ย้อนหลังไปไม่ถึง 10 ปี ดีนัก ภาพของ โรส-วริศรา (มหากายี) ลี้ธีระกุล ในสายตาของพี่น้องประชาชนชาวไทยที่มักมีงานอดิเรกสุดฮิตอย่าง "การดูโทรทัศน์" ก็จะคุ้นตากันดีกับภาพหญิงสาวสุดมั่นที่ทำได้ดีทั้งงานพิธีกรและงานแสดง เรียกได้ว่าเธอเป็นหนึ่งในไอดอลของเด็กสาวๆ ในยุคนั้นก็เห็นคำกล่าวที่เกินเลยไปนัก
หากผ่านไประยะหนึ่ง เหมือนภาพของเธอจะเลือนหายไปจากจอแก้ว แล้วจู่ๆ เธอก็กลับมาอีกครั้งในมาดใหม่ หลังจากหายไปตกผลึกชีวิตด้วยการทำกิจกรรมดีๆ เพื่อสังคมหลายอย่าง อาทิ มูลนิธิกระต่ายในจันทร์ และงานออกค่ายอื่นๆ จนปัจจุบันนี้ สังคมก็ได้รู้จักเธอในอีกบทบาทหนึ่ง ในฐานะเจ้าของธุรกิจโรงแรงสุดฮิปอย่าง "พระนครนอนเล่น"
...แต่ที่มากไปกว่านั้น และน่าสนใจอย่างยิ่งคือ "แนวคิด" เกี่ยวกับ "ความสุข" ที่เรียบง่ายทว่างดงามที่่ให้ทุกวันในชีวิตผู้หญิงคนนี้ มีแต่รอยยิ้มแห่งความรื่นรมย์...
หญิงสาวผู้สังเกตเห็นความเรียบง่ายและงดงามจนสร้างเป็นความสุขให้แก่ชีวิตได้รายนี้กล่าวว่า เกิดจากประสบการณ์ของตัวเองที่เกิดจากการค่อยๆ เรียนรู้จากการทำงานค่าย ทำมูลนิธิฯ แล้วได้มีโอกาสสัมผัสกับธรรมชาติ ทำให้เกิดการเรียนรู้ได้เองว่า สิ่งธรรมดาๆ ที่พบเห็นตามรายทางก็สามารถกลายเป็นสิ่งที่พิเศษขึ้นมาได้ แค่เราเปลี่ยนมุมมอง
"เรามีความสุขได้โดยไม่ต้องไขว่คว้าหรือค้นหา ไม่ต้องเหนื่อยที่จะได้มันมา ความสุขทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากพื้นฐานของคำว่า "พอเหมาะ-พอดี" ซึ่งคีย์เวิร์ดคำว่า "พอ" นี้แต่ละคนมีมากน้อยไม่เท่ากัน ถ้าหากเรารู้จัก "พอ" เราก็จะได้พัก ได้หยุด และมีความสุขได้ง่ายขึ้น อันนี้เป็นประสบการณ์ตรง ตอนทำงานค่ายได้มีโอกาสเข้าป่าบ่อย
...พอพูดถึงป่า เราก็มักจะเห็นภาพในความคิดแล้วว่าเราจะต้องเจอป่าใหญ่ๆ ต้นไม้เยอะๆ หรือบางครั้งเราก็คาดหวังไปถึงว่าเราจะได้เห็นสัตว์ป่า จนความคาดหวังนี้ทำให้บางครั้งเราลืมที่จะดูบนพื้นทางเดินที่เราย่ำเข้าไปในป่าว่ามันมีอะไร พอวันหนึ่งเราลองก้มลงมองดู ก็เห็นใบไม้สีแปลกๆ เห็นกรวดรูปร่างต่างๆ ถ้าเรามองว่ามันสวย มันน่ารัก น่าสนใจ เราก็จะเก็บเกี่ยวความสุขรายทางเล็กๆ น้อยๆ ให้เราพอยิ้มได้"
สาวโรสแนะนำด้วยว่า ความสุขรายทางนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย หากขาดซึ่งการใส่ใจและเขม้นมองทุกสิ่งให้สวยงามด้วยมุมมองที่ต่างออกไปจากมุมมองเดิมๆ
