มหาวิหาร
แลจากสุดทางว้างเวิ้งของจักรวาล
เรืองแห่ง ‘มหาวิหาร’ ยังมองเห็น
พิศจากสวรรค์สรวงดวงจันทร์เพ็ญ
ยังโดดเด่น ณ ดินแดนอุษาคเนย์
ครั้งเบื้องแต่บรรพ์บุราณเวลา
จีนพม่า ฝรั่งมอญ ผู้ร่อนเร่
ลาวแขกญวนเซซัดคนพัดเพ
ต่างระเหเร่หามาอยู่กิน
กี่ศตวรรษประวัติศาสตร์ประกาศวงศ์
มหาวิหารยังยืนยงดำรงถิ่น
เป็นหัวใจเป็นแก่นแกนแห่งแผ่นดิน
คือทิพย์ทองของธรณินทร์เสมอมา
ครั้นคลื่นลมโถมถลันตะวันตก
อันวูบวกผกผ่านทะยานหา
ยังจำหลักประจักษ์ชัดในศรัทธา
พิสูจน์คุณสูงค่าเหนือทองคำ
ประนมมือกราบกรานขวัญมงคล
ซึ่งดาลดลปกแผ่นพื้นให้ชื่นฉ่ำ
ป้องดาวแดนพืชพรรณภูธารน้ำ
ตำนานมหาวิหารสุวรรณภูมิ
คัดจากหนังสือกวีนิพนธ์ ‘มหาวิหารแห่งสุวรรณภูมิ’
โดย บัญชา อ่อนดี
