คอลัมน์ : ผู้จัดกวนยวนบ้านคนดัง
หลังปลดกีตาร์ตัวรักออกจากไหล่ ก่อนจะทุ่มเปรี้ยงลงกับพื้นในงานสีสันอวอร์ดหมายเลข 23 ของ “น้า” ทิวา สาระจูทะ ผู้เป็นเพื่อนเลิฟ ชนิดอึ้งกิมกี่กันทั่วทั้งงานแล้ว จนเท่าถึงตอนนี้ยังไม่มีสื่อแขนงไหน ไม่ว่าจะเป็นค่ายเล็ก ค่ายใหญ่ หรือค่ายเส้นกวยจั๊บ ไปจับเข่าคุยกับ แอ๊ด’บาว ได้แม้แต่สำนักเดียว
แต่ไม่ว่าจะยากเย็นสักเพียงไหน กระทาชายนายบักแหลมก็ขันอาสาฝ่าพายุอารมณ์ของนายวงหัวควาย บุกไปเคาะปากประตูรั้วบ้านเพื่อวิงวอนขอสัมภาษณ์แบบลับเป็นพิเศษให้จงได้ ซึ่งในที่สุดบักแหลมก็สมความมุ่งมาดปรารถนา
“น้าครับ ที่มาที่ไปที่ทำให้น้าทุ่มกีตาร์ลงกับพื้นเมื่อคืนก่อน ความจริงเป็นเพราะสาเหตุอะไรกันแน่” บักแหลมยกไหล่ไปพลาง ดึงผ้าโพกหัวให้กระชับไปพลาง
แอ๊ด’บาว วางมือจากไก่ชนตัวรัก ใช้นิ้วเคาะกับพื้นเบาๆ ราว 10 วินาที จากนั้นเอ่ยในโทนเสียงเดียวกับที่ร้องเพลง “ลูกแก้ว” ว่า “ผมฉุนเฉียวเรื่องเจ้าหน้าที่ควบคุมเวทีและเครื่องเสียงไม่มีความเป็นมืออาชีพ”
“อ๋อ...” บักแหลมพยักหน้าเหมือนไม่เชื่อ ก่อนจะถามว่า “ไม่ใช่เพราะดื่มวิตามิน B 12 เกินขนาดอย่างที่เค้าพูดๆ กันนะครับ”
แอ๊ด’บาว หนวดกระดิกเล็กน้อย สูดหายใจราวสะกดกลั้นอารมณ์ กล่าวราวกับกำลังจะร้องท่อนหนึ่งของเพลงสัญญาหน้าฝนว่า “ดื่ม B 12 มีแต่จะทำให้สมองดีขึ้น ถามแบบนี้สงสัยไม่รู้มาก่อนว่านอกจากตีไก่ชนแล้ว ผมยังชอบกีฬาอีกประเภทหนึ่ง...” นายวงหัวกระบือแฉลบหางตามองหน้าบักแหลม
“กีฬาหรือน้า ผมไม่ทราบมาก่อนจริงๆ พอดีก่อนที่จะมาสัมภาษณ์น้ามัวแต่ดูคลิปงานสีสันอวอร์ด” บักแหลมบอกตามจริง
แอ๊ด’บาว ไม่ตอบ แต่หันไปล้วงเอาปืนลมออกมาจากโต๊ะทำงาน “ผมชอบกีฬายิงปืน นู่น ตู้ใส่รางวัลต่างๆ ที่ผมเคยได้รับมา”
“แหม...น้า...” บักแหลมจับหัวเข่าแอ๊ด’บาว ด้วยมือสั่นระริก และสัพยอกออกมาว่า “สงสัยไอ้คนตะโกนของเพลงสัญญาหน้าหมา ชะอุ้ย!! แฮ่แฮ่ ขอทะทะ..ทะ..โทษ วอนซะร้าวตู เพลงสัญญาหน้าฝน คงไม่รู้มาก่อนเหมือนผม”
“ช่างม่าง” แอ๊ด’บาว สบถออกมาได้เท่านี้
“จุ๊...จุ๊ รู้แล้วเหยียบไว้ตรงนี้นะน้า บางคนหาว่าน้าแกล้งโปรโมตคอนเสิร์ตที่จะเดินสายไปเล่น 76 จังหวัดทั่วประเทศ แบบว่าเอ่อ...เตี๊ยมกันมาก่อน” บักแหลมกระซิบกระซาบ
“สงสัยไอ้คนพูดไม่ดื่มบาวแดง สมองมันเลยขาดวิตามิน B 12 เฮ้อ! ผมต้องเอาไปเสิร์ฟเองซะหน่อยแล้ว”
อีกไม่นานเสียงมอเตอร์ไซค์ฮาร์เลย์ เดวิดสัน ก็กระหึ่มท้องถนน
