ผ่าประเด็นร้อน
การเสียชีวิตของครูในจังหวัดชายแดนภาคใต้สร้างความสลดหดหู่กับทุกคนที่ได้ยินข่าวดังกล่าว ล่าสุดเกิดขึ้นกับ คุณครูตติยรัตน์ ช่วยแก้ว ผู้อำนวยการโรงเรียนบาโง และคุณครูสมศักดิ์ ขวัญมา ครูช่วยสอน โดยโรงเรียนดังกล่าวตั้งอยู่ที่หมู่ 1 ตำบลปาหนัน อำเภอมายอ จังหวัดปัตตานี นับเป็นเหยื่อรายล่าสุด ส่วนจะเป็นรายที่ร้อยเท่าไหร่อย่าไปจำให้เกิดกระแสไล่ล่าของกลุ่มโจรเพื่อทำยอดเพิ่มขึ้นไปอีก
แน่นอนว่าการสังหารคุณครูสำหรับโจรใต้ถือว่าเป็นเรื่องที่ทำได้ง่าย เพราะเป้าหมายดังกล่าวย่อมไม่อาจต่อสู้ได้เหมือนกับเจ้าหน้าที่รัฐ อีกทั้งการสังหารครูยังสามารถทำลายขวัญของคนในพื้นที่ สร้างความสลดหดหู่ให้เกิดขึ้น มีปฏิกิริยาเกิดขึ้นในวงกว้าง ทั้งสร้างความหวาดกลัว ชิงชังเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน ทางแรกเมื่อเกิดความกลัวหากคุณครูคนนั้นเป็นไทยพุทธก็มีผลอาจมีการอพยพออกนอกพื้นที่ และอีกทางหนึ่งหากเกิดเป็นความเกลียดชังก็อาจทำให้เกิดความระแวง การตอบโต้อย่างรุนแรง ซึ่งจะเข้าทางในการขยายผลด้านความขัดแย้งออกไป
แม้อีกด้านหนึ่งย่อมรับรู้กันดีว่าสถานการณ์ความรุนแรงในจังหวัดชายแดนใต้เป็นปัญหา “สุดหิน” มีความ “ละเอียดอ่อน” มากกว่าปัญหาในพื้นที่อื่นๆ นับร้อยนับพันเท่า มีทั้งปมปมปัญหาประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ความเชื่อและทัศนคติร้อยแปด แต่นั่นไม่ใช่หมายความว่าหนทางแก้ปัญหาให้ “ค่อยๆ” คลี่คลายจะไม่เกิดขึ้น ซึ่งที่ผ่านมาก็มียุทธศาสตร์พระราชทานในเรื่อง “เข้าใจ-เข้าถึง-พัฒนา” ให้นำมาใช้หลายปีแล้ว ซึ่งจะว่าไปแล้วก็ไม่ได้ซับซ้อนซ่อนเงื่อนอะไร และสามารถฟันธงได้เลยว่าหากมีการนำไปปฏิบัติใช้อย่างจริงจังก็เชื่อว่าปัญหาก็จะเบาบางลงอย่างแน่นอน
แต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ที่เป็นอยู่ทุกอย่างถือว่าตรงกันข้าม นับวันยิ่งไร้ความหวัง น่าสลดหดหู่ลงไปทุกวัน ยิ่งได้เห็นภาพคุณครู ชาวบ้านทั่วไป รวมไปถึงเจ้าหน้าที่ของรัฐไม่ว่าจะเป็นตำรวจ ทหาร ที่ต้องบาดเจ็บเสียชีวิต เป็นรายวันมันก็ยิ่งเศร้า จนพูดไม่ออก
อย่างไรก็ดี เมื่อหันมาพิจารณาถึงมาตรการและนโยบายของรัฐบาลในชุดปัจจุบันที่นำโดย นายกรัฐมนตรี ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร มันก็ยิ่งชวนหดหู่ใจเพิ่มมากขึ้นไปอีก เพราะเมื่อเวลาผ่านมากว่าหนึ่งปีแล้วจนถึงขณะนี้นอกจากไม่มีนโยบายสำคัญสำหรับแก้ปัญหาเป็นการเฉพาะแล้วยังไม่รัฐมนตรี หรือรองนายกรัฐมนตรี รวมไปถึงใครก็ตามในรัฐบาลที่ทำหน้าที่ในการรับผิดชอบแก้ปัญหาโดยตรงในพื้นที่เลย นอกเหนือจากเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่ไปตามกำลังเท่าที่มีอยู่
