ผลงานทั้งชีวิตของผม : หอบรรหาร-แจ่มใส ที่บิ๊กเติ้งจำลองจากสุพรรณมาย่อส่วนในสวนหลังบ้านแถวจรัญสนิทวงศ์
คอลัมน์ : ผู้จัดกวนยวนบ้านคนดัง
ใครที่ผ่านไปมาย่านจรัPสนิทวงศ์ ละแวกไม่ห่างจากสะพานพระปิ่นเกล้า ในช่วง 1-2 สัปดาห์ที่ผ่านมา มักเล่าลือกันปากต่อปากว่า ได้ยินเสียงชายแก่คนหนึ่งตะบี้ตะบึงแต่คำพูดที่ว่า “แก้เดี๋ยวนี้ ต้องแก้...แก้สิ น่า อย่าดื้อ...บัดโธ่ ก็บอกแล้วว่าต้องแก้ จะแก้ไหมเนี่ย...”
ท่ามกลางเสียงชายแก่ที่ส่งเสียงคล้ายลวนลาม อีกทั้งขู่ ทั้งปลอบ ปราม และโอ้โลมปฏิโลม กลับได้ยินเสียงอีกฝ่ายหนึ่งสะอื้นไห้ แต่อย่างไรก็ไม่ยอมให้แก้
ฟังมาว่า เสียงของชายแก่ที่อยากให้อีกฝ่าย “แก้” เป็นชายแคระวัยเลย 70 ปี ที่บ้านอยู่ย่านนั้น ส่วนอีกฝ่ายสงสัยว่าจะเป็นหญิงสาว นามว่า น.ส.รัฐธรรมนูญ ที่แวดวงเดากันว่าถ้ารอดจากการรุมข่มขืนของกลุ่มคนหื่นในห้วงยามนี้ไปได้ โอกาสที่จะรักษาความบริสุทธิ์ไว้อย่างที่พี่น้อยวาดหวัง คงมีเปอร์เซ็นต์สูงยิ่ง
เพื่อพิสูจน์ทราบความจริง ผู้จัดกวนทีม จึงจัดกองกำลังไปสำรวจตรวจสอบบ้านหลังดังกล่าวที่ข่าวว่ามีเสียงแปลกๆ แทรกมากับความห่ามหื่น ในคืนใกล้วันพระจันทร์เต็มดวง
จริงอย่างที่ว่า พอเจ้าของบ้านโผล่หน้าออกมา เห็นได้ในความห้าวหื่นไล่เรียงจากศีรษะจดปลายเท้าที่ห่างกันแค่ไม่ถึง 160 เซนติเมตร
เฟอร์ฯ สั่งทำพิเศษ : ด้วยขนาดที่ไม่ธรรมดาของร่างกาย ท่านบรรหารจึงสั่งทำห้องให้เตี้ยและเครื่องตกแต่งสั้นจุ๊ดจู๋ จนคนไซส์ธรรมดาอย่างโป้งแปดนิ้วกับบักแหลมต้องก้มตัวเข้าไปทัศนา
“อ้าว บ้านคนแคระ” บักแหลมอุทาน ก่อนจะรีบเอามือป้องปาก
“แคระเคอะที่ไหน แค่สั้นกะปุ๊กลุกเท่านั้น แต่เห็นสั้นๆ อย่างนี้เถอะ ขยันซอยยิกๆ 555 ตะแกคนแคระ หวีผมเรียบแปล้ เอ่ยพลางเลียริมฝีปากแผล็บๆ”
“อ๋อ คนนี้นี่เอง บิ๊กสั้น ขยันซอย” ยอด ยาหยี ปรี่เข้าไปก้มมองใกล้ๆ
“ใช่ ผมนี่แหละบิ๊กสั้น ขยันซอย ไม่เชื่อไปถามคนสุ 1.000 ได้”
“ได้ยินว่าบิ๊กสั้น ขยันซอย รักครอบครัวมาก” เฮียคามินเริ่มคำถาม
“แน่นอน ผมรักครอบครัวของผมมาก เกิดมาจากท้องเตี่ย ผมไม่เคยทำอะไรที่ไม่ใช่เพื่อครอบครัวของตัวผมเลย อ้ะจริงๆ นะ สมัยผมเป็นพ่อค้าขายคลอรีน ฟอกน้ำประปาให้หน่วยราชการ ผมก็ทำเพื่อครอบครัว เล่นการเมืองได้เป็นผู้แทนฯ ผมก็ทำเพื่อครอบครัว เป็นรัฐมนตรี ผมก็ทำเพื่อครอบครัว ขนาดเป็นนายกรัฐมนตรี ผมยังทำเพื่อครอบครัว แล้วแบบนี้จะว่าผมเป็นคนไม่ดีได้อย่างไร ผมเคยทำอะไรให้เป็นคุณประโยชน์ต่อประเทศชาติบ้างไหม? รับรองคุณนึกไม่ออกหรอก เพราะแก่จนปูนนี้ ผมทำเพื่อครอบครัวของผมอย่างเดียว อ้าว! บักแหลม ฟังจนตาค้างซะแล้ว”
