ตั้งแต่ปลายเดือนกรกฏาคมที่ผ่านมาจนถึงขณะนี้ ดิฉันได้รับทั้งจดหมาย โบชัวร์ อีเมล สื่อออนไลน์แทบจะทุกชนิดที่มี รวมกระทั่งโทรศัพท์มือถือ เพื่อแจ้งถึงโปรโมชั่นช่วงเดือนสิงหาคมที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมการตลาด หรือขายสินค้าเพื่อบอกรักแม่ เช่น โปรโมชั่นร้านอาหารเมื่อพาแม่ไปด้วย, ที่พักราคาถูกเพื่อแม่, บอกรักแม่ด้วยสารพัดสินค้า ตั้งแต่ของกินยันเครื่องเพชร ฯลฯ ย้ำว่าเยอะจนชักรู้สึกหงุดหงิด !!
ยังไม่นับรวมถึงบรรดาศูนย์การค้า ห้างร้านต่างๆ ที่ลดราคากันแทบตลอดทั้งปีอยู่แล้ว ก็ยังได้โอกาสใช้ช่วงเวลาของเทศกาลวันแม่ในการทำการตลาดเพิ่มได้อีก
เรียกว่าวันแม่ยุคนี้เข้าสู่ยุคการตลาดนำแทบจะเต็มรูปแบบ
กลายเป็นว่าการตลาดเป็นตัวกำหนดพฤติกรรมผู้บริโภค บรรดาผู้ประกอบการก็ต้องคิดกิจกรรมข้ามปีเพื่อกระตุ้นผู้บริโภค หรือทำกิจกรรมพิเศษเพื่อแม่ขึ้นมา จนกำลังจะกลายเป็นว่า เมื่อลูกจะทำอะไรให้แม่ต้องขึ้นอยู่กับผู้อื่น หรือต้องมีคนบอกให้เราทำ
จริงอยู่มองดูผิวเผินน่าจะดีที่มีการส่งเสริมกิจกรรมเรื่องวันแม่ เป็นการส่งเสริมให้เราคิดถึงแม่ รักแม่ กอดแม่ หรือซื้อของให้แม่ พาแม่ไปเที่ยว
แต่ทุกอย่างเราถูก “กระตุ้น” ให้รักแม่ด้วยวัตถุหรือเปล่า...!!
บางทีเราอาจลืมนึกถึงคุณค่าและความหมายที่แท้จริงของวันแม่ และสิ่งที่ควรจะทำให้แม่แบบมีความหมาย
สิ่งที่ควรทำให้แม่ที่ไม่ใช่แค่วัตถุ แต่เป็นคุณค่าจากใจลูกต่างหากที่แม่ต้องการ มีอะไรบ้าง ?
ประการแรก สำรวจตัวเอง
เราเป็นลูกแบบไหน ช่วงปีที่ผ่านมา เราทำอะไรให้แม่เสียใจบ้างหรือเปล่า เราทำอะไรให้แม่บ้าง ถือเป็นช่วงการทบทวนบทบาทของความเป็นลูกในช่วงที่ผ่านมา ถ้ามีอะไรที่เราเคยทำให้แม่เสียใจ ก็ถือเอาโอกาสวันแม่ในการขอโทษหรือขอขมาในสิ่งที่ลูกได้ล่วงเกิน
ประการที่สอง ไปหาแม่
ไม่ว่าแม่จะอยู่กับเราในบ้านเดียวกัน หรือคนละบ้าน ถือโอกาสรวมพี่น้องและไปกราบท่าน แม้จริงอยู่ว่าในปีหนึ่งไปหาแม่เป็นประจำอยู่แล้ว ไม่เห็นจำเป็นต้องทำตามกระแส แต่ในทางกลับกัน ในเมื่อเราก็ไปหาท่านเป็นประจำอยู่แล้ว แล้วทำไมวันแม่จะไปหาท่านอีกไม่ได้ มันเป็นเรื่องความรู้สึกมากกว่า แม่ก็รู้ว่าลูกรัก แต่การที่ลูกไปหาท่านในวันแม่ นั่นหมายความว่าเราให้ความสำคัญกับท่าน เพียงเท่านี้ แม่ของเราก็ยิมแก้มปริแล้ว
ประการที่สาม ทำกิจกรรมร่วมกัน
