างต่อเนื่อง แต่อย่าลืมนะครับว่าถ้าเรามองประเทศ เวเนซูเอล่า เราอาจจะถือว่าเราโชคดีแล้ว แต่ถ้าเปรียบเทียบกับประเทศจีน จะเห็นว่าเราโดนแซงไปแล้วนะครับ เพราะฉะนั้นกีฬากอล์ฟบ้านเราจึงต้องเร่งพัฒนาต่อไป
* ขอบคุณข้อมูลบางส่วนจาก Frank Jack Daniel and Kieran Murray
ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเห็นกีฬาไปผสมกับการเมือง แต่สุดท้ายแล้วบ่อยเหลือเกินที่ทั้งสองสิ่งนี้จะต้องมาเจอกันแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ กีฬากอล์ฟและการพัฒนากีฬากอล์ฟก็เช่นเดียวกัน ตัวอย่างเช่นนโยบายในการส่งเสริมนักกีฬากอล์ฟของประเทศจีนซึ่งค่อนข้างชัดเจน ปัจจุบันนี้ประเทศจีนมีสนามกอล์ฟกว่า 300 สนาม และกำลังก่อสร้างอยู่อีกกว่า 100 สนาม จำนวนนักกอล์ฟในประเทศจีนตอนนี้ประมาณ 300,000 คน ซึ่งใกล้กับประชากรกอล์ฟของประเทศไทยมากขึ้นเรื่อยๆ เท่าที่ผมพอทราบในประเทศไทยมีประมาณ 200-250 สนาม และน่าจะมีประชากรกอล์ฟอยู่ประมาณ 300,000-500,000คน
นอกเหนือจากนี้การเจริญเติบโตของกีฬากอล์ฟก็ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ จนกำลังจะได้รับการพิจารณาให้บรรจุเข้าสู่กีฬาโอลิมปิก โดยรวมแล้วเราอาจจะคิดว่ากีฬากอล์ฟเป็นที่นิยมมากขึ้นทั่วโลก แต่ในความเป็นจริงแล้ว บางสถานที่ในบางประเทศการสนับสนุนกีฬากอล์ฟยังไม่ค่อยมี และยิ่งถ้าเป็นที่เวเนซูเอล่า นอกจากจะไม่ส่งเสริมแล้วยังมีการต่อต้านกีฬากอล์ฟด้วยซ้ำไป ประธานาธิบดีของเวเนซูเอล่า ประธานาธิบดีฮูโก้ ชาเวส พยายามจะขยายฐานอำนาจและเพิ่มความนิยมให้กับรัฐบาลของตัวเอง โดยเอาใจกลุ่มคนจนของประเทศ ซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุด โดยใช้กอล์ฟเป็นเครื่องมือ
ผมเชื่อว่านักกอล์ฟทั่วไปก็รู้อยู่แก่ใจว่า ที่มาของกีฬากอล์ฟนั้นมีถิ่นกำเนิดจากชนชั้นสูง และกลุ่มคนที่มีอันจะกิน แต่ปัจจุบันนี้ในหลายๆประเทศทั่วโลก กลุ่มชนชั้นกลางและกลุ่มคนวัยทำงานทั่วไปก็เริ่มเข้าถึงกีฬากอล์ฟได้จนกลายเป็นกีฬามหาชน มิฉะนั้นแล้วกอล์ฟจะไม่ถูกพิจารณาเข้าไปในกีฬาโอลิมปิกอย่างเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่กีฬามหาชน
ประธานาธิบดีชาเวส ซึ่งเชื่อมั่นในระบบสังคมนิยม ใช้กอล์ฟเป็นข้ออ้างในการโจมตีกลุ่มคนมีสตางค์ในเวเนซูเอล่าบางส่วนว่า ในขณะที่ประเทศต้องการพัฒนาพื้นที่อยู่อาศัยให้คนด้อยโอกาส กลับเอาที่ดินหลายร้อยหลายพันไร่นี้มาเป็นสถานที่เดินเล่นของคนรวย และไม่ใช่รวยธรรมดา รวยแล้วยังขี้เกียจด้วยเพราะนั่งรถกอล์ฟไม่ยอมแม้กระทั่งจะเดินเล่นกอล์ฟ
สนามกอล์ฟในประเทศเวเนซูเอล่ามีอยู่ประมาณ 30 สนาม และภายในช่วง 10 ปีของการดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดีชาเวสนี้ สนามกอล์ฟที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐ ได้ถูกปิดไปแล้ว 7สนาม และอีก 23สนามที่เหลือกำลังถูกกดดัน กลุ่มธุรกิจที่สนันสนุนสนามกอล์ฟกำลังอยู่บนทาง 2 แพร่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มบริษัทน้ำมัน ที่ต้องการทำธุรกิจกับรัฐบาลของเวเนซูเอล่า อาจจะต้องถอนตัวจากธุรกิจนี้โดยสิ้นเชิง
บางครั้งเราต้องมองคนอื่นเพื่อที่สะท้อนให้เห็นความโชคดีของตัวเองที่ได้อยู่ในประเทศไทย และมีการสนับสนุนทั้งภาครัฐและเอกชนอย่างต่อเนื่อง แต่อย่าลืมนะครับว่าถ้าเรามองประเทศ เวเนซูเอล่า เราอาจจะถือว่าเราโชคดีแล้ว แต่ถ้าเปรียบเทียบกับประเทศจีน จะเห็นว่าเราโดนแซงไปแล้วนะครับ เพราะฉะนั้นกีฬากอล์ฟบ้านเราจึงต้องเร่งพัฒนาต่อไป
* ขอบคุณข้อมูลบางส่วนจาก Frank Jack Daniel and Kieran Murray
