10 กว่าวันได้พิสูจน์คำพูดรัฐ
ว่าเจนจัดในคำลวงใช่ห่วงหา
ไม่มีความจริงใจในวาจา
เคาะกะลาให้รอ หลอกล่อไป
พฤติกรรมชี้ชัดว่าบัดซบ
จะท้ารบแตกหัก ผลักคนใต้
เจตนาเคลือบพิษล้นจิตใจ
มิเคยเหลือเยื่อใยให้แก่กัน
ยางใช่ข้าว แต่เหมือนข้าว เข้าใจไหม
หากสิ้นยางคนใต้ก็ตกสวรรค์
ต่างกรีดยางซื้อข้าวเลี้ยงชีวัน
เครื่องชีวิตทั้งนั้นได้จากยาง
ยางจึงเป็นจิตวิญญาณของชาวใต้
ซึ่งหลั่งไหลหล่อเลี้ยงทุกเรือนร่าง
ยางล้นถัง เงินขาดถุงก็ตุงคว้าง
รัฐยังสร้างความขัดแย้ง แล้งน้ำใจ
รัฐเหมือนพ่อเหมือนแม่ต้องแผ่ปก
เมือลูกล้มต้องรีบยก ใช่ดุใส่
ลูกเดือดร้อนต้องรีบช่วยเอื้ออวยไป
พ่อแม่ไหนเขาจะซ้ำ กำคอเค้น!
แต่วันนี้ชาวสวนยางเริดร้างขวัญ
ต้องรวมกันมาเรียกร้องให้รัฐเห็น
ข้อเรียกร้องใช่จะมากจนยากเย็น
ทุกประเด็นทำได้ แต่ไม่(อยาก)ทำ
ยังต่อรองยืดเยื้อไม่เหลือรัก
ซ้ำหาญหักน้ำใจให้ถลำ
ไม่ฟังเสียงเรียกร้องอันถ่องธรรม
ยังครอบงำด้วยคำปดไม่ลดเลือน
เหมือนจะปล่อยให้ยืดเยื้อไปจนล้า
ค่อยตลบหลังพาไปฆ่าเฉือน
ไม่สนใจใยดีในคำเตือน
ทำเสมือนว่าคนใต้ไร้หัวใจ
หากยังนิ่งติงเงียบและเหยียบย่ำ
เมื่อเขาทนการกระทำกันไม่ไหว
เขาจะบุกปิดกรุง ยุ่งทั่วไทย
ถึงวันนั้นหวั่นใจ..มิคสัญญี!
กร ศิริวัฒโณ
4 กันยายน 56
