โดย..ณขจร จันทวงศ์
*หมายเหตุผู้เขียน : ข้อความทั้งหมดนี้เป็นบทสนทนาที่เกิดขึ้นจริงตามปกติของชาวบ้านในท้องถิ่นภาคใต้ที่มักหยิบเอาหัวข้อทางการเมืองการปกครองมาสนทนากัน นอกเหนือเรื่องสภาพดินฟ้าอากาศ บทสนทนาส่วนใหญ่มักจบลงด้วยการวิพากษ์วิจารณ์ทางการเมืองดังที่หยิบยกมาเป็นตัวอย่าง บทสนทนานี้ถูกเผยแพร่แล้วในสังคมออนไลน์ และนำมาเรียบเรียงบันทึกไว้ในคอลัมน์นี้อีกครั้ง เพื่ออรรถรสในการเข้าถึงภาษาท้องถิ่นภาคใต้ จึงถอดความตามที่ได้ยินมาโดยไม่ตัดส่วนหนึ่งส่วนใดออก
“ไอ้เจ้า!”
“หมึงว่าหมันอีสืบทอดอำนาจหม้าย?”
“กูว่าไม่แน่”
“ถ้าว่าเลือกตั้งหล้าว ทีนี้ชาวบ้านกะต้องชัดเจน”
“แหย็ดแหม่ม เลือกตั้งหล้าว หมันกะซื้อเสียงกันทุกพรรค”
“นั่นแหละต้องชัดเจน หัวคะแนนเอาตังค์มาให้ กูพาหลบไปคืนให้ถึงเริน ไม่เอา! ตังค์พรรค์นี้ไม่ต้องเอามาให้กู”
“โรงไฟฟ้าถ่านหินนี่กูกะว่าไม่ผ่านนะ แหย็ดแหม่มเท่าแต่ขู่ว่าไฟอีไม่พอใช้ ที่อื่นเขาผลิตไฟจากแสงอาทิตย์ บ้านเรามึงทำราคาผลผลิตการเกษตรประมง ทำท่องเที่ยวให้ดีตะชาวบ้านกะอยู่ได้”
“หมึงเชื่อตะ หมันไม่หาญรบกับคนใต้”
“หมึงว่าประชาธิปัตย์ หยัดได้หม้าย”
“อึ๊! อีหยัดเปรตไหรแล้ว”
“เลือกตั้งครั้งต่อไปกูว่าโหมไหนมีตังค์มากหวา หมันกะชนะเหมือนเดิมหล้าว”
"พรรค์นั้นไม่เรี่ยมนะกูว่า เลือกทำเปรตไหร เดี๋ยวมันกะเข้าไปโกงกินกันหล้าวอีกมึงคอยแล”
“ภาคใต้บ้านเราหวางนี้ต้องสู้เรื่องพลังงานนี่แหละถูกต้องแล้ว”
“ปีนี้เงาะ มังคุด เรียน ออกไม่มาก ราคาดีเพราะไหร”
“ราคายางมึงว่าพรรค์พรือมั่ง”
“อึ๊! กูว่าเทียมนี้แล้วแหละ!”
