:ในหลวงพ่อเรา:
๑๔@ เป็นพ่อพระผู้พิริยะภาพ
พสกซาบและซึ้งทรวง
พ่อเป็นเกราะป้องบุตรปวง
ภัยะร้อนก็ผ่อนราน
@ ยิ้มพ่อสิก่อกุศลเกื้อ
สละเหงื่อและแรงงาน
พ่อยิ้มเพราะลูกประลุประสาน
กิจพ่อมิรอพัก ด้วยเกล้าฯ ด้วยกระหม่อมฯ
นี่คือคำฉันท์ชื่อวสันตดิลก ๑๔ แต่งถวายในหลวงในนามชาวพันธมิตรทั้งมวลจึงต้องหาคนอ่านเอื้อนเป็นดังนั้นคำว่า
บุตร ต้องอ่านว่า บุดตะระ
ภัย ต้องอ่านว่า ไพยะ
กุศล ต้องอ่านว่า กุสนละ
กิจ ต้องอ่านว่า กิดจะ
ขอบคุณ
คมทวน คันธนู
ปล. ทำนองของฉันท์นี้เป็นทำนองเพลงอยู่ในตัวแล้ว การใส่ดนตรีจึงไม่ยากนักลองนึกถึงบทสวดมนต์สมัยเด็กๆ ก็ได้
* พี่น้องครับผมใกล้หายป่วยแล้ว แต่พ่อของเรายังทรงเหน็ดเหนื่อยพระราชหฤทัย กับพระวรกายอยู่ เพราะบ้านเมืองมีแต่คณะรัฐบาลต่ำช้า – ข้าราชการสาระเลว วัฒนเหลวแหลก เหลวใหล และนายทุนไร้ความเมตตาปรานี อ้ายพวกนี้ไม่เคยคิด และทำตามพระราชดำรัสเลยแม้แต่น้อย ด้วยพระองค์ย้ำแฝงบ่อยๆ ถึงความสัตย์ซื่อตลอดจนการถือในหิริโอตัปปะ กับความไม่ประมาท ซึ่งก็คือเศรษฐกิจพอเพียงนั่นเอง ยิ่งมีรัฐบาลโจรตะกละละโมบไม่เกรงกลัวศีลธรรมด้วย ภาระหน้าที่ของเราต้องแบกช่วยขับไล่ ขับล้างจองล้าง จองผลาญ นักการเมืองจังไรเหล่านี้เป็นราชพลี โดยความซื่อสัตย์หยัดยืนเพื่อผืนแผ่นดิน และพ่อของเราตราบเท่าชีวิตจะมอดม้วย
ด้วยคารวะยิ่ง
