คอลัมน์ : ยวนบ้านคนดัง
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ขอสายบักแหลมผู้จัดกวนหน่อยนะคะ”
“โหล เอ่อ...เอ่อ โทร. จากไหนครับ ซิตี้แบงก์ หรือว่า อีออน คือว่าตอนนี้บักแหลมไม่อยู่น่ะครับ”
“อ๋อ ไม่ใช่หรอก โทร. จากหน้าห้องท่านนายกฯค่ะ” “แฮ่ แฮ่ พูดอยู่ครับ เมื่อตะกี้ฮะ...ฮะ ฮะ....ล้อเล่น”
“ถึงว่าสิคะ จำเสียงบักแหลมได้ เคยดูในรายการเอเอสทีวี เสียงเซ็กซี่้ เซ็กซี่ บ่ายนี้ว่างไหมคะ ท่านนายกฯ พร้อมด้วยทั่นเฉลิม ทั่่นสุกำพล ทั่นบุญทรงขอรบกวนเวลาเลี้ยงข้าวบักแหลมสักมื้อหนึ่ง”
“(...เสียงวางถุงบะหมี่สำเร็จรูปลงบนพื้นดังแกรกกรากๆ...) ความจริงไม่ว่างหรอกครับ สั่งเป็ดโฟซีซั่นส์ส่งขึ้นเครื่องมาจากลันดั้นสำหรับทานมือเที่ยง แต่เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจ ไหนๆ คุณปูก็ให้ เกียรติ ยินดีครับ”
อีกครึ่งชั่วโมงต่อมากระทาชายนายบักแหลมก็ไปโผล่แถวโกดังแห่งหนึ่งซึ่งคนสนิทนายกฯ บอกว่าเป็นโรงสีขนาดใหญ่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ นัก
“กินข้าวกับนายกฯ และรัฐมนตรีนี่ต้องกินกันในโกดังแบบนี้หรือครับ” บักแหลมออกอาการงง
“พอดีมื้อนี้เจ๊กับซะมีรับเป็นเจ้าภาพ ท่านทั้งสองคนตอนนี้กำลังฮิตรับประทานข้าวในโกดัง อิอิอิ”
คนสนิทนายกฯ ป้องปากหัวเราะแบบแปลกๆ “รสนิยมพิกลเนอะ” บักแหลมเกาหัวยิก “สวัสดีค่ะคุณบักแหลม แหมเพิ่งเจอตัวจริง ล้านกว่าในจอเอเอสทีวีมากเชียวนะคะ”
“เอ้า! ท่านนายกฯ คนเค้ากำลังรวย รังสีออราเลยจับพราวทั้งหัว อ้อ! นี่เป็นโกดังข้าวที่เราใช้ในโครงการรับจำนำล่วงหน้าจากชาวนา เห็นไหมล่ะว่ารัฐบาลของพวกเราโปร่งใสแค่ไหน ไม่เชื่อเดี๋ยวบ้องหูนะ” พล.อ.อ.สุกำพล ชี้มือไปที่โกดังโล่งๆ
“บอกแล้วโปร่งใส ฮ่าฮ่าฮ่า”
“โครงการนี้ชาวนาชาวไร่นิยมยกย่องกันมาก ดูพวกเขาสิอิ่มหมีพีมันกันถ้วนหน้า” ด็อกเตอร์เหลิมแทรก ขณะเจ๊กับสามีชักสีหน้าปุเลี่ยนใส่ “
จะไปหาต้นตอที่มาที่ไปสำมะหาอะไร บอกว่าขายจีทูจีก็ขายสิ รัฐบาลชุดนี้มีใครโกหกเป็นบ้าง” นายบุญทรงเกาะไหล่บักแหลม “ไป เราไปกินข้าวกันดีกว่า”
“แต่...แต่ว่า เอ้อ ผมกินมาม่า ชะอุ้ย! เป็ดปักกิ่งมาแล้วครับ ข้าวผมไม่กินดีกว่า”
“เฮ้ย ข้าวในโครงการรับจำนำวิตามิน M เยอะนะ ไม่ลองหน่อยเรอะ ม่ำ ง่ำ ง่ำ ม่ำ โห กินเท่าไรก็ไมก็อิ่ม ง่ำๆๆ แง่ เอ๋งๆๆ” เสียงสวาปามดังระงมโกดังระหว่างบักแหลมโกยแนบจากมา