ไม่มีแม้กระทั่งรองนายกรัฐมนตรีฝ่ายความมั่นคงที่กำกับดูแลพื้นที่ ในขณะที่ตัวนายกรัฐมนตรีก็ไม่เคยแสดงบทบาทนำในการแก้ปัญหา โดยเฉพาะการกำหนดนโยบายสำหรับการแก้ปัญหา หรือแม้แต่การเดินทางลงไปในพื้นที่เพื่อเยี่ยมปลอบขวัญพี่น้องประชาชน ข้าราชการ รวมไปถึงเจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจ ทำให้สภาพการณ์ในเวลานี้จังหวัดชายแดนภาคใต้เหมือนกับ “ถูกลอยแพ” ไม่มีผิด ชาวบ้านอยู่กันแบบตามมีตามเกิด ใครที่ทนอยู่อย่างหวาดผวาก็อยู่กันต่อไป ใครที่ทนไม่ไหวก็จำใจอพยพออกมา เพราะพึ่งพารัฐบาลไม่ได้แล้วจริงๆ
คำพูดล่าสุดของ รองนายกรัฐมนตรี ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง ที่กำกับดูแลสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ยังหลับหูหลับตาพูดว่า ตำรวจยังสามารถคุ้มครองดูแลครูในพื้นที่ได้ และหากยังจำกันได้รองนายกฯ คนเดียวกันนี้แหละที่เคยประกาศว่า “โจรใต้มีกี่คน มีใครบ้างรู้ตัวหมด” หรือไม่ก็มักกล่าวว่าการแก้ปัญหามาถูกทางแล้ว หรือไม่ก็มักได้ยินคำพูดแบบท่องจำว่า “ขอเวลาอีกระยะหนึ่ง” ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลาอีกกี่เดือนกี่ปีกี่ชาติถึงจะแก้ปัญหาได้ เพราะที่ผ่านมาคนพวกนี้ไม่เคยลงไปรับรู้ปัญหาเลย อย่างมากเมื่อเกิดเหตุก็จะเห็นรัฐมนตรี “กระจอกๆ” สักคนหนึ่งลงไป จากนั้นทุกอย่างก็ผ่านไป
สถานการณ์ชายแดนใต้ในวันนี้ อีกด้านหนึ่งอาจมองว่าเงียบสงบลงไปบ้างตามที่พวกคนในรัฐบาลออกมากล่าวบิดเบือน ส่วนสำคัญเป็นเพราะความรุนแรงที่เกิดขึ้นรายวัน มีคนเจ็บคนตาย มีการเผาโรงเรียน จนกลายเป็นเรื่องชาชิน หรือรุนแรงจนไม่เป็นข่าว ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องอันตรายอย่างยิ่ง เพราะนั่นเท่ากับว่าปัญหาที่เกิดขึ้นกำลังทำลายความมั่นคงของประเทศให้กร่อนลงเรื่อยๆ
หากจะว่าไปแล้วความรุนแรงในพื้นที่ที่กำลังกลายเป็นวิกฤติทางด้านความมั่นคงล้วนแล้วแต่มีสาเหตุเริ่มต้นมาจากยุคสมัยที่ ทักษิณ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรีนั่นแหละที่ไปสร้าง “เงื่อนไข”ความรุนแรงจากนโยบายทำสงครามปราบปรามยาเสพติด มีการอุ้มฆ่าเกิดขึ้นอย่างแพร่หลาย แม้กระทั่งเกิดวลีเด็ดเช่น “โจรกระจอก” ซึ่งที่ผ่านมาก็มีการสร้าง “รัฐตำรวจ” ไล่ล่า และจนถึงปัจจุบัน บรรดานายตำรวจที่เคยสร้างปัญหาในพื้นที่คนพวกนี้กลับได้ดิบได้ดีกลายเป็นผู้บริหารระดับสูงหน้าตาเฉย
ดังนั้นถ้าพิจารณาจากสถานการณ์ที่เป็นอยู่ หากในที่สุดแล้วการแบ่งแยกดินแดนทำได้สำเร็จก็ไม่ต้องชี้หน้ากล่าวโทษคนอื่น นอกจากคนที่เริ่มต้นจุดไฟคือ ทักษิณ ชินวัตร และมาจบลงที่ ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นั่นแหละ!!
