สัมผัสสาวร่างเล็กแต่ใจใหญ่ “น้องชะเอม” แห่งเวชกรฉุกเฉิน รพ.มอ.หาดใหญ่

งานในตำแหน่งเวชกรฉุกเฉิน นอกจากจะต้องทำงานภายใต้ภาวะความกดดัน ทั้งด้วยตัวเหตุการณ์ของผู้ป่วยที่ประสบเหตุร้าย และแข่งขันกับเวลาเพื่อปฐมพยาบาลก่อนส่งต่อยังมือแพทย์แล้ว ผู้ปฎิบัติงานทั้งร่างกายที่พร้อมลุยทุกสถานการณ์ และจิตใจที่เปี่ยมเมตตาแต่เข้มแข็ง

ความผสมผสานทั้งความแข็งแรงและอ่อนโยนเหล่านี้ นับเป็นเสน่ห์ของงานที่ปรากฏชัดในตัว “สาวน้อยร่างเล็กแต่ใจใหญ่” คนนี้ และนี่อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ “ASTV ผู้จัดการออนไลน์” สนใจทำความรู้จักกับเธอ โดยผ่านทีมประชาสัมพันธ์ของคณะแพทย์ โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา

แนะนำตัวเอง

ชื่อ น.ส.ปลิศา โคตรสมบัติ หรือหากต้องการความคุ้นเคยก็เรียกว่า น้องชะเอม ปัจจุบันอายุ 22 ปี เป็นคนจังหวัดนราธิวาส จบการศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.) จากวิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดยะลา

สาเหตุที่เลือกเรียนด้านเวชกิจฉุกเฉิน เพราะเห็นว่าเป็นงานที่ท้าทายความสามารถและสามารถทำให้ตัวเองมีโอกาสช่วยเหลือผู้อื่นได้ด้วย

พอได้ลงสนามเจอสถานการณ์จริง รู้สึกอย่างไรบ้าง ต่างจากภาพที่คิดไหม

ชะเอมมีโอกาสช่วยเหลือผู้ป่วยจริงๆ ตอนฝึกงานที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และจังหวัดอุดรธานี เหตุที่ต้องไปฝึกงานไกลๆ เพราะที่นั่นมีความก้าวหน้าทางเวชศาสตร์ฉุกเฉิน มีศูนย์บริการประชาชนด้านอุบัติเหตุหลายแห่ง ทำให้ได้เรียนรู้งานหลากหลายรูปแบบ

ครั้งหนึ่งเคยลงไปทำงานในเหตุการณ์อุบัติเหตุหมู่ รถตู้พลิกคว่ำมีคนได้รับบาดเจ็บประมาณ 2-3 คน ที่เหลือเป็นผู้เสียชีวิตทั้งหมด จากเหตุการณ์นั้นได้เห็นคนตายเต็มถนน นับเป็นครั้งแรกที่เห็นภาพน่ากลัว มีทั้งสมองไหล เลือดกองเต็มถนน เมื่อผ่านเหตุการณ์ครั้งนั้นมาแล้ว ทำให้รู้สึกชินตากับภาพเหตุการณ์ร้ายๆ เมื่อต้องออกพื้นที่ช่วยเหลือผู้ป่วย

หลังเรียนจบกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลตากใบ จังหวัดนราธิวาส ส่วนใหญ่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะเป็นเรื่องสถานการณ์กรณีความไม่สงบในพื้นที่ โดยหน้าที่ต้องออกปฏิบัติงาน ณ จุดเกิดเหตุ แต่เพื่อความปลอดภัยและความที่เราเป็นผู้หญิงด้วย จึงต้องทำหน้าที่รอรับผู้ป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล

ในแง่ของหน้าที่การทำงานพื้นที่สถานการณ์ความไม่สงบมีอะไรบ้าง

สิ่งแรกที่เราต้องทำเมื่อรับผู้ป่วย คือ ต้องช่วยปฐมพยาบาลเบื้อต้นทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ อย่างให้น้ำเกลือ ห้ามเลือด ดามแขน ดามขา และการให้กำลังใจผู้ป่วย เพราะผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บจากสถานการณ์ความไม่สงบจะมีอาการหวาดกลัว เราต้องพูดให้กำลังใจผู้ป่วยด้วย บอกให้ควบคุมสติไว้ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้อยู่ในที่ปลอดภัย อาการผู้ป่วยก็จะสงบลงค่ะ

นอกจากเราช่วยเหลือผู้ป่วยแล้ว ต้องมีการประสานงานระหว่างหน่วยงานอื่นๆ ต้องให้ข้อมูลกับญาติผู้ประสบอุบัติเหตุ เพราะเมื่อเกิดเหตุขึ้นในแต่ละครั้งจะมีคนโทรถามอาการคนบาดเจ็บ จำนวนผู้ป่วย ซึ่งเราต้องเป็นผู้ให้ข้อมูลด้วย

แล้วเข้ามาทำงานในโรงพยาบาล มอ.ได้อย่างไร
มีรุ่นพี่ที่ได้งานทำอยู่ก่อนแล้ว พอมีการเปิดรับสมัคร เจ้าหน้าที่เวชกรฉุกเฉินที่โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ เราก็มาปรึกษากับพี่เขา ซึ่งก็เป็นคนแนะนะให้ลองมาสมัครทำงานหาประสบการณ์ที่นี่ด้วย

แต่สาเหตุหลักที่ตัดสินใจย้ายที่ทำงาน เพราะจะได้ทำงานตามที่เรียนจบมาจริงๆ ได้ออกพื้นที่รับผู้บาดเจ็บ ณ ที่เกิดเหตุ แต่ที่เดิมสถานการณ์มันไม่เอื้ออำนวยให้เราออกรับผู้บาดเจ็บ ในจุดเกิดเหตุ จนกระทั่งผ่านขั้นตอนต่างๆ มาและประกาศผลว่าจะได้งานที่นี่แล้วรู้สึกดีใจและโล่งอกไปเลย เพราะหวังไว้มากว่าต้องได้งานที่นี้

ช่วงแรกที่ได้มาทำงานที่ มอ.หาดใหญ่ รู้สึกอย่างไรบ้าง สมหวังอย่างตั้งใจไหม

ช่วงแรกที่ออกปฏิบัติหน้าที่เหรอคะ ก็ยังเป็นการดูงาน เรียนรู้ระบบงานของที่นี่ก่อน เรียนรู้อุปกรณ์ในรถ พยายามจดจำให้ได้มากที่สุดว่าอะไรอยู่ตรงไหน ที่สำคัญคือการสร้างความคุ้นเคยกับทีมงานเพื่อให้การประสานการทำงานได้ราบรื่น เมื่อผ่านครั้งแรกไปแล้วครั้งต่อไปก็ไม่ตื่นเต้น

และเมื่อได้ออกปฏิบัติงานแต่ละครั้ง ชะเอมจะสังเกตเห็นว่า พี่ๆ ทุกคนล้วนมีความตั้งใจในการปฏิบัติหน้าที่ แต่ละคนทุ่มเทและให้ความสำคัญกับสิ่งที่ทำอยู่เป็นอย่างมาก แล้วพี่ๆ ยังใจดีด้วยค่ะ จะแนะนำการทำงานให้ ขั้นตอนการประสานงานหน่วยงานต่างๆ ต้องทำอย่างไรบ้าง เพื่อให้รวดเร็ว เพราะเป้าหมายในการปฏิบัติหน้าที่ของพวกเรา คือ การให้ผู้รับบริการทุกคนนึกถึงเราเป็นที่แรกเมื่อเกิดอุบัติเหตุ

เห็นไหมละว่า งานบางอาชีพแม้ “หน้าไม่ให้ แต่ใจรัก” (เพราะน้องชะเอมออกจะหน้ารักเกินไป) ก็สามารถพิสูจน์ตัวเองให้เป็นที่ยอมรับได้จากความตั้งใจและเสียสละในการทำงาน

ไม่แน่ “ดอกไม้” ช่อนี้ อาจจะเคยสร้างความชุ่มชื่นใจในยามสถานการณ์เปิดไซเรนให้กับผู้อ่านบางท่านมาแล้วก็เป็นได้!!