เขียว(สด)

ปื้นสีแดงสดฉาบสะท้อนบนกระจกหน้ารถเปื้อนเปียก ใบปัดน้ำฝนถูกที่แกว่งไกวทำรู้ว่าสิ่งที่เห็นคือไฟท้ายของมวลมหารถยนต์เบื้องหน้าจอดนิ่งสนิทบนท้องถนน ทางเท้าและป้ายรอรถประจำทางคราคร่ำไปด้วยผู้คนที่กำลังวิ่งและหลบฝน ยามค่ำของคืนวันทำงานท่ามกลางสายฝนช่างดูโกลาหลและวุ่นวายอย่างหนีไม่ได้ กระจกรอบรถยนต์ที่ผมนั่งอยู่เกิดไอน้ำจับเกาะจากความชื้นสัมพัทธ์สูง หลอดไฟรอบข้างดูเลือนลางลงอีกครั้ง เครื่องปรับอากาศในรถถูกปรับเพื่อไม่ให้ห้องโดยสารเกิดความเย็นจนไป

ความมืด แสงสลัว ความเย็น และสายฝน ทำให้ผมนึกไปถึงครั้งหนึ่งในผืนป่า

"ท้องฟ้าวันนี้เมฆเยอะนะครับพี่ สงสัยวันนี้จะไม่รอด" สภาพอากาศถูกหยิบยกขึ้นมาเข้าสู่บทสนทนาขณะคณะวิจัยกำลังเดินมุ่งหน้าเข้าป่าเพื่อสำรวจความหลากหลายของกล้วยไม้ในพื้นที่อนุรักษ์ ลมเย็นยามสายพัดมาเหมือนจะยืนยันสถานการณ์ที่คาดการณ์เอาไว้ "ค่อยยังชั่วครับที่ปีนี้ไม่ต้องเอารถไปขนน้ำจากหน่วยอื่น" เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าประจำหน่วยฯ เกริ่นบอกเมื่อวันวาน เหตุจากพายุฤดูร้อนประมาณ 1 อาทิตย์ก่อนส่งผลให้เส้นทางซึ่งพวกเรากำลังมุ่งหน้าเข้าไปนั้นมีความความเขียวขจีของหมู่ไม้อันดูแล้วสดชื่นรื่นตา

"นั่น ตรงนั้น ยอดไม้" คำพูดถูกเปล่งออกมาเป็นคำ ๆ คล้ายจะพยายามบอกให้มองหาสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ณ จุดใดจุดหนึ่ง ผมหันมองตาม

"ในเขียวยังมีสีที่เขียวกว่า" ความคิดเกิดขึ้นทันทีเมื่อมองเห็น ลำตัวสีเขียวสดใสสะท้อนเด่นออกจากพุ่มใบยอดไม้ชัดเจนตัดด้วยสีฟ้าสดของหางที่ยาวยื่นลงมา แต่เอกลักษณ์ใบหน้าสีเหลืองสดใสตัดกับขนคลุมหัวสีดำคล้ายดูคล้ายสวมใส่หมวกกันน็อค "นกพญาปากกว้างหางยาว" ผมอุทานในใจ จริงว่าผมพบกับนกชนิดนี้แล้วเมื่อวันที่เดินทางเข้ามาถึง แต่ระยะที่ค่อนข้างไกลแตกต่างจากตอนนี้ที่เกาะห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร

มันไซร้แต่งขนอยู่พักใหญ่ก่อนจะบินหายเข้าไปในพุ่มยอดสูงของต้นไม้ใหญ่ด้านหลัง ไม่นานนักอีกตัวหนึ่งก็บินตามขึ้นไป "สงสัยจะเป็นคู่ของมัน น่าจะเริ่มทำรังแล้วครับ วันก่อนเหมือนเห็นบินคาบเศษกิ่งไม้ใบไม้" ผมบอก "ฤกษ์งามยามดีนะครับวันนี้" ผมเสริมก่อนจะเริ่มเดินกันต่อ ในวันนั้นคณะวิจัยสำรวจพบกล้วยไม้ที่ยังไม่เคยพบ 1 ชนิดและมีรอยยิ้มเกิดขึ้น

แสงไฟจากรถฝั่งตรงข้ามสว่างวาบ อัตราเร็วใบปัดน้ำฝนถูกปรับตามความแรงของสายฝน แอพพลิเคชั่นตรวจสอบการจราจรกำลังให้ข้อมูลเส้นทางและสภาพท้องถนนว่าติดขัดสะสม บางจุดมีน้ำท่วมขัง อุบัติเหตุเกิดขึ้นหลายจุด หลอดไฟสีแดงบนสัญญาณไฟจราจรดับลง หลอดไฟสีเขียวสว่างขึ้น ผมเปลี่ยนระบบส่งและปล่อยปลายเท้าออกจากแป้นหยุดรถเพื่อเคลื่อนที่ไปข้างหน้า เสียงแตรสัญญาณของรถรอบข้างดังขึ้นคงเป็นเพราะอยากให้รีบเร่งออกรถด้วยความเร็วโดยไม่มีใครสนใจถึงความเลอะแฉะจากงานก่อสร้างมากมายที่อาจส่งผลให้เกิดการไถลลื่นของพาหนะ นำสู่อุบัติเหตุอันไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นแต่ก็ไร้ซึ่งถึงความตระหนักถึง

ผมมองไปรอบ ๆ ผ่านกระจกหน้ารถ กระจกด้านข้าง กระจกมองหลัง ความรู้สึกซึ่งเกิดจากสีเขียวทั้งสองรูปแบบนั้นมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน

ผมถอนหายใจ

เกี่ยวกับผู้เขียน

"แต่เดิมเป็นเด็กบ้านนอกจากจังหวัดจันทบุรี ที่มีความมุ่งมันตั้งใจศึกษาต่อ ณ คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ จากความสนใจส่วนตัวและการชักชวนจึงเข้าเรียนในสาขาวิทยาศาสตร์สัตว์ป่าและทุ่งหญ้า ภาควิชาชีววิทยาป่าไม้ จึงได้เข้าไปสัมผัสเรียนรู้เกี่ยวกับสัตว์ป่าหลากหลายประเภทในพื้นที่อนุรักษ์หลากหลายแห่งทั่วประเทศไทย หลังจากสำเร็จการศึกษาได้รับคำแนะนำให้ไปศึกษาต่อ ณ ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จนสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาดุษฎีบัณฑิต กระนั้นก็ยังโหยหาและพยายามนำพาตัวเองเข้าป่าทุกครั้งที่โอกาสอำนวย"


พบกับบทความ "แบกเรื่องป่าใส่บ่ามาเล่า" ของ “จองื้อที” ได้ทุกวันที่ 1 และ 16 ของเดือน