"เรื่องที่หลายคนมองว่าไม่มีค่า ไม่มีราคา ดูเป็นเรื่องดาษดื่นธรรมดา จะสวยงามและมีคุณค่าพิเศษต่อชีวิตของเราได้ เราต้องให้เวลากับมันบ้าง เพราะบางครั้งเราก็ชินกับมันมากเกินไป จนมองไม่เห็นว่ามันพิเศษ ทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเราไม่มีอะไรใหม่ ก็ต้องวิ่งตามและแสวงหาสิ่งใหม่ๆ ซึ่งมันทำให้เราเหนื่อย ทั้งที่ในบางครั้ง สิ่งเดิมๆ ที่เรามีที่เราชินกับมัน มันอาจจะมีสิ่งที่เรามองข้ามไป เรามองไม่เห็นมันเอง"
อ่านถึงตรงนี้ผู้ที่กำลังกำลังเบื่อและเหนื่อยกับการแสวงหาความสุขที่ต้องจ่ายด้วยเงินทองและเวลาส่วนใหญ่ในชีวิต อาจจะสนใจความสุขแบบเรียบง่ายและงดงามที่มีค่าใช้จ่ายเพียงเวลานิดหน่อยกับมุมมองที่เปลี่ยนไป เป็นความสุขที่เกิดขึ้นได้รายทางแบบไม่ต้องใช้เงินซื้อ หากอาจยังมีข้อกังขาในใจว่า...ใบไม้สีสวยหรือกรวดทรงแปลกๆ อาจจะจุดยิ้มที่มุมปากและหัวใจได้แวบหนึ่งก่อนจะเลือนหายไป ความสุขที่เกิดขึ้นอาจจะไม่มากมายนัก ทำอย่างไรที่ความสุขเล็กน้อยๆ นี้จะมีเยอะๆ หรืออยู่ได้นานๆ หญิงสาวผู้มาแนะนำคีย์เวิร์ดความสุขง่ายๆ ไขข้อกังขาว่า ง่ายที่สุดคือ มองหาความสุขที่ตกหล่นอยู่บ่อยๆ และค่อยๆ เก็บคะแนนความสุขนิดหน่อยนั้นใส่กระปุกแห่งความรื่นรมย์ เป็นทุนเพื่อแต่งแต้มรอยยิ้มให้ชีวิตต่อไป
"คือความสุขที่แนะนำไปมันอาจจะไม่ได้สุขแบบปี๊ดป๊าด แต่เราไม่ต้องเหนื่อยที่จะต้องทำงาน ทำงาน ทำงาน เพื่อหาเงิน เก็บเงิน สิ้นไปไปเมืองนอก ซื้อบ้าน ซื้อรถ เดินทาง หรือซื้อของที่ตัวเองอยากได้ มันไม่ใช่ความสุขแบบนั้น ซึ่งความสุขแบบนั้นเราต้องแลกด้วยการทำงานหนักตลอดปี บางครั้งเงินไม่พอก็ต้องไปกู้หนี้ยืมสินแล้วมาบอกตัวเองว่าที่ซื้อมา ที่ได้มานั้นความสุข
แต่ความสุขที่แนะนำไปมันสุขเล็กๆ เคล็ดลับของโรสก็คือ สุขเล็กๆ แต่สุขบ่อยๆ คืออารมณ์มองนั่นมองนี่สวย น่ารัก มันอาจจะสุขไม่นาน แล้วก็ไม่มาก สิ่งที่ต้องทำก็คือเติมมันบ่อยๆ เอาใจใส่กับสิ่งรอบๆ ตัว พยายามหาข้อดี หามุมสวยของมัน ดูบ่อยๆ เห็นบ่อยๆ จะทำให้เรามองอะไรเชิงบวก แล้วจิตใจก็จะสบาย ชีวิตก็มีความสุข สุขเล็กสุขน้อยแต่ถ้าเกิดบ่อยๆ มันก็ทำให้ยิ้มได้ทั้งวัน...จริงไหมคะ" หญิงสาวผู้มีมุมมองความสุขที่น่าอิจฉารายนี้ทิ้งท้าย
