@ พีระ...ดุจระพี
ในราตรีที่มืดมน
แกร่งกล้าท้าทุกหน
บนทางทอดตลอดมา
@ เมื่อม่านอันมืดมิด
รูดปิดคลุมคนสงขลา
ดุจสุริยุปราคา
คราสปิดตาอยู่เต็มเมือง
@ จึงเมืองหม่นหมองมัว
คนแยกขั้วระคายเคือง
แตกร้าวหลายราวเรื่อง
เนืองนองเลือดละเลงริน
@ ตังกวนชวนเศร้าหมอง
พระธาตุทองต้องราคิน
หม่นวัดอุบัติสิ้น
เดือดแผ่นดินและเดือดใจ
@ พีระอาสารับ
ขับราหูให้ห่างไกล
เปิดม่านกาลสมัย
สุดท้ายได้สิ่งใดฤา !!
ภู-ติ-รัก
๑๕ - ๑๑ - ๒๕๕๕