ไม่จำเป็นต้องเป็นกิจกรรมประเภทเสียเงินเสียทองมากมาย หรือต้องไปกินอาหารนอกบ้านเท่านั้น เพราะช่วงเทศกาลวันแม่ทีไร ร้านอาหารก็จะถูกจองแน่นไปหมด เราอาจจะลองเปลี่ยนมาเป็นทำอาหารมื้อพิเศษกินกันภายในบ้าน หรือลูกหลานช่วยกันทำอาหารมื้อพิเศษให้แม่กิน รับประกันแม่หน้าบานไม่สนใจรสชาติอาหารกันเลยทีเดียวเชียว และจะกลายเป็นบรรยากาศพิเศษสุดของแม่ลูกที่ประทับใจด้วย เพราะเป้าหมายสำคัญ คือการได้อยู่ร่วมกันพร้อมหน้าพร้อมตา
ประการที่สี่ กอดแม่
ใครไม่เคยกอดแม่ก็ลองซะ แก้เขินด้วยการถือโอกาสอ้างวันแม่ว่าอยากกอดแม่ สำหรับคนที่ไม่เคยทำมาก่อน รับประกันว่าแม่จะตัวแข็งสุดฤทธิ์ และพยายามขืนตัว ก็แหม ไม่เคยก็อย่างนี้ล่ะ แต่ในใจของคนเป็นแม่ ร้อยทั้งร้อยดีใจและมีความสุขเหนือสิ่งอื่นใดค่ะ จากนั้นเมื่อกอดแล้ว ก็พยายามหาโอกาสในการกอดท่านบ่อยๆ ลองคิดดูเราสามารถกอดลูกของเรา กอดเพื่อน กอดใครอีกหลายต่อหลายคนได้มากมาย แล้วทำไมถึงไม่กล้ากอดแม่ตัวเองด้วยเล่า ทั้งๆ ที่เมื่อตอนเราตัวเล็กๆ แม่ก็กอดเราอยู่ทุกวี่วัน
ประการที่ห้า ให้แม่เล่า
ชวนแม่พูดคุยเรื่องราวในอดีต พูดถึงวิธีการเลี้ยงดูของแม่ ให้แม่เล่าเรื่องของลูกๆ ในอดีตให้ฟัง เชื่อไหมว่า แม่จะมีเรื่องเล่าไม่รู้จบ และเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขของแม่ด้วย เพราะแม่จะมีความทรงจำเกี่ยวกับลูกมากมาย การได้นึกถึงเรื่องราวอในดีต โดยมีลูกๆ ตั้งใจและอยากฟัง เพียงเท่านี้ ก็เป็นวันสุดแสนพิเศษของคนเป็นแม่แล้วล่ะค่ะ
ประการที่หก ฟังเสียงแม่
เมื่อมีโอกาสรวมพี่น้องแล้ว ให้แม่พูดถึงลูกๆ ทุกคน มีอะไรที่ลูกๆ ทำไม่ดีในช่วงปีที่ผ่านมา มีอะไรที่แม่อึดอัดใจลูกหลานบ้างหรือไม่ เท่ากับเป็นการให้ความสำคัญต่อท่าน แคร์ความรู้สึกท่าน และหากมีเรื่องใดที่ลูกทำให้แม่ไม่สบายใจ ก็จะได้ขอโทษ ขอให้แม่อโหสิกรรมให้เราด้วย
ทั้งหกข้อเป็นเรื่องง่ายๆ ที่ไม่ต้องซื้อหา ทั้งยังไม่ต้องตกเข้าไปในกระแสการตลาด หรือต้องบอกรักแม่ด้วยวัตถุด้วย
ที่สำคัญเรากำลังเป็นตัวอย่างให้กับลูกของเราด้วย เพราะนับวันเด็กรุ่นใหม่เติบโตขึ้มาพร้อมกับโลกวัตถุนิยมแทบจะล้อมรอบตัว การสอนให้เด็กรุ่นใหม่หรือลูกของเราเห็นคุณค่า ความหมายทางจิตใจสำคัญกว่าวัตถุเป็นเรื่องสำคัญและจำเป็นมาก
ความรักความผูกพันในครอบครัว ความรักระหว่างแม่ลูกเป็นเรื่องมหัศจรรย์ เป็นความยิ่งใหญ่ที่เรามักได้ยินว่าเหนือคำบรรยาย มันควรเป็นคุณค่าจากข้างในใจเรา
ในเมื่อนับวันเด็กรุ่นใหม่จะเติบโตขึ้นไปในโลกวัตถุนิยมมากขึ้นทุกขณะ บางทีคนเป็นพ่อแม่ต้องสงวนพื้นที่สำหรับคุณค่าทางด้านจิตใจให้ลูกหลานของเรากันแล้วล่ะค่ะ
โดยเฉพาะเรื่องความรักของแม่
