โรงเรียนเราเรื้อร้ายรกรุงรัง
กองขยะสังคังเข้าถั่งถม
หนูเหลือบริ้นแมลงสาบปลวกโสมม
กินอาจมคลักคลุกอยู่ทุกมุม
เอกสารนานาสารพัด
วางแออัดยัดเยียดเบียดกองสุม
ข้อมูลนั่นโน่นนี่ที่ร้อนรุม
ให้ครูทุ่มเวลามารายงาน
นวัตกรรมนั่นนี่มีสลอน
อวดขั้นตอนดีดักสร้างหลักฐาน
เลื่อนวิทยฐานะวิชาการ
แต่เด็กยังดักดานยิ่งกว่าเดิม
งานวิจัยเบ็ดเสร็จสำเร็จลอก
เข้าผิดตรอกออกผิดซอยไร้รอยเริ่ม
ใช้อวดโอ้โอหังนั่งเคลิบเคลิ้ม
ล้วนแต่เพิ่มปัญหาประดามี
เอาประกวดประเมินมาเดินเรื่อง
แล้ววางเขื่องจมปลักสิ้นศักดิ์ศรี
สร้างภาพหลอนลวงตาบ้าผักชี
เป็นขยะบาปบี้ระบบระบม
ฯลฯ
โรงเรียนเราเรื้อร้ายรกรุงรัง
กองขยะสังคังยังทับถม
ทำร้ายเด็กทำลายครูอยู่จ่อมจม
จึงโง่งมงี่งั่งทั้งบ้านเมือง!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๖ กันยายน ๒๕๕๘
ตราบที่ยังไม่ขจัด “กองขยะ” ในรั้วโรงเรียน ซึ่งเป็นอุปสรรคต่อกระบวนการพัฒนาคุณภาพการศึกษา ก็อย่าคาดหวังถึงการปฏิรูปลมๆ แล้งๆ เลยครับ!
