ตรัง - อบต.ช่อง อ.นาโยง จ.ตรัง วอนหน่วยงานที่เกี่ยวข้องให้จัดงบ 20 ล้าน เร่งบูรณะ “ตำหนักโปร่งฤทัย” ซึ่งเป็นเคยเป็นพลับพลารับเสด็จพระเจ้าอยู่หัวราชวงศ์จักรีหลายพระองค์ พบปัจจุบันถูกทิ้งร้าง โดนปลวกกัดกินเนื้อไม้ ตัวอาคารอยู่ในสภาพใกล้พังลงมา
วันนี้ (3 ก.พ.) นายสุเทพ เวชพงษ์ รองนายกองค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) ช่อง อำเภอนาโยง จังหวัดตรัง และเจ้าหน้าที่ อบต.ช่อง ได้เดินทางไปตรวจสอบ “ตำหนักโปร่งฤทัย” ซึ่งตั้งอยู่บริเวณด้านหน้าน้ำตกกะช่อง หมู่ที่ 7 ตำบลช่อง โดยสถานที่แห่งนี้ พระยารัษฎานุประดิษฐ์ อดีตเจ้าเมืองตรัง และบิดาแห่งยางพาราไทย ได้สร้างขึ้นเป็นพลับพลารับเสด็จพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ถึง 2 ครั้ง คือ เมื่อ พ.ศ.2452 และ พ.ศ.2458 รวมทั้งรับเสด็จ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7 เมื่อ พ.ศ.2471
นอกจากนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ยังทรงเสด็จประทับตำหนักโปร่งฤทัยแห่งนี้ เมื่อวันที่ 16 มีนาคม 2502 โดยมีพระนามาภิไธยย่อ “ปปร, ภปร. และ สก.” จารึกไว้เป็นอนุสรณ์บนพลับพลาที่ประทับ กระทั่งต่อมา ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น 1 ใน 20 โบราณสถานสำคัญทางประวัติศาสตร์ เมื่อวันที่ 8 ธันวาคม 2539 โดยสำนักศิลปากรที่ 14 ภูเก็ต เคยสอบราคาจ้างเหมาบูรณะโบราณสถานมาตั้งแต่เมื่อปี 2554 แต่ต่อมาเรื่องได้เงียบหายไป
ดังนั้น จึงทำให้นักท่องเที่ยวทำหนังสือร้องเรียนไปยังจังหวัด และหลายหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งทางเว็บไซด์ต่างๆ เพื่อเรียกร้องให้มีการบูรณะโบราณสถานดังกล่าว ให้กลับมามีสภาพที่ดีกว่านี้ เนื่องจากปัจจุบันถูกทิ้งร้าง มีปลวกกัดกินเนื้อไม้ และตัวอาคารใกล้พังถล่มลงมา ขณะที่ภาพประวัติศาสตร์ยังคงอยู่ภายในตำหนักที่ประทับ แต่ไม่ได้รับการเอาใจใส่ดูแล เช่นเดียวกับสภาพทางขึ้นน้ำตกช่อง ที่ถูกน้ำป่าตัดขาด และพังเสียหายเพราะขาดงบประมาณในการพัฒนา ขณะที่ห้องสุขา ก็มีไม่เพียงพอที่จะรองรับนักท่องเที่ยว
นายสุเทพ เวชพงษ์ รองนายก อบต.ช่อง กล่าวว่า พลับพลาที่ประทับของรัชกาลที่ 6 รัชกาลที่ 7 และรัชกาลที่ 9 ขณะนี้ดูแลไม่น่าประทับใจ แต่เนื่องจาก อบต.ช่อง มีงบประมาณไม่เพียงพอ จึงอยากให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาช่วยเหลือ โดยคาดว่าจะต้องใช้งบประมาณเพื่อปรับปรุงพลับพลาที่ประทับ และปรับปรุงทางเข้าน้ำตกกะช่อง จำนวนประมาณ 20 ล้านบาทเศษ ทั้งนี้ ก็เพื่อให้คนรุ่นใหม่ได้ช่วยกันอนุรักษ์สถานที่ดังกล่าวไว้เป็นอนุสรณ์สถานที่สำคัญ และสืบทอดต่อไปจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน
