ฟ้า
เพราะดินนี้ น้ำนี้ ยังมีฟ้า
แม้สูงล้ำค้ำคณาฟ้ายังเอื้อ
คือโอบวงโค้งนภามาจุนเจือ
ครอบหล้าก็เพราะเอื้อเกื้อกูลกัน
เหนือปฐพีจึงยังมีฟ้าสีฟ้า
ใต้นภาปรากฏน้ำ แผ่นดินนั่น
ใดขาดใดย่อมมิได้ด้วยผูกพัน
ต่างยึดโยงค้ำยันเสมอมา
ที่สูงสุดเพราะคุณค่าแห่งฟ้าสูง
จึงจับจูงหัวใจในรากหญ้า
ช่วยยืนหยัดระบัดใบระบายตา
ให้เห็นเข้มเต็มค่าทั้งป่าเมือง
แม้เมฆมืดขึงม่านกั้นลานฟ้า
มหาพายุก่อขึ้นต่อเนื่อง
ฟ้ายังคงขลังมลังเมลือง
ดั่งประทีปอันประเทืองทุกเบื้องทิศ
เพียงแต่รอเวลาดาราฤกษ์
เสี้ยวจันทร์เบิกห้วงหาวดาวสถิต
ฟากฟ้าจึงผ่องพราวราวนฤมิต
เป็นฟ้าอันอุกฤษฏ์และเกริกไกร
เพราะบ้านนี้เมืองนี้ยังมีฟ้า
เอื้อความรักเมตตามอบมาให้
โลกหล้าหรือจะมีฟ้าที่ใด
สัมผัสใจใกล้เคียงถึงเพียงนี้
คัดจากหนังสือกวีนิพนธ์ ‘มหาวิหารแห่งสุวรรณภูมิ’
โดย บัญชา อ่อนดี
Facebook https://www.facebook.com/สวนสัตว์การเมือง-1755794131332336/
