“ตะลุยแดนมังกร” กับ “ภู่ หว่า เฮง”
ผู้บรรยายกีฬาแต่ละท่านมีสไตล์การพากย์เกมการแข่งขันที่แตกต่างกันไป ความเป็นกลางคือ กรอบกั้นไม่ใช่ผู้บรรยายเหล่านั้นแสดงความเป็นตัวตนออกมาได้มากนัก แต่ต้องยอมรับว่าพวกเขาก็มนุษย์ปุถุชนเหมือนกับเรา ดังนั้นบางครั้งการมีจิตใจเอียนเองเข้าหา แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด หรือ ลิเวอร์พูล บ้างก็อย่าว่ากล่าวกันเลย
ยิ่งเป็นผู้บรรยายกีฬาระดับชาติอย่าง “มหกรรมกีฬาโอลิมปิก” การบรรยายเกมการแข่งขันถูกตั้งว่าต้องยืนอยู่ตรงกลางให้มากที่สุด ทว่าพวกเขาก็อดใจไม่ได้เหมือนกันสำหรับการเชียร์เพื่อนนักกีฬา จนบ้างครั้งออกนอกหน้าเกินไป แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเราเกิดบนผืนแผ่นดินเดียวกัน
อย่างผู้บรรยายกีฬาทางสถานีโทรทัศน์ช่อง CCTV หลายครั้ง “ภู่ หว่า เฮง” มองว่าไม่มีกั๊กอารมรณ์กันบ้างเลย แต่ถ้ามองโลกในแง่ดี เข้าใจในธรรมชาติของเรื่องที่เกิดขึ้น เราก็ได้เห็นความฮาเฮสอดแทรกอยู่ในการบรรยาย อย่างเมื่อตอนที่ผม และ เฮียยุทธ เกาะติดขอบจอนั่งดูกระโดดน้ำสปริงค์บอร์ดหญิง ซึ่งมี กัว จิงจิง สาวหน้าหยกดีกรีแชมป์โลกและแชมป์โอลิมปิกหลายสมัยลงแข่งขัน
วันนั้นผู้บรรยายกีฬาจีนดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ทันทีที่ “สาวกัว” ถึงคิวกระโดด ผู้บรรยายมีการกระตุ้นทำนองว่า “เอาเชียร์กันหน่อยๆ” ทำเอาเราอดมีรอยยิ้มมุมฝีปากไม่ได้ เข้าสู่ช่วงกระโดดครั้งท้ายๆ บางครั้งผู้บรรยายออกอาการมั่นใจจนหน้าหมั่นไส้ ประกาศว่าแชมป์กำลังเดินออกมาแล้วครับ ซึ่งถ้ามองในแง่ร้าย เฮ้อ…ว่าแล้ว กัว จิงจิง คว้าเหรียญทองตั้งแต่ยังอยู่ในห้องพักนักกีฬาด้วยซ้ำ ยิ่งการที่เจ้าภาพเล่นเก็บเหรียญทอง 6 จาก 6 เหรียญ ทำเอาสื่อมะกันออกมาค่อนแคะ นี่ถ้าได้พี่ท่านเล่นไม่แบ่งใครอีกในสองเหรียญสุดท้าย มาตรฐานการตัดสินกีฬาที่ใช้สายตามาพิจารณาคงถูกโจษจันท์
นอกจากการเชียร์จนออกนอกหน้า บางทีเราก็เห็นผู้บรรยาย CCTV ออกอาการปลงตกเหมือนกัน อย่างในการแข่งขันวอลเลย์บอลชาย รอบ 8 ทีมสุดท้ายเมื่อคืนวาน จีน โคจรมาพบกับกระดูกขัดมันอย่าง บราซิล ทันทีที่ทั้งสองทีมเดินลงสนามแฟนๆ ในสเตเดี้ยมต่างตะโกนเชียร์ผู้เล่นของตนเองกันยกใหญ่ แต่ผู้บรรยายกลับบอกเป็นนัยๆ ว่าให้กองเชียร์หน้าจอทำใจกันตั้งแต่เนิ่นๆ ทำนองว่าแพ้แน่ อ้าว…พอถึงอารมณ์เป็นกลางไม่มีไว้หน้าเพื่อนร่วมชาติกันเลย
บาสเกตบอล เป็นอีกหนึ่งกีฬาที่ผมได้ดูการถ่ายสดบ่อยครั้งตอนอยู่ที่ปักกิ่ง และก็เป็นการตอกย้ำว่านี่เป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมมากที่สุด นับตั้งแต่ เหยา หมิง เก็บกระเป๋าย้ายไปเล่นกับ ฮุสตัน ร็อคเก็ตส์ ใน NBA เมื่อหกปีก่อน โดยเมื่อวานนี้ “อาเหยา” นำทีมยัดห่วงแดนมังกรเปิดรังชนกับ ลิทัวเนีย ในช่วงควอเตอร์แรกที่เกมสูสี ผู้บรรยายลุ้นไปกับเราเหมือนนั่งเชียร์กีฬาอยู่ด้วยกัน “อ้ายหญ่า” เป็นคำที่ถูกพูดบ่อยมากยามจีนผิดพลาด หรือตอนที่ เหยา ล้มลุกคลุกคลาน ผู้บรรยายเปิดปากกระตุ้น “เฮ้ เหยา ลุกขึ้นเร็วลุกขึ้นสิ โธ่”
สำหรับ จีน อย่างที่ทราบผลการแข่งขันไปแล้วว่าโดน ลิทัวเนีย อาศัยความแม่นดั่งจับวางต้อนตือ 94-68 คะแนน ทำให้ ลิทัวเนีย ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศไปพบ “แชมป์โลก” สเปน ที่อาศัยเกมวงในขย่ม โครเอเชีย 72-59 คะแนน
ขณะที่ สหรัฐอเมริกา ก็เร่งเครื่องสยบ ออสเตรเลีย 116-85 คะแนน ถ้าใครได้ชมเกมดังกล่าวคงเสียดายเหมือนกับผม และผู้บรรยาย เนื่องจากแม่นห่วงจากแดนจิงโจ้ รวมใจสู้ได้อย่างยอดเยี่ยมในครึ่งแรก แต่พอ “ดรีมทีม” ติดเครื่อง โคบี ไบรอันท์ และ เลอบรอน เจมส์ ช่วยกันสอยไม่ยั้ง
จากชัยชนะเกมนี้ทำให้ สหรัฐฯ เข้าไปตัดเชือกรอถอนแค้น “แชมป์เก่า” อาร์เจนตินา ที่เบียดชนะ กรีซ มาได้แบบเส้นยาแดงผ่าแปด 80-78 คะแนน ชนิดที่ผู้บรรยายกีฬา CCTV กล่าวในสิ่งที่เราคิดเหมือนกันว่า “หลังจบเกมในวันนี้ ผมไม่อยากให้มีใครเดินออกจากสนามในฐานะผู้แพ้เลยจริงๆ”
สุดท้ายไปที่สนามกีฬาแห่งชาติ หรือ สนามรังนก เมื่อวานมีการชิงจ้าวลมกรด 200 เมตรชาย และก็เป็นไปตามคาด อูเซน โบลท์ เข้าเส้นชัยเป็นคนแรกพร้อมจารึกสถิติโลกใหม่ไว้ที่ 9.30 วินาที นอกจากผู้บรรยายจะกล่าวแสดงความยินดีที่ โบลท์ คว้าเหรียญทองที่สองให้ตัวเองใน “ปักกิ่งเกมส์” เป็นการทำลายสถิติโลกทั้งหมดด้วยแล้ว ยังมีการร้องเพลง Happy Birthday ฉลองวันเกิดล่วงหน้า (วันที่ 21 ส.ค.) ครบรอบ 22 ปีให้แก่ยอดนักวิ่งชาวจาเมกา ทางสนามก็รู้งานเปิดเพลงเบิร์ดเดย์ให้เช่นกัน เรียกได้ว่าบรรยากาศของวันจบลงอย่างชื่นมื่นเต็มไปด้วยมิตรภาพของมวลมนุษยชาติอย่างแท้จริง
