ศาลปกครองไม่รับฟ้องผู้ค้าคลองเตยฟ้องการท่าเรือ ชี้ไม่ใช่คำสั่งทางปกครอง

“ศาลปกครองสูงสุด” ยืนตามคำสั่งศาลปกครองกลางไม่รับฟ้องกรณีผู้ค้าคลองเตย ฟ้องการท่าเรือ ผอ.การท่า และรมว.คมนาคม ขอให้เพิกถอนประกาศการท่าเรือในโครงการประมูลพื้นที่ตลาดคลองเตย ศาลชี้การแม้ท่าเรือเป็นหน่วยงานของรัฐ แต่ได้ประกาศพัฒนาตลาดในเชิงพาณิชย์ จึงไม่เข้าข่ายข้อพิพาทกับหน่วยงานของรัฐ และไม่ใช่คำสั่งทางปกครอง จึงสั่งจำหน่ายคดีออกจากสารบบ

วันนี้ (2 เม.ย.) องค์คณะตุลาการศาลปกครองสูงสุด ที่มีนายจรัญ หัตถกรรม ตุลาการหัวหน้าคณะศาลปกครองสูงสด เป็นตุลาการเจ้าของสำนวน มีคำสั่งยืนตามคำสั่งศาลปกครองชั้นต้นไม่รับคำฟ้องกรณี นายรุ่งโรจน์ สวัสดิ์เลี่ยมสาร และพวกรวม 10 คน ที่เป็นผู้ค้าในตลาดคลองเตย ยื่นฟ้องการท่าเรือแห่งประเทศไทย ผู้อำนวยการการท่าเรือแห่งประเทศไทย คณะกรรมการการท่าเรือแห่งประเทศไทย และรมว.คมนาคม กรณีขอให้ศาลเพิกถอนประกาศการท่าเรือแห่งประเทศไทยเรื่องการประมูลโครงการพัฒนาพื้นที่ตลาดคลองเตย ลงวันที่ 7 ส.ค. 51 และการดำเนินการใดๆ ภายหลังการประมูลตามโครงการดังกล่าว

ทั้งนี้ เหตุที่ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งยืนตามศาลปกครองชั้นต้น ระบุว่า แม้การท่าเรือฯจะเป็นหน่วยงานทางปกครองตามมาตรา 3 แห่ง พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง 2542 ที่อาจถูกยื่นฟ้องต่อศาลปกครองได้ แต่การที่การท่าเรือฯ โดย ผอ.การท่าเรือออกประกาศเรื่องการประมูลโครงการพัฒนาพื้นที่บริเวณตลาดคลองเตยฯ ลงวันที่ 7 ส.ค. 51 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อบริหารจัดการ พัฒนาพื้นที่เป็นตลาดและส่วนประกอบของตลาดที่ทันสมัย สะอาด และปลอดภัย อันมีลักษณะดำเนินการในเชิงพาณิชย์ ดังเช่นผู้ประกอบกิจการธุรกิจทั่วไป จึงไม่ใช่การใช้อำนาจทางปกครองที่เป็นคำสั่งทางปกครองหรือการดำเนินกิจการทางปกครองแต่อย่างใด คดีนี้จึงไม่ใช่คดีพิพาทเกี่ยวกับการที่หน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐกระทำการโดยมิชอบด้วยกฎหมายที่อยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาหรือมีคำสั่งของศาลปกครองตามมาตรา 9 วรรค 1 (1) แห่ง พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง 2542 คำร้องอุทธรณ์ของนายรุ่งโรจน์และพวกในส่วนนี้จึงฟังไม่ขึ้น

ส่วนที่นายรุ่งโรจน์และพวกอุทธรณ์ว่า ศาลปกครองชั้นต้นไม่ได้วินิจฉัยคำขอที่ขอให้ศาลมีคำพิพากษาหรือมีคำสั่งตามคำขอท้ายฟ้องอีกหลายประการนั้น เห็นว่าคำขอท้ายคำฟ้องอื่นๆ ล้วนเป็นคำขอปลีกย่อยจากคำฟ้องและคำขอหลัก ในคดีดังที่ได้วินิจฉัยแล้ว ดังนั้น การที่ศาลปกครองชั้นต้นได้พิจารณาข้อเท็จจริงตามคำฟ้องหลักเพียงประการเดียวและวินิจฉัยคดีดังกล่าวเป็นดุลยพินิจโดยชอบแล้ว คำอุทธรณ์ของผู้ฟ้องในส่วนนี้ จึงฟังไม่ขึ้นเช่นกัน จึงเห็นพ้องด้วยที่ศาลปกครองชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับคำฟ้องไว้พิจารณาและให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