ทรายแดง...เจริญ เจริญละ

คอลัมน์ : ยวนบ้านคนดัง

ในจำนวนนักแสดงด้วยกัน พูดอย่างเต็มปากเต็มคำได้เลยว่าไม่มีดาราคนไหนจะมีข้อเขียนเท่ากับ “ทรายแดง” รายนี้อีกแล้ว นิตยสารชื่อดังหลายฉบับ รวมทั้งหนังสือการเมืองรายสัปดาห์ปรากฏทัศนะของเธออย่างต่อเนื่องมาอย่างน้อยๆ ก็นับ 10 ปีขึ้น กระนั้นหากไม่ใช่หนอนหนังสือจริงๆ คงมีไม่กี่คนนักที่จะรู้ว่าเธอเป็นถึง “คอลัมนิสต์” ระดับไม่ธรรมดา

เพิ่งจะมาในช่วง 1-2 สัปดาห์นี่เองที่ชื่อเสียงของ “ทรายแดง” ร้อนแรงในโลกอินเทอร์เน็ตยิ่งกว่าตอนเล่นหนัง “นางนาก”

ด้วยความอยากรู้ กระทาชายนายบักแหลมนัดสัมภาษณ์เป็นกรณีพิเศษที่ร้าน “แตงโมแดง” ริมถนนมิตรภาพของช่วงเพลแก่ๆ วันวานที่ผ่านมา

“เขียนหนังสือมาเยอะมาก แสดงว่าต้องเป็นหนอนหนังสือมาก่อน” บักแหลมกระแอมถาม

“ใช่ ชอบหนังสือของมาร์กซ์ เลนิน เพราะอ่านมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว นอกจากนี้ก็ชื่นชอบอ่านประวัติของเช กูวารา ประธานเหมา แต่ที่ไม่ชอบเลยคือหนังสือนิทานไทย เกลียดมาก ไม่เคยซื้อเข้าบ้านเลย อย่าว่าแต่เอาไปวางบนหัวนอนหรือหิ้ง”

“ไม่ชอบหนังสือนิทานไทย แต่รักเมืองไทย” บักแหลมแอบหวังลมๆ แล้งๆ

“ไม่นะ ชอบลิเบียมากกว่า อยากไปอยู่ที่นั่นใจจะขาด อยากให้กำลังใจหรือพูดกับมูอัมมาร์ อัล-กัดดาฟี ว่าเฮ้! ยูเจ๋งมากๆ ทำได้ไง อยากให้ยูมาช่วยประเทศไทยบ้างจัง เพราะที่บ้านเมืองของฉันมันห่วยแตกมาก ไม่มีความเป็นอิสรเสรี มีอย่างที่ไหนผู้คนชุมนุมกันอย่างสงบ ไอ้พวกทรราชจับมือกับศักดินาสั่งทหารให้ล้อมฆ่าตายตั้ง 91 ศพ คนบริสุทธิ์ทั้งนั้น....”

บักแหลมแทรกว่า “ยอ ยอ เอ้ย! หยุดก่อนครับคุณทราย คุญเชื่อตามนี้จริงหรือครับ”

“อ้าว! คุณนี่สื่อค่ายไหนเนี่ย ถามหน่อยว่า 91 ศพนั่นมันน้อยไปใช่ไหม โห! ทำไมประเทศนี้คนมีสติปัญญาฉลาดเฉลียวน้อยจัง นี่ไงบ้านเมืองถึงได้ล้าหลังแบบนี้ เสรีภาพก็แทบไม่มี ประชาธิปไตยก็ไม่ได้เรื่อง สงสัยต้องแก้อีกหลายมาตรา ไม่งั้นด่า อุ้ย! แสดงความคิดเห็นอันเลิศเลอลุ่มลึกไม่ได้”

“แล้วกรณีเผาบ้านเผาเมืองละครับ”

“ใครเผา คุณบ้าหรือเปล่า ที่เผานั่นมันโรงหนังกับห้างสรรพสินค้านะ พูดชุ่ยๆ ได้ไงเผาบ้านเผาเมือง คอยดูนะถ้ามีคนตายที่ราชประสงค์เพิ่มเมื่อไร ชั้นจะออกไปยืนเคียงข้างกับประชาชน”

“แล้วตอนโน้นทำไมไม่ออกไปละครับ” บักแหลมถามซื่อๆ

“ออกไปก็โง่สิ นักเขียนนะ ไม่ใช่ควาย” ทรายแดงสรุป