ชุมโจร..รวมหมู่อยู่กลางกรุง
หมายมุ่งปิดถนนปล้นครั้งใหญ่
วางแผนก่อการสำราญใจ
สรรพกำลังขวักไขว่ด้วยไพร่พล
อาวุธ เสบียงอาหาร ทั้งการข่าว
เสียงอื้อฉาว ลับ ลวง พราง สร้างฉากปล้น
แผนซ้อนแผนอ้างแอบอยู่แยบยล
ด้วยเกมกลสารพัดที่จัดการ
จับเอาเด็ก..พันพัวเป็นตัวประกัน
แล้วส่งต่อเป็นชั้นชั้นทุกขั้นผ่าน
ถืออำนาจขับเคี่ยวด้วยเชี่ยวชาญ
รอส่งงานเสร็จสรรพรับเงินทอง
เกิดผิดพลาด..ไม่เป็นตามเป้าหมาย
คิดทำลายหลักฐานเสียทั้งผอง
จับเด็กโยกโยนใส่ลงไปกอง
ตะโกนร้องอึงมี่..มีเหตุร้าย
ครู..เงอะเงอะงงงงอยู่ตรงนั้น
อะไรกันสิ่งใดไหนเสียหาย
ตำรวจ..ตื่นตามมาทันขั้นสุดท้าย
ตอนที่เด็กมาตายในมือครู
พวกชุมโจร..ได้ทีก็ชี้กราด
นี่แหละฆาตกรร้ายฆ่าอ้ายหนู
หลักฐานชัดตรงหน้าคาประตู
จำเลยผู้จำนน..คนนี้เอง!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๗
เขียนให้ “ครู” ผู้ต้องตกเป็นจำเลยของสังคม
ในวันที่คุณภาพการศึกษาตกต่ำล้มเหลวด้วยการบริหารจัดการที่ผิดพลาดหลงทาง