ผู้บรรยายกีฬาแต่ละท่านมีสไตล์การพากย์เกมการแข่งขันที่แตกต่างกันไป ความเป็นกลางคือ กรอบกั้นไม่ใช่ผู้บรรยายเหล่านั้นแสดงความเป็นตัวตนออกมาได้มากนัก แต่ต้องยอมรับว่าพวกเขาก็มนุษย์ปุถุชนเหมือนกับเรา ดังนั้นบางครั้งการมีจิตใจเอียนเองเข้าหา แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด หรือ ลิเวอร์พูล บ้างก็อย่าว่ากล่าวกันเลย
ยิ่งเป็นผู้บรรยายกีฬาระดับชาติอย่าง “มหกรรมกีฬาโอลิมปิก” การบรรยายเกมการแข่งขันถูกตั้งว่าต้องยืนอยู่ตรงกลางให้มากที่สุด ทว่าพวกเขาก็อดใจไม่ได้เหมือนกันสำหรับการเชียร์เพื่อนนักกีฬา จนบ้างครั้งออกนอกหน้าเกินไป แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเราเกิดบนผืนแผ่นดินเดียวกัน
อย่างผู้บรรยายกีฬาทางสถานีโทรทัศน์ช่อง CCTV หลายครั้ง “ภู่ หว่า เฮง” มองว่าไม่มีกั๊กอารมรณ์กันบ้างเลย แต่ถ้ามองโลกในแง่ดี เข้าใจในธรรมชาติของเรื่องที่เกิดขึ้น เราก็ได้เห็นความฮาเฮสอดแทรกอยู่ในการบรรยาย อย่างเมื่อตอนที่ผม และ เฮียยุทธ เกาะติดขอบจอนั่งดูกระโดดน้ำสปริงค์บอร์ดหญิง ซึ่งมี กัว จิงจิง สาวหน้าหยกดีกรีแชมป์โลกและแชมป์โอลิมปิกหลายสมัยลงแข่งขัน
วันนั้นผู้บรรยายกีฬาจีนดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ทันทีที่ “สาวกัว” ถึงคิวกระโดด ผู้บรรยายมีการกระตุ้นทำนองว่า “เอาเชียร์กันหน่อยๆ” ทำเอาเราอดมีรอยยิ้มมุมฝีปากไม่ได้ เข้าสู่ช่วงกระโดดครั้งท้ายๆ บางครั้งผู้บรรยายออกอาการมั่นใจจนหน้าหมั่นไส้ ประกาศว่าแชมป์กำลังเดินออกมาแล้วครับ ซึ่งถ้ามองในแง่ร้าย เฮ้อ…ว่าแล้ว กัว จิงจิง คว้าเหรียญทองตั้งแต่ยังอยู่ในห้องพักนักกีฬาด้วยซ้ำ ยิ่งการที่เจ้าภาพเล่นเก็บเหรียญทอง 6 จาก 6 เหรียญ ทำเอาสื่อมะกันออกมาค่อนแคะ นี่ถ้าได้พี่ท่านเล่นไม่แบ่งใครอีกในสองเหรียญสุดท้าย มาตรฐานการตัดสินกีฬาที่ใช้สายตามาพิจารณาคงถูกโจษจันท์
นอกจากการเชียร์จนออกนอกหน้า บางทีเราก็เห็นผู้บรรยาย CCTV ออกอาการปลงตกเหมือนกัน อย่างในการแข่งขันวอลเลย์บอลชาย รอบ 8 ทีมสุดท้ายเมื่อคืนวาน จีน โคจรมาพบกับกระดูกขัดมันอย่าง บราซิล ทันทีที่ทั้งสองทีมเดินลงสนามแฟนๆ ในสเตเดี้ยมต่างตะโกนเชียร์ผู้เล่นของตนเองกันยกใหญ่ แต่ผู้บรรยายกลับบอกเป็นนัยๆ ว่าให้กองเชียร์หน้าจอทำใจกันตั้งแต่เนิ่นๆ ทำนองว่าแพ้แน่ อ้าว…พอถึงอารมณ์เป็นกลางไม่มีไว้หน้าเพื่อนร่วมชาติกันเลย
บาสเกตบอล เป็นอีกหนึ่งกีฬาที่ผมได้ดูการถ่ายสดบ่อยครั้งตอนอยู่ที่ปักกิ่ง และก็เป็นการตอกย้ำว่านี่เป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมมากที่สุด นับตั้งแต่ เหยา หมิง เก็บกระเป๋าย้ายไปเล่นกับ ฮุสตัน ร็อคเก็ตส์ ใน NBA เมื่อหกปีก่อน โดยเมื่อวานนี้ “อาเหยา” นำทีมยัดห่วงแดนมังกรเปิดรังชนกับ ลิทัวเนีย ในช่วงควอเตอร์แรกที่เกมสูสี ผู้บรรยายลุ้นไปกับเราเหมือนนั่งเชียร์กีฬาอยู่ด้วยกัน “อ้ายหญ่า” เป็นคำที่ถูกพูดบ่อยมากยามจีนผิดพลาด หรือตอนที่ เหยา ล้มลุกคลุกคลาน ผู้บรรยายเปิดปากกระตุ้น “เฮ้ เหยา ลุกขึ้นเร็วลุกขึ้นสิ โธ่”
สำหรับ จีน อย่างที่ทราบผลการแข่งขันไปแล้วว่าโดน ลิทัวเนีย อาศัยความแม่นดั่งจับวางต้อนตือ 94-68 คะแนน ทำให้ ลิทัวเนีย ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศไปพบ “แชมป์โลก” สเปน ที่อาศัยเกมวงในขย่ม โครเอเชีย 72-59 คะแนน
ขณะที่ สหรัฐอเมริกา ก็เร่งเครื่องสยบ ออสเตรเลีย 116-85 คะแนน ถ้าใครได้ชมเกมดังกล่าวคงเสียดายเหมือนกับผม และผู้บรรยาย เนื่องจากแม่นห่วงจากแดนจิงโจ้ รวมใจสู้ได้อย่างยอดเยี่ยมในครึ่งแรก แต่พอ “ดรีมทีม” ติดเครื่อง โคบี ไบรอันท์ และ เลอบรอน เจมส์ ช่วยกันสอยไม่ยั้ง
จากชัยชนะเกมนี้ทำให้ สหรัฐฯ เข้าไปตัดเชือกรอถอนแค้น “แชมป์เก่า” อาร์เจนตินา ที่เบียดชนะ กรีซ มาได้แบบเส้นยาแดงผ่าแปด 80-78 คะแนน ชนิดที่ผู้บรรยายกีฬา CCTV กล่าวในสิ่งที่เราคิดเหมือนกันว่า “หลังจบเกมในวันนี้ ผมไม่อยากให้มีใครเดินออกจากสนามในฐานะผู้แพ้เลยจริงๆ”
สุดท้ายไปที่สนามกีฬาแห่งชาติ หรือ สนามรังนก เมื่อวานมีการชิงจ้าวลมกรด 200 เมตรชาย และก็เป็นไปตามคาด อูเซน โบลท์ เข้าเส้นชัยเป็นคนแรกพร้อมจารึกสถิติโลกใหม่ไว้ที่ 9.30 วินาที นอกจากผู้บรรยายจะกล่าวแสดงความยินดีที่ โบลท์ คว้าเหรียญทองที่สองให้ตัวเองใน “ปักกิ่งเกมส์” เป็นการทำลายสถิติโลกทั้งหมดด้วยแล้ว ยังมีการร้องเพลง Happy Birthday ฉลองวันเกิดล่วงหน้า (วันที่ 21 ส.ค.) ครบรอบ 22 ปีให้แก่ยอดนักวิ่งชาวจาเมกา ทางสนามก็รู้งานเปิดเพลงเบิร์ดเดย์ให้เช่นกัน เรียกได้ว่าบรรยากาศของวันจบลงอย่างชื่นมื่นเต็มไปด้วยมิตรภาพของมวลมนุษยชาติอย่างแท้จริง
