ร่วมสดุดีแด่ จ่าสิบเอก ธวัชชัย บุสภา หรือ "โต๋" ผู้จากไปอย่างสมเกียรติในสมรภูมิเขาสัตตะโสม ผู้กล้าหาญที่ทำหน้าที่สำคัญที่สุดในการค้นหาและทำลายเป้าหมายข้าศึกเพื่อปกป้องทหารนับพันชีวิต ยืนหยัดทำหน้าที่อย่างเข้มแข็งจนลมหายใจสุดท้าย การจากไปของ "โต๋" เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ แต่เรื่องราวความเสียสละของเขาจะยังคงเป็นตำนานที่ไม่มีวันเลือนหายในใจของผู้ร่วมรบทุกนาย สมฉายา "ราชาแห่งสนามรบ" อย่างแท้จริง
วันนี้ (29 ก.ค.) ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งได้ออกมาโพสต์ข้อความสดุดีทหารแนวหน้าที่ต้องพลีชีพจากเหตุการณ์ปะทะกันระหว่างไทย-เขมรบริเวณชายแดน โดยผู้โพสต์ได้ระบุข้อความว่า
"แด่เพื่อนโต๋
มีทหารกลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่งจัดมาจากหน่วยทหารปืนใหญ่ พวกเขาจะถูกส่งไปอยู่ด้านหน้าสุด จุดสูงที่สุด หรือที่ที่ตรวจการณ์สนามรบได้ดีที่สุดเพื่อค้นหาเป้าหมาย ร้องขอและปรับการยิงปืนใหญ่เพื่อทำลายเป้าหมาย และคนกลุ่มนี้ก็จะกลายเป็นเป้าหมายที่ข้าศึกจะต้องทำลายให้ได้เป็นลำดับแรกๆ เช่นกัน เราเรียกทหารกลุ่มนี้ว่าผู้ตรวจการณ์หน้า หรือ ผตน.
โต๋ เป็นหัวหน้าชุด ผตน.ประจำเขาสัตตะโสม ซึ่งเป็นจุดสูงข่มที่สุดสำคัญที่สุดอีกจุดหนึ่ง ส่วนตัวผู้เขียนเป็นหัวหน้าชุด ผตน.อยู่เขาอีกลูกฝั่งขวาถัดจากโต๋ สำหรับพวกเราถ้าใครตรวจเจอสิ่งผิดปกติเราจะแจ้งเตือนระวังภัยซึ่งกันและกันเสมอมา
วันที่ 24 กรกฎาคม วันแรกของการปะทะด้วยความรู้ความสามารถและความกล้าหาญของโต๋ เขาค้นหาเป้าหมาย ทำลายเป้าหมายที่เป็นภัยคุกคามให้กับทหารนับร้อยนับพันชีวิตฝ่ายเราที่อยู่ทั้งเขาสัตตะโสม ช่องตาเฒ่า และผามออีแดง รวมถึงป้องกันไม่ให้รถถังเข้ามาในพื้นที่ที่ผู้เขียนอยู่อีกด้วย การปะทะเกิดขึ้นทั้งวันและคืนจนฝ่ายตