ตรัง - อาชีพเลี้ยงผึ้ง บ้านในสวนยางพาราในพื้นที่ อ.ปะเหลียน จ.ตรัง เติบโตไปได้สวย เพราะใช้พื้นที่น้อย ต้นทุนต่ำ ใช้เวลาเพียงแค่ 4 เดือน เผยผึ้งเพียง 1 รัง สามารถสร้างรายได้ราว 3,500-4,000 บาท ด้านองค์กรส่วนท้องถิ่นพร้อมสนับสนุนเต็มที่
วันนี้ (22 เม.ย.) นายสมคิด รองเดช นายกองค์การบริหารส่วนตำบล (อบต.) สุโสะ อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง กล่าวว่า เนื่องจากน้ำผึ้งที่ได้จากผึ้งที่อยู่ในป่ามีน้อยลงไปตามธรรมชาติ ทำให้ผึ้งบางส่วนอพยพมาอยู่ตามบ้านเรือนโดยทั่วไป ประกอบกับอำเภอปะเหลียน นับเป็นพื้นที่ที่มีการปลูกยางพารามากที่สุดของจังหวัดตรัง จึงเป็นแหล่งวัตถุดิบชั้นดีสำหรับผึ้งในการนำมาผลิตเป็นน้ำผึ้ง ส่งผลให้เกิดการเลี้ยงผึ้งบ้านอย่างกว้างขวาง และมีคุณภาพไม่แตกต่างไปจากน้ำผึ้งที่ได้จากในป่า จนสามารถสร้างรายได้ให้แก่ชาวบ้านเป็นอย่างดี
ทั้งนี้ การเลี้ยงผึ้งบ้าน ใช้เนื้อที่น้อย แต่จุรังผึ้งได้เป็นจำนวนมาก โดยเว้นระยะห่างระหว่างรังต่อรังประมาณ 5 เมตร และใช้เงินทุนการสร้างรังๆ ละ 200 บาท ซึ่งวัสดุหลักๆ ประกอบด้วยตัวฐานรังหล่อด้วยซีเมนต์ สูงประมาณ 1.20 เมตร ส่วนตัวรังทำด้วยเศษไม้กระดาน แล้วนำมาต่อกันเข้าเป็นตัวกล่อง และมีฝาเปิดปิดด้านบน หรือด้านข้างกล่อง เพื่อสะดวกในการจับ หรือตรวจดูสภาพภายในรัง รวมทั้งเจาะรูเล็กๆ ไว้ด้านหน้า เพื่อให้ผึ้งบินไปมาหาอาหารได้สะดวก ก่อนนำกระเบื้องมาวางทับบนกล่องเพื่อกันแดดกันฝน
โดยปีหนึ่งๆ จะสามารถจับเอาน้ำผึ้งได้ 3 ครั้ง ครั้งแรกในเดือนสิงหาคม ครั้งที่ 2 ในเดือนธันวาคม และครั้งสุดท้ายในเดือนเมษายน หรือที่เรียกกันว่า น้ำผึ้งเดือน 5 ซึ่งมีคุณภาพดีที่สุด และเป็นที่ต้องการของตลาดสูง แบบมีเท่าไหร่ก็กว้านซื้อกันหมด ซึ่งผึ้ง 1 รัง จะได้น้ำผึ้งประมาณ 7-8 ขวด ขายในราคาขวดละ 500 บาท แต่บางแห่งอาจมีราคาสูงถึงขวดละ 800 บาท ขึ้นอยู่กับความต้องการในช่วงนั้นๆ เท่ากับว่าผึ้ง 1 รัง สามารถสร้างรายได้ให้ครั้งละ 3,500-4,000 บาท ดีกว่าทิ้งพื้นที่บริเวณบ้านไว้ให้ว่างโดยเปล่าประโยชน์
นายประยงค์ รอดเข็ม หนึ่งในชาวบ้านตำบลสุโสะ กล่าวว่า การเลี้ยงผึ้งบ้านมิได้ยุ่งยากอะไร ปล่อยไว้ตามธรรมชาติ และแค่อย่าให้รังโดนแดดโดนฝน พร้อมงดการใช้สารเคมีใดๆ เพื่อมิให้รบกวนผึ้ง และจะทำให้น้ำผึ้งมีคุณภาพดี 100% โดยน้ำหวานจากดอกยางพารา นับเป็นแหล่งวัตถุดิบชั้นดีสำหรับการนำมาผลิตน้ำผึ้ง ส่วนเคล็ดลับการจับเอาน้ำผึ้งก็คือ จะไม่ใช้ควันรม เพื่อมิให้ผึ้งตกใจหนีไป และเมื่อจับเสร็จจะนำเศษรังผึ้งที่เหลือจากการคั้นน้ำผึ้งแล้ว มาทาภายรังผึ้ง เพื่อให้ผึ้งได้กลิ่น และหวนกลับมาทำรังอีกต่อไป