อีก 3 ปี เด็ก ม.ปลายจะสร้างเครื่องบิน 4 ที่นั่ง!!! ฟังอย่างนี้แล้ว หลายคนอาจไม่เชื่อว่าเด็กไทยจะมีความสามารถทำได้ เพราะการสร้างเครื่องบินดูจะเป็นเรื่องใหญ่โตเกินกำลังของเด็กๆ มาก เพราะลำพังจะให้ผู้ใหญ่มาทำก็ยังไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่เหมือนการประดิษฐ์โทรทัศน์ ตู้เย็น หรือรถยนต์ ที่แม้จะฟังดูยากแต่ก็เป็นไปได้มากกว่า ทว่าหากเราแยกส่วนกระบวนการสร้างเครื่องบินออกเป็นชิ้นย่อยๆ เพื่อให้เด็กๆ ได้เรียนรู้ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติไปพร้อมๆ กันแล้ว การสร้างเครื่องบินไปเหินฟ้าด้วยกำลังเยาวชนไทยก็อาจเป็นไปได้ !!!
แนวคิดข้างต้นจึงเป็นที่มาของค่าย “ออกแบบและสร้างเครื่องบินชนิด composite 4 ที่นั่ง” ครั้งแรกของประเทศไทยที่ได้เกิดขึ้น โดยการผลักดันของ “โครงการสร้างความเข้าใจวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรมต่อสาธารณชน” (พุสตี้) ศูนย์บริหารจัดการเทคโนโลยี (ทีเอ็มซี) มี ดร.สวัสดิ์ ตันติพันธุ์วดี รองผอ.ทีเอ็มซีและหัวหน้าโครงการพุสตี้เป็นหัวเรือใหญ่ และได้มีการปฐมนิเทศชาวค่ายไปแล้วเมื่อวันที่ 4- 5 เม.ย.ที่ผ่านมา ณ อุทยานวิทยาศาสตร์ประเทศไทย จ.ปทุมธานี
ค่ายเครื่องบิน: แปลงเพาะฝัน เด็กเล่นเครื่องบิน
สำหรับค่ายดังกล่าวเป็นค่ายระยะยาวราว 2-3 ปี โดยเปิดโอกาสให้เด็กๆ ที่ผ่านการคัดเลือกจาก 5 โรงเรียนนำร่อง โรงเรียนละ 10 คนได้มีโอกาสมาเรียนรู้ทฤษฎีและลงมือสร้างเครื่องบิน 4 ที่นั่งด้วยตัวเองจำนวน 1 ลำในปีสุดท้ายของกิจกรรม โดยอาศัยช่วงปิดเทอมใหญ่ก่อนขึ้นปีการศึกษา 2550 นี้มาฝึกอบรมน้องๆ ทีละโรงเรียนให้มีความรู้ความเข้าใจในทักษะแต่ละด้าน จากนั้นเมื่อเปิดเรียนแล้วก็ยังจะอาศัยเวลาว่างวันเสาร์-อาทิตย์มาฝึกอบรมต่อเป็นระยะๆ โดยไม่ให้กระทบการเรียน แถมเมื่อสร้างเครื่องบินเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ยังจะมีนักบินมืออาชีพนำไปทดสอบเหินฟ้าอีกด้วย
ทั้งนี้ ในกิจกรรมดังกล่าว ทางพุสตี้ได้สั่งซื้อเอกสารแบบการสร้างเครื่องบิน “โคซี มาร์ท 4” (Cozy Mark 4) ซึ่งออกแบบโดยเบิร์ท รูทาน (Burt Rutan) วิศวกรผู้ออกแบบเครื่องบินชื่อดังชาวสหรัฐฯ ราคา 20,000 บาท พร้อมสั่งนำเข้าวัสดุอุปกรณ์และเครื่องยนต์มาให้น้องๆ เยาวชนได้ทดลองสร้างเครื่องบิน 4 ที่นั่งด้วยตัวเอง หลังจากได้ฝึกฝนฝีมือทางการช่างด้วยวัสดุอื่นๆ ที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงกันและหาได้ง่ายในประเทศจนเป็นที่แน่ใจแล้ว เพื่อพิสูจน์ว่าเด็กไทยก็ทำได้ไม่แพ้เด็กต่างชาติที่มีกิจกรรมนี้มานับสิบปี
