เสียวว้อย! อุ๊ย! เสียวว้อยฝุดๆ ต่อกรณีที่ “กระทาชายนายหนึ่ง” พกพาอาวุธปืนพร้อมเครื่องกระสุนเข้าไปในสนามบินนาริตะ ประเทศญี่ปุ่น จนกระทั่งถูกตำรวจจับได้ชนิดคาหนังคาเขา แม้เจ้าตัวจะพยายามอธิบายความว่า “ลืม” ทว่าจนบัดนาว ตำรวจญี่ปุ่นยังไม่มีการปล่อยตัวกลับบ้านเกิดเมืองนอน ต้องเดือดร้อนให้ “สาวใหญ่” นางหนึ่ง แพกกระเป๋า จากนั้นบินด่วนไปให้การช่วยเหลือกระทาชายนายหนึ่งด้วยอาการตาลีตาเหลือก
ชาย “ปัดโธ่โว้ย ทำไมมาช้าจังเลย มัวจัดฉากอยู่รึไง”
หญิง “บ้าสิ แค่แต่งตัวนิดหน่อยเอง”
ชาย “เอาหมวกมาป่าว”
หญิง “ลืมก็แย่แล้ว นั่นมันพะยี่ห้อชั้นเองนะ อ้ะ รีบๆ ใส่ซะ นักข่าวตามมาตรึมเลย”
ชาย “แล้วเสื้อคลุมที่ปักชื่อมูลนิธิของเธอล่ะ ไม่ต้องใส่เหรอ มันดูเหมือนขาดอะไรไปหรือเปล่า”
หญิง “เหอะน่า เดี๋ยวเวลาสื่อถ่ายรูปทำหน้าโคตรเศร้าหน่อยนะ ไม่ใช่ ต้องเศร้ากว่านี้อีก นั่นล่ะๆ”
ชาย “เอ้า! เฮ่ย เธอก็ต้องใส่ด้วยเรอะ (ชี้ไปที่ศีรษะหญิง) เพิ่งเคยเห็นเธอใส่หมวกแก๊ปบังหน้า”
หญิง “พูดตรงๆ เลยนะ คือแบบว่าชั้นอายมั่กๆ อายยิ่งกว่าเรื่องมีวันนี้เพราะพี่ให้ด้วย”
ชาย “แค่พกพาปืนเดินส่ายอาดๆ ในสนามบินแค่เนี่ย อาย ถามจริงอายเรื่องอะไร”
หญิง “นี่มันญี่ปุ่นนะ ไม่ใช่ประเทศไทย เค้าจะปล่อยกลับบ้านหรือเปล่ายังไม่รู้ ชั้นเองก็เคยซะที่ไหนกับคดีแบบนี้”
ชาย “ที่ชั้นโทร. บอกให้ติดต่อท่านให้ช่วยจัดการเคลียร์ให้ ล่าสุดเป็นไงบ้าง อย่างน้อยๆ ก็เคยอยู่สีเดียวกัน”
หญิง “โห... อย่าหวังดีกว่า แค่เรื่องเสนอให้ตั้งกาสิโนก็เอาตัวเองไม่รู้จะรอดไปถึงเกษียณอ้ะป่าว”
ชาย “อืมม์ แล้วนายใหญ่ล่ะ ทีชั้นนี่หายต๋อมเลย ติดต่อผ่านทางเธอบ้างไหม”
หญิง “หยุดก่อน นักข่าวมาแล้ว นึง ส่อง ซั่ม แอ็กชัน...”
