เก็บดินเถื่อน...ที่เกลื่อนหล่น
เกี่ยวร้อยดอกฝน...มาคลุกเคล้า
ปั้นเป็นก้อน - กำ...สีดำเทา
ขึ้นรูปเงา...ด้วยใจงาม
เป็นดินเหนียว...ที่เกี่ยวก่อ
บรรจงแต่งต่อ...นัย - นิยาม
ค่อยลูบไล้...ในรูปนาม
เป็นรูป - ธรรม...ที่ดำเนิน
สุมไฟ..ในเตา..ทึบ
แสงพริบ - พรึบ...สันดาบเดิน
ร้อนเร่งเร้า...ให้จำเริญ
ใช่ร้อนเพลิง - เพลินอารมณ์
รูปปั้น..ที่สรรค์สร้าง
เป็นรูปร่าง...ที่งามสม
ดินเหนียว..เกาะเกรียวกลม
จาก น้ำ ลม และไฟฟืน
สมบูรณ์ คำแหง