โคซีที่จะสร้างขึ้นนี้เป็นเครื่องบิน 4 ที่นั่ง มีน้ำหนักราว 600 กก.ใช้เครื่องยนต์ประมาณ 100 แรงม้า บินได้เร็ว 300 กก./ชม.ที่ระดับความสูงประมาณ 12,000 ฟุตจากพื้นดินและมีความเร็วพอๆ กับเครื่องบินทั่วไป ที่ผ่านมามีประวัติการใช้งานจริงแล้วหลายร้อยลำ โดยไม่พบอุบัติเหตุเกิดขึ้นแต่อย่างใด จึงมั่นใจในความปลอดภัยได้ ทั้งนี้คาดว่าหากมีการประกอบเครื่องเองจะทำให้ได้เครื่องบินที่ไว้ใจได้และมีราคาผลิตเพียงประมาณ 1 ล้านบาท เมื่อเทียบกับการสั่งนำเข้าเครื่องที่ประกอบเสร็จแล้วในราคาประมาณ 10 ล้านบาท/เครื่อง
“เกณฑ์การคัดเลือกเด็กที่เข้าค่ายครั้งนี้จะต่างจากที่ผ่านมา ที่ให้เด็กๆ ส่งบทความสมัครเข้ามาเอง โดยเริ่มที่เยาวชนในพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานครก่อน ผ่านทางครูอาจารย์ในโรงเรียนนำร่อง 5 โรงเรียนที่ช่วยคัดเลือกเด็กที่มีความสามารถทางคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ และมีความสนใจมาร่วมค่ายมานำร่องในกิจกรรม ซึ่งทั้ง 5 โรงเรียนนี้ประกอบด้วย ร.ร.เตรียมอุดมศึกษา ร.ร.สาธิตแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ร.ร.สามเสนวิทยาลัย ร.ร.มหิดลวิทยานุสรณ์ และ ร.ร.วัดบวรนิเวศ” ดร.สวัสดิ์เล่า
ค่ายนี้ถือเป็นค่ายด้านวิศวกรรมศาสตร์ค่ายที่ 2 ของทีเอ็มซี ต่อจากค่ายสร้างกล้องดูดาว ณ จ.ภูเก็ต เมื่อช่วงที่ผ่านมา เพราะเป็นค่ายที่เน้นให้ความรู้ทางวิทยาศาสตร์แก่เด็กๆ ควบคู่ไปกับการลงมือประดิษฐ์ด้วยตัวเอง
ด้านเนื้อหาที่เยาวชนค่ายจะได้เรียนรู้ตลอดค่าย จะเริ่มตั้งแต่ปีแรกที่จะฝึกอบรมน้องๆ ชั้น ม.ปลายราว 50 ชีวิตให้ได้เรียนรู้ทฤษฎีเกี่ยวกับยานอวกาศชนิดต่างๆ รวมทั้งการออกแบบและการทดสอบชิ้นส่วนต่างๆ ของเครื่องบิน เช่น ลำตัวของเครื่องบิน ปีก ที่นั่ง และห้องคนขับ จากนั้นในปีที่ 2 จึงเริ่มอบรมเกี่ยวกับเครื่องยนต์และระบบไฟฟ้าภายในเครื่อง ส่วนปีสุดท้ายจะเน้นไปที่การทดสอบบินโดยนักบินผู้เชี่ยวชาญเป็นลำดับสุดท้าย ณ พื้นที่ของสนามบินกองทัพอากาศดอนเมือง
ขณะเดียวกัน ภายในค่ายยังให้ความรู้เกี่ยวกับแง่มุมทางการออกแบบเครื่องบิน การตลาด และทำหีบห่อเพื่อการผลิตเครื่องบินออกขายในเชิงพาณิชย์ให้เด็กๆ ได้ทราบอีกด้วย
“เราหวังว่าค่ายนี้จะช่วยให้เด็กไทยได้มีโอกาสสัมผัสกับการสร้างเครื่องบินด้วยตัวเอง ได้เรียนรู้กระบวนการทำงานทางวิศวกรรม ซึ่งเป็นเรื่องที่ท้าทายและจะเป็นการจุดประกายความสนใจ พร้อมสร้างความมั่นใจให้เด็กๆ ได้ว่าเขาเองก็มีศักยภาพที่จะสร้างเครื่องบินที่บินได้จริงๆ แทนที่พอได้เข้าค่ายแล้วก็ได้โมเดลเครื่องบินเล็กๆ ไปตั้งโชว์ไว้ที่บ้านแต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร พวกเขาจึงพลอยมั่นใจที่จะไปสร้างสิ่งประดิษฐ์หรือเครื่องใช้อื่นๆ ที่มีระดับเล็กกว่าในอนาคตได้ด้วยในตัว” หัวหน้าโครงการพุสตี้กล่าว
เยาวชนค่ายชี้ทำในสิ่งที่รักคือสิ่งที่ทำแล้วรู้สึกสนุก
