ฉันไม่ห่วงเพื่อนฉัน
เพราะเขานั้นเป็นคนดี
เส้นทางแห่งชีวี
เขานั้นมีอุดมการณ์
เขารู้ใดดีชั่ว
ไม่เมามัวพัวพันพาล
หยัดสู้มาเนานาน
องอาจหาญทระนง
เขารักในท้องถิ่น
รักแผ่นดินไม่ลืมหลง
เพื่อชาติราษฎร์ยืนยง
โดยมั่นคงมิเปลี่ยนแปลง
รับใช้ประชาชน
ประกาศตนอยู่กล้าแกร่ง
จริงใจในที่แจ้ง
แสดงสดับอยู่วับวาว
เมื่อเขาไม่คิดชั่ว
จึงไม่กลัวในร้อนหนาว
เส้นทางที่ย่างก้าว
จึงก่อเกิดน่าเทิดทูน
เขารู้จักแยกแยะ
เสนอแนะเพื่อเพิ่มพูน
ให้รัฐจรัสจรูญ
ไม่สิ้นสูญเพราะขลาดเขลา
ฉันไม่ห่วงเพื่อนฉัน
แต่ห่วงหวั่น “คนหูเบา”
รานรุกคุกคามเขา
หลงมัวเมาอำนาจครอง
เพื่อนฉัน ไม่หวั่นทรวง
แต่ฉันห่วง “คนลำพอง”
หลงผิดไม่คิดตรอง
แล้วจักต้อง..ถึงทางตัน!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
ไม่เป็นห่วง “อ.จรูญ หยูทอง”..แต่รู้สึกเป็นห่วงคนที่คุกคามเขาครับ (เขียนถึงกรณี “เครือข่ายคณาจารย์มหาวิทยาลัย” กลุ่มหนึ่งออกแถลงการณ์เรื่อง “มหาวิทยาลัยไม่ใช่ค่ายทหาร” ซึ่ง 1 ในนั้นมี อ.จรูญ หยูทอง จาก ม.ทักษิณรวมอยู่ด้วย ถูกทหารแจ้งความดำเนินคดีอาญาข้อหาร่วมกันมั่วสุมหรือชุมนุมทางการเมือง ณ ที่ใดๆ ที่มีจำนวนตั้งแต่ห้าคนขึ้นไป อันเป็นการฝ่าฝืนประกาศหรือคำสั่งหัวหน้า คสช.)
