กวางเรนเดียร์เป็นที่รู้จักในฐานะพาหนะของ “ลุงซานต้า” แต่จากรายงานไลฟ์ไซน์ได้อ้างถึงการศึกษาเมื่อช่วงต้นปีนี้ ว่า กวางเรนเดียร์ได้ลดจำนวนลงเกือบ 60% ในช่วงเวลา 3 ทศวรรษที่ผ่านมา เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ และที่มนุษย์เข้าไปรบกวนถิ่นอาศัยของกวาง
ไลฟ์ไซน์อ้างถึงคำพูดของ จัสตินา เรย์ (Justina Ray) ผู้อำนวยการของสมาคมอนุรักษ์สัตว์ป่าแคนาดา ที่กล่าวไว้ตั้งแต่ปี 2008 ว่า กวางเรนเดียร์นั้น มีความสำคัญต่อระบบนิเวศของซีกโลกเหนือ ด้วยความต้องการพื้นที่ในการดำรงชีวิตเป็นวงกว้าง จึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชีวิตว่าเราประสบความสำเร็จในการสนองต่อความจำเป็นในการดำรงชีวิตของกวางชนิดนี้ ภายใต้พื้นที่ซึ่งมีความกดดันรุนแรงหรือไม่
กวางเรนเดียร์รู้จักในอีกชื่อว่า กวางแคริบู (Caribou) ซึ่งเป็นกวางในอเมริกาเหนือ ที่อยู่ในสปีชีส์ “แรนจิเฟอร์ ทารันดัส” (Rangifer tarandus) แต่กวางเรนเดียร์ที่อาศัยอยู่ในสแกนดิเนเวีย และไซบีเรีย นั้น มีขนาดค่อนข้างเล็กกว่าและมีขาสั้นกว่ากวางป่าแคริบู โดยกวางที่อาศัยในไซบีเรียนั้นจะถูกเรียกว่า “เรนเดียร์ป่า”
ขนาดและน้ำหนักของเรนเดียร์ จะขึ้นอยู่กับแพศและอายุ โดยกวางที่โตเต้มวัยจะสูงได้ราว 1 เมตร และตัวผู้หนักเฉลี่ยประมาณ 170 กิโลกรัม ส่วนตัวเมียหนักเฉลี่ยประมาณ 90 กิโลกรัม
สำหรับ 5 เรื่องน่าสนใจของกวางเมืองหนาวชนิดนี้ คือ
1.เป็นนักท่องโลก
ในแต่ละปีกวางแคริบูเดินท่องได้ไกลเกือบ 5,000 กิโลเมตร ซึ่งเป็นการเดินทางไกลที่สุดของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยบนบก เป็นรองก็แต่วาฬหลังค่อม (humpback whale) ซึ่งทำสถิติเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยที่ท่องโลกไกลที่สุด โดยว่ายน้ำเพื่อไปแหล่งผสมพันธุ์ไกลถึง 8,000 กิโลเมตรฝนช่วงฤดูหนาว
2.เจ้าลมกรด
เห็นท่าเดินช้าๆ เชื่องๆ แต่กวางแคริบูวิ่งได้เร็วถึง 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เมื่อได้สัญญาณของผู้ล่ากวางแคริบูจะวิ่งเหยาะๆ ยกหัวสูงขนานกับพื้น และหางที่ปกติจะห้อยลงก็จะตั้งขึ้น เมื่อถูกไล่ล่าก็จะวิ่งควบอย่างว่องไว และด้วยพฤติกรรมดังกล่าวจึงมีประเพณีแข่งกวางเรนเดียร์ทางภาคเหนือของรัสเซีย
3.ทนหนาวด้วยขนแบบพิเศษ
กวางเหล่านี้อาศัยอยู่ในอลาสกา แคนาดา สแกนดิเนเวีย และรัสเซีย โดยเล็มกินหญ้าในที่ราบทุนดรา และแทนที่จะมีขนนุ่มๆ ปกคลุมตัว แต่กวางเรนเดียร์กลับมีขนที่เป็นโพรงดักอากาศ ซึ่งทำหน้าที่เป็นฉนวนป้องกันอุณหภูมิอันหนาวเหน็บจากภายนอก และระบบไหลเวียนเลือดของให้เลือดที่มีอุณหภูมิเย้นกว่าตามขาของเรนเดียร์ดึงความร้อนจากเลือดอุ่นๆ ของร่างกายส่วนอื่นๆ ได้
4.ส่งเสียงอยู่ในลำคอ
กวางเรนเดียร์นั้น ส่งเสียงค่อนข้างเบาอยู่ในลำคอ โดยตัวเมียจะเริ่มสื่อสารในช่วงเดือนแรกหลังการเกิดของลูกน้อยในฤดูร้อน ส่วนตัวผู้จะส่งเสียงเฉพาะในช่วงฤดูใบไม้ร่วงระหว่างฤดูผสมพันธุ์ ส่วนฤดูอื่นๆ นักวิทยาศาสตร์ พบว่า กวางตัวผู้จะใช้ถุงลมขนาดใหญ่ในลำคอส่งเสียงคำรามรัวๆ ซึ่งเสียงในลำคอนี้ช่วยกีดกันตัวผู้คู่แข่งระหว่างดึงดูดคู่ผสมพันธุ์ได้ ส่วนตัวเมียจะใช้ถุงอากาศคล้ายๆ กันเพื่อให้แม่สามารถสื่อสารกับลูกของตัวเองได้อย่างเจาะจง
5.กวางของซานต้า (น่าจะ) เป็นตัวเมียทั้งหมด
กวางตัวผู้จะผลัดเขาในช่วงสิ้นสุดฤดูผสมพันธุ์ซึ่งอยู่ในช่วงต้นเดือน ธ.ค.ส่วนตัวเมียจะเก็บเขาไว้ตลอดฤดูหนาว หากตำนานของซานตาครอสเป็นจริง กวางของซานต้าทุกตัวมีเขา ดังนั้น กวางของเขาน่าจะเป็นตัวเมียทั้งหมด นอกจากนี้ เมื่อถึงชวงคริสต์มาสเรนเดียร์ตัวผู้จะเหลือไขมันในร่างกายเพียง 5% เนื่องจากใช้ไปเยอะระหว่างฤดูผสมพันธุ์ ขณะที่ช่วงฤดูหนาวกวางเรนเดียร์ตัวเมียจะตุนไขมันไว้ในร่างกายประมาณ 50% ซึ่งเป็นชั้นไขมันที่หนาได้ถึง 2-3 นิ้วรอบสะโพก ซึ่งช่วยให้เรนเดียร์ทนหนาวได้ถึง -43 องศาเซลเซียส