ด้านอาจารย์ถนิมาภรณ์ ตั้งตรัยรัตนกุล ประธานชมรมของเล่นเพื่อการเรียนรู้ ร.ร.เตรียมอุดมศึกษา ในฐานะอาจารย์ผู้คัดเลือกเยาวชนในสังกัดมาร่วมกิจกรรม พูดถึงกิจกรรมนี้ว่า โดยส่วนตัวเชื่อว่าค่ายนี้จะเป็นค่ายที่เป็นประโยชน์แก่นักเรียนมาก อย่างน้อยๆ ก็ทำให้พวกเขาได้เรียนรู้ทักษะต่างๆ เกี่ยวกับการสร้างเครื่องบินด้วยตัวเอง
ส่วนที่ว่าหลังจากเข้าร่วมกิจกรรมแล้ว เด็กๆ จะนำความรู้ที่ได้ไปใช้ประโยชน์อย่างไรนั้น ให้ถือเป็นสิทธิของพวกเขาที่จะไปตัดสินใจเอาเอง แต่ก็เชื่อว่าเมื่อพวกเขาได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักแล้ว ก็จะมีความสุขที่จะเข้าร่วมกิจกรรมจนจบ ซึ่งตัวเองก็จะบอกกับเด็กๆ ในโครงการก่อนการคัดเลือกว่าหากจะเข้าร่วมกิจกรรมก็ต้องเข้าร่วมจนจบ เพื่อไม่ให้เป็นการร่วมกิจกรรมแบบฉาบฉวย
“ประโยชน์ที่เขาจะได้ อย่างที่เห็นอย่างที่หนึ่ง พวกเขาจะได้ทักษะทางการช่างซึ่งเป็นทักษะที่เด็กสมัยนี้จะไม่ค่อยมี อย่างที่สองคือเขาได้กล้าทำในสิ่งที่เขาชอบ ไม่มีการตีกรอบ ซึ่งเป็น 2 ประเด็นสำคัญที่ตัดสินใจพาพวกเขามาร่วมกิจกรรม”
ส่วนเสียงจากเยาวชนค่าย นายธีรวิทย์ วิไลประสิทธิพร และ นายภวินทร์ พานิชยานนท์ 2 เยาวชนจาก ร.ร.เตรียมอุดมศึกษา เล่าว่า ได้เข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้โดยการชักชวนจากครูอาจารย์ในโรงเรียน เมื่อมาร่วมกิจกรรมแล้วก็พบว่าเป็นกิจกรรมที่มีอะไรๆ มากกว่าที่คิดไว้แต่แรกมาก และแม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่หัวกะทิของโรงเรียน แต่ก็มั่นใจว่าพวกเขาจะสามารถสร้างเครื่องบิน 4 ที่นั่งได้สำเร็จ เพราะไม่มีอะไรยากเกินกว่าความตั้งใจ
“ประโยชน์ที่ได้จากกิจกรรม มีหลายอย่าง เช่นได้เรียนรู้ทักษะการทำงานร่วมกับเพื่อนๆ ตลอด 3 ปี หากมีการแบ่งเวลาที่ดีก็ไม่ทำให้กระทบการเรียน ทางบ้านก็ให้การสนับสนุนเพราะเป็นการใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ และเมื่อเราเรียนรู้ในสิ่งที่ชอบก็ทำให้รู้สึกสนุก อีกทั้งยังได้ความรู้ที่ใช้ได้ในชีวิต เป็นความรู้นอกตำราที่ได้จากการลงมือทำ” 2 หนุ่มชาวค่ายกล่าว
ขณะที่ น.ส.นวพร เลื่องลือปัญญา หนึ่งในสี่สาวเยาวชนค่ายจาก ร.ร.เตรียมอุดมศึกษา เผยว่า รู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้มาร่วมกิจกรรมค่ายออกแบบและสร้างเครื่องบิน 4 ที่นั่งครั้งนี้ เพราะได้มีการทำงานร่วมกันกับเพื่อนๆ ที่ต้องมีการสลายอัตตาของแต่ละคนเพื่อให้ทำงานร่วมกันได้อย่างดีที่สุด ขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นว่างานด้านวิศวกรรมก็เป็นงานที่ไม่ได้จำกัดเฉพาะแต่ผู้ชายเท่านั้น แต่ผู้หญิงก็ทำได้ดีไม่แพ้กัน
ส่วนผลของกิจกรรมค่ายครั้งนี้จะเป็นอย่างไรนั้น คงเป็นที่น่าติดตามในอีก 3 ปีข้างหน้านี้ต่อไป...
