วราเทพ : “โธ่พ่อ! เห็นใจกันเถิด ผมเหนื่อยเต็มทนแล้วนะ เอาอีกแล้ว บอกว่าอย่า”
พ่อใหญ่ : “ก็พ่อกำลังอาบน้ำ ทำอย่างนี้ถูกแล้วลูก”
วราเทพ : “พี่พงศ์เทพดูพ่อใหญ่สิ เอายาสีฟันไปฟอกตัว เลอะเทอะจริงๆ”
พงศ์เทพ : “โน่นก็อีกคน เยี่ยวแตกเต็มกางเกงไม่รู่กี่หน พี่ก็เหลือจะทนเหมือนกันนะ”
เสี่ยหมากหอม : “เอ้า! ก็ไปชวนผมมาอยู่ด้วยเองนี่นา”
พงศ์เทพ : “บ้าสิ พวกลูกหลานท่านตะหากโทร. มาบอกฝากผมเลี้ยงแป๊บเดียว”
เสี่ยหมากหอม : “ใครมาอุจจาระไว้ในผ้าอ้อมผมกันเนี่ย (ปู้ด...ป้าด) พงศ์เทพไปตดไกลๆ หน่อย”
พงศ์เทพ : “ยังมาโทษผมอีก ปู่นั่นแหละตด อ้าว ซวยไหมละ อึออกมาด้วย”
วราเทพ : ท่านหัวหน้าเลิกตัณหากลับได้แล้ว
เติ้ง : “อูย…อูวว์ โอว์ มาอยู่กับป๋ามั้ย เดี๋ยวป๋าซื้อรถให้ อา....”
พงศ์เทพ : “ท่านครับ เช็ดน้ำลายหน่อยดีกว่า เยิ้มถึงคางแล้ว อ้ะ! นี่ก็อีกคน เยี่ยวเล็ดตลอด
อุกฤษ : “หะ…หะ…หุ….หุ….หู….ระ…ระ…รูด…รูด ไม่ค่อยจะ....ดะ..ดะ...ดี”
วราเทพ : “ตลกอีกแระ ตลกม้วากกกกก ไปเอาชุดนี้มาจากไหนฮึพ่อใหญ่”
พ่อใหญ่ : “อาร์มานีซื้อให้สมัยพ่อยังหนุ่มๆ ใส่แล้วขำ ฮ่าฮ่าฮ่า”
พงศ์เทพ : “อัลไซเมอร์ขั้นสุดท้าย อาร์มานีที่ไหนพ่อ? หลุยส์ เมียพ่อชื่อหลุยส์”
เติ้ง : “ดีมันไม่เรียกปราด้า หรือไม่ก็แชลแนน 555”
วราเทพ : “เราจะทำไงกันต่อไปดีพี่พงศ์เทพ”
พงศ์เทพ : “นั่นน่ะสิ ที่นี่ไม่ใช่บ้านบางแคซะด้วย”
วราเทพ : “สื่อก็ลงข่าวมั่ว หาว่าเราสองคนไปชวนมา พวกลูกหลานตะหากบอกฝากแป๊บเดียว”
พงศ์เทพ : “โทร.หานายดีกว่า....ฮัลโหลนายครับ ตอนนี้มีอดีตนายกฯ 2 คนอยู่กับผม และอีก 2 คนเกือบๆ จะได้เป็นนายกฯ ก็อยู่ด้วย เอาไงดีครับนาย”
เสี่ยแม้ว : “อืมม์…ช่วงที่ว่างจากเดินสาย แก 2 คนก็ไปวัดสิ จองศาลาตระเตรียมให้เรียบร้อย จะได้ไม่ฉุกละหุก เข้าใจ๋”
