“นริศ” ขอ คสช.ขึ้นทะเบียนไม้พะยูงที่ถูกต้อง แนะฟัน จนท.รู้เห็นตัดไม้ คุยชาติรับซื้อ

อดีต ส.ส.พัทลุง เผยชาวบ้านหวั่นคำสั่ง คสช.ถือไม้สกุลพะยูง 16 ชนิดมีความผิด วอนให้ขึ้นทะเบียนไม้ที่ครอบครองโดยชอบ แปลกใจเพิ่มโทษปรับตัดไม้พะยูง กลับไม่เพิ่มโทษจำคุก ชี้มีปัญหาปลูกในที่ตัวเอง แต่จะตัดใช้ต้องจดทะเบียนทำยุ่งยาก แนะจัดการ จนท.ที่รู้เห็น เจรจาชาติที่รับซื้อ แก้ปัญหาตัดไม้พะยูง

วันนี้ (24 ก.ค.) นายนริศ ขำนุรักษ์ อดีต ส.ส.พัทลุง และอดีตประธานคณะกรรมาการที่ดิน ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กล่าวว่า ได้มีชาวบ้านเข้ามาร้องเรียนอันเนื่องจากเกิดผลกระทบจากคำสั่งคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) ฉบับที่160/2557 ที่แก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่าด้วยป่าไม้ ว่าชาวบ้านเกิดความหวั่นเกรงว่าจะได้รับการเดือดร้อนเพราะคำสั่งดังกล่าวให้เพิ่มชนิดไม้สกุลพะยูงอีก 16 ชนิด หรือ 16 ชื่อเรียก นอกเหนือจากไม้สักและไม้ยางให้การครอบครองแม้ต่ำกว่า 0.2 ลูกบาศก์เมตร ก็ถือเป็นความผิด จึงขอให้ส่วนราชการที่รับผิดชอบตามคำสั่งนี้ได้แก้ไขปัญหาดังกล่าวด้วย โดยให้มีการจดแจ้งขึ้นทะเบียนไม้ที่ครอบครองโดยชอบมาก่อนโดยเร็ว

นายนริศกล่าวว่า ในฐานะอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร และอดีตประธานคณะกรรมาธิการที่ดิน ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เห็นว่า การอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ต้องทำควบคู่กันไปทั้งการป้องกันปราบปรามที่เด็ดขาด และการรณรงค์ปลูกป่าทั้งพื้นที่ของเอกชนและพื้นที่ป่าอย่างกว้างขวาง และการดำเนินการทุกอย่างต้อง ไม่ไปรอนสิทธิกับประชาชนผู้บริสุทธิ์ ประกาศของ คสช.ดังกล่าวนี้อาจทำให้การป้องกันปราบปราบการบุกรุกทำลายไม้สกุลพะยูงได้ผลมากขึ้น เพราะได้เพิ่มโทษปรับขึ้นประมาณ 10 เท่ากับผู้กระทำผิดจากโทษเดิม แต่ก็ยังแปลกใจว่าทำไมไม่เพิ่มโทษจำคุกขึ้นด้วย แต่การปลูกป่าโดยประชาชนและเอกชนจะมีปัญหาพอสมควรเพราะประชาชนที่ปลูกไม้ในพื้นที่เอกสารสิทธิของตนเอง แต่เมื่อจะตัดไปใช้ประโยชน์ต้องไปจดทะเบียนตาม พ.ร.บ.สวนป่า ซึ่งเพิ่มความยุ่งยากมากขึ้น และจะไม่มีคนสนใจปลูกไม้ชนิดนี้อีกต่อไป เพราะเหตุคำสั่งดังกล่าวนี้ทำให้ไม้ชนิดดังกล่าวไม่ได้เป็นส่วนควบของที่ดินอีกต่อไป

นายนริศกล่าวต่อว่า การลักลอบตัดไม้พะยูงจะไม่สามารถเกิดขึ้นได้เลยถ้าไม่เกิดจากการสมคบหาผลประโยชน์ของเจ้าหน้าที่ในระดับพื้นที่ เจ้าหน้าที่ศุลกากร และมีการตรวจตราการเคลื่อนย้ายที่้เข้มข้น ตลอดจนต้องมีการเปิดเจรจากับประเทศที่สั่งไม้เข้าและประทศที่อนุญาตให้ไม้ผ่านทาง เช่น จีน เวียดนาม ลาว และกัมพูชา ถือเป็นอีกช่องทางที่สำคัญอีกช่องทางหนึ่งในการอนุรักษ์ไม้ชนิดนี้ไว้