หนึ่ง-แผ่นดินนี้อุดมสุขสมบูรณ์
มากมายมูลคุณค่ามาแต่ต้น
เขา-ป่า-นา-เล หล่อเลี้ยงคน
ผลิตผลทรัพย์ในดินสินในน้ำ
หนึ่ง-แผ่นดินนี้ร่มเย็นอยู่เป็นสุข
ยุคสู่ยุคสืบสายใยไม่ตกต่ำ
สืบสายเลือดสืบวิถีวัฒนธรรม
แต่บุร่ำบุราณนมนานมา
หนึ่ง-แผ่นดินถิ่นนี้คือที่รัก
เราหวงแหนเราปกปักร่วมรักษา
ตระหนักรู้ร่วมวิญญาณกาลเวลา
นับแต่ครั้งปู่ย่าตายายเรา
หนึ่ง-เมื่อทุนสามานย์มารุกล้ำ
เป็นนิคมอุตสาหกรรมที่นำเข้า
ความร่มเย็นทุกหย่อมย่านถูกรานเร้า
ความอุดมแต่ก่อนเก่าก็กลับกลาย
หนึ่ง-ถ้า “การพัฒนา” ที่ว่านั่น
คือสร้างสรรค์สื่อสุขเพื่อสืบสาย
คือประโยชน์มิใช่ย่ำเข้าทำลาย
คือโอบเอื้อคนทั้งหลายให้มั่นคง
ก็ต้องถามดังดัง-ฟังชัดชัด...
ว่าใครขัดขวางใคร..ไยยังหลง?
...ทุนสามานย์ต้องถอยไปดังใจจง
ให้แผ่นดินได้ดำรง..ความร่มเย็น!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๑๖ มีนาคม ๒๕๕๖
เมื่อผู้คนในท้องถิ่นตระหนักรู้เท่าทันมหันตภัยจากนิคมอุตสาหกรรม ออกมาปกป้องความอุดมสมบูรณ์ และความร่มเย็นเป็นสุขของแผ่นดิน กลุ่มทุน และตัวแทนรับใช้ก็จะออกมาชี้หน้าว่าเป็นผู้ขัดขวางการพัฒนา ดังนั้น ต้องตรวจสอบให้ชัดเจนตรงประเด็นว่า การพัฒนาคืออะไร? และใครคือผู้ขัดขวางการพัฒนาตัวจริง?
