เรา..เอาใจช่วยลุ้น คุณทุกครั้ง
ถึงแม้ว่าจะผิดหวังแต่ครั้งไหน
เถอะ..ถึงคุณดูเบาไม่เข้าใจ
เราก็พร้อมผิดหวังใหม่..ได้อีกครั้ง..!
(ตั้งใจบอก “คุณ” อีกครั้ง...ในเวลา ๑๖.๐๐ น. วันที่ ๓ มีนาคม ๒๕๕๖ ณ กรุงเทพมหานคร)
คุณ..ไม่อาจเข้าใจในความรัก
ว่าอกหักคือพิษคนผิดหวัง
เพราะรักจึงทุ่มเทประเดประดัง
แต่..คุณไม่เคยจริงจัง..สมตั้งใจ!
(ตั้งใจบอก “คุณ” อีกครั้ง...ในเวลา ๑๖.๓๐ น. วันที่ ๓ มีนาคม ๒๕๕๖ ณ กรุงเทพมหานคร)
คุณ..เอาความรักเป็นเรื่องเล่น
จนเลนเปนเลื่อนเปื้อนทุกเคลื่อนไหว
ทั้งที่เราอุ่นเอื้อคุณเหนือใคร
แต่บ่อยครั้งเราไร้คุณไยดี..!
(ตั้งใจบอก “คุณ” อีกครั้ง...ในเวลา ๑๗.๐๐ น. วันที่ ๓ มีนาคม ๒๕๕๖ ณ กรุงเทพมหานคร)
คุณ..แยกมิตร-ศัตรูไม่รู้ถูก
จึงพันผูกใครต่อใครไม่รู้ที่
คุณไม่เคยใส่ใจใครเคยมี
บ่อยครั้งคุณขมขี่ขยี้เรา..!
(ตั้งใจบอก “คุณ” อีกครั้ง...ในเวลา ๑๗.๓๐ น. วันที่ ๓ มีนาคม ๒๕๕๖ ณ กรุงเทพมหานคร)
เรา..เจ็บช้ำเยี่ยงไรไม่อาจบอก
เหมือนถูกหลอกให้เห็นเป็นคนเขลา
คำสัญญาคุณลบหลู่คุณดูเบา
เมื่ออยากเอาคุณก็เอ่ยเหมือนเคยมา..!
(ตั้งใจบอก “คุณ” อีกครั้ง...ในเวลา ๑๘.๐๐ น. วันที่ ๓ มีนาคม ๒๕๕๖ ณ กรุงเทพมหานคร)
เรา..ขอร้องครั้งสุดท้ายจะได้ไหม?
คุณ..เอาใจมอง “คะแนน” ที่ตรงหน้า
รับรู้รักที่เราลุ้นล้นอุรา
เผื่อคุณจะ รู้คุณค่า..ประชาชน!
(ตั้งใจบอก “คุณ” อีกครั้ง...ในเวลา ๑๘.๓๐ น. วันที่ ๓ มีนาคม ๒๕๕๖ ณ กรุงเทพมหานคร)
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๓ มีนาคม ๒๕๕๖
---------------------------------------------
เริ่มแรงบันดาลใจเขียนบทแรกกลางสถานการณ์ เมื่อเห็นคะแนนของผู้สมัครผู้ว่าฯ กรุงเทพมหานคร แม้ว่าจะไม่เคยคาดหวังอะไรกับนักการเมืองพรรคนี้ และทุกพรรค แต่ก็ลุ้นอยู่ลึกๆ ด้วยไม่อยากเห็นบ้านเมืองย่ำแย่ไปกว่านี้ ตั้งใจจะเขียนเล่นๆ ตามอารมณ์เพียงบทเดียว..แต่มีอารมณ์ต่อเนื่อง จึงเขียนลงเฟซบุ๊กบทต่อบท ให้มิตรรักแฟนกลอนลุ้นกันบทต่อบท ลุงเองก็เขียนไปพลางลุ้นไปพลางจนเหนื่อยเหมือนกันว่าจะเขียนต่อ และจะจบเรื่องอย่างไรดี...ไม่เคยเล่นอะไรที่พิเรนทร์แบบนี้มาก่อนเลยครับ..เฮ้อ..อิอิ
