ลมหายใจ...เสรีภาพ / บทกวีโดย..ไกรวิทย์ รัตนพันธ์

 
เรียนถึง  “ท่านประยุธท์  จันทร์โอชา”
 
ข้าคือ  “นกหนุ่ม”  ผู้โบยบินมาจากแสงแรกแห่งดวงตะวัน
 
ข้ามีปีกเสรี  ท่องพเนจรไปตามใจปรารถนา
 
ข้ามีคำถาม  โลกทั้งใบ ซึ่งพันธนาการเราไว้
 
อากาศ  ท้องฟ้า  แสงแดด  ลมหายใจ  เป็นของข้า  หรือของใคร
 
บัดนั้น  เพียงข้าตั้งคำถาม
 
ท่านตะบี้ตะบันข้าและหมู่สหาย ... เด็ดปีกเราเสีย
 
หากท่านไม่ต้องการให้เราบิน ... หักคอเราทิ้ง
 
หากท่านไม่ปรารถนาให้เราคิด ... ตัดปากเราด้วย
 
หากบอกว่าเราไม่มีสิทธิ์พูด ... คืนเราสู่อนันตกาล
 
หากท่านบอกว่าเรายังไม่ถึงเวลาโบยบิน ... ฆ่าและปลิดชีพเราทิ้ง
 
หากชีวิตที่ควรเป็นชีวิตไม่ได้รับอนุญาตให้หายใจ ... ฆ่าและปลิดชีพเราทิ้ง
 
เพราะลมหายใจของเราคือ... “เสรีภาพ”
 

 
----------------------------------------------------------------------------------------
 
หมายเหตุ 
 
-  บทกวีชิ้นนี้ ไกรวิทย์ รัตนพันธ์ เขียนและนำไปอ่านครั้งแรกในงานสัมมนา “คนใต้คิดอย่างไร? รัฐธรรมนูญ ฉบับ..ชิว..ชิว” เมื่อวันอังคารที่ 2 สิงหาคม 2559 ณ ห้องสัมมนา 1 (13210) คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ อ.เมือง จ.สงขลา
 

 
- ไกรวิทย์ รัตนพันธ์ ปัจจุบันนักแต่งชุดนิสิตคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ และร่วมทำกิจกรรมอยู่กับเพื่อนเพื่อนในรั้วมหาวิทยาลัยทักษิณ