อุปกรณ์การล้วง : ถุงมือหลายหลากสีสันและยี่ห้อสำหรับใส่ไว้ล้วงลูกพรรค งานถนัดของเติ้ง
“เป็นกันทั้งบ้านหรือเปล่าครับเนี่ย” ยอด ยาหยี ถอนใจเฮือก
“แน่นอน ผมสอนลูกๆ ทุกคน ให้เจริญตามรอยผม นั่นเห็นลูกท็อปมั้ย นั่นละเหมือนผมยังกับแกะ” บิ๊กสั้นโอ่ “มีคนพูดให้ผมได้ยินว่า น้องท็อปคือบรรหารที่พูดภาษาอังกฤษได้ คือไม่ว่าเค้าจะคิด จะทำอะไร เค้าจะนึกถึงครอบครัวเป็นอันดับแรก นี่ไง ถึงได้มีคนเปรียบเปรยเข้าหูผมว่า ท็อปก็คือบรรหาร แต่ดันพูดภาษาอังกฤษได้เท่านั้นเอง เจ๋งมะ”
“น้องหนูนาด้วยหรือฮะ” ยอดซักอีก
“อันนั้นเป็นบรรหารภาคแอ๊บบ๊องส์...ฮะป๋าล้อเล่น” บิ๊กสั้นหันไปหาลูกสาววัยเกือบ 50 ปี ที่ยังทำท่าว่าตัวเองเพิ่งผ่านการเป็นผู้เยาว์เมื่อปลายปีที่แล้ว
“เล่นการเมืองมานาน บิ๊กสั้นมีจุดยืนเป็นของตัวเองไหมครับ” บักแหลมทำเสียงเอฟเอ็ม
“จุดยืนของผมและพรรค คือยืนอยู่ฝ่ายรัฐบาล ทำสากอะไร แบบไหนก็ได้ แต่ต้องได้เป็นพรรคร่วมรัฐบาล ฝ่ายค้านไม่เอา”
“สาเหตุ...” ยอดไม่ทันถามจบ ได้ยินเสียงบิ๊กสั้นสวนโพล่งออกมา
“มันอด”
แก้ปากแห้ง : ลิปมันที่บิ๊กเติ้งต้องสะสมไว้แยะๆ แก้อาการอดอยากปากแห้งและปากมัน
“ปกติชอบรับประทานอะไรเป็นภักษาหาร” เฮียคามินถามอีก
“ได้ทั้งน้าน ผมเป็นคนกินง่าย มีอะไรให้กินก็กิน สมัยก่อนกรวด หิน ดิน ทราย ยางพารา ผมฟาดเรียบ แดกมาก่อนพวกไอ้ยี้ห้อย พวกไอ้ศักดิ์ ไอ้อะไรต่อมิอะไร ไอ้พวกนี้มันเด็กๆ รึอย่างพวกนายอำเภอ ปลัด ผู้ว่า อธิบดี พวกนี้ผมเลี้ยงต้อยมาตั้งแต่ยังเต๊าะๆ แต๊ะๆ แค่ ซี 5 ซี 6 พอเป็นใหญ่เป็นโต พวกมันเลยรู้ว่าผมชอบเขมือบอะไร จึงจัดให้ ฮะฮ่า ของชอบทั้งนั้น จัดมา”
“เวลาว่างชอบทำอะไร” โป้งชิงจังหวะถาม
“ว่างหรือไม่ว่าง ผมชอบทำอย่างเดียว คือล้วงลูก ในห้องหนึ่งของผมเต็มไปด้วยถุงมือที่ไว้สำหรับล้วงลูก คุณเชื่อป่าว ลูกพรรคของผมถ้าเป็นผู้ชายนี่นะ ไข่ผิวเกลี้ยงเกลาทุกคน ไม่เชื่อถามไอ้วิน ไอ้เด๋อศักดิ์ดูได้ ผมล้วงไข่ไอ้เพือกนี้จนเชื่องมือ จริงมั้ยชุมพวง?” บิ๊กสั้นหันไปทางน้องชายที่รีบเบนพวงไข่หนี
“เห็นในห้องนอนมีรูปน้องแบม” บักแหลมสงสัย
“ดาราคนโปรดของผม” บิ๊กสั้นเลียริมฝีปากยิ่งกว่างูเหลือมเห็นแม่ไก่
จากนั้นพาไปเยี่ยมชมจนทั่วบ้าน แถมยังดันก้นผู้จัดกวนทีมให้ไปถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับหอคอยที่เจ้าของบ้านยืนยันว่าเป็นผลงานที่โดดเด่นที่สุดในชีวิตของตะแก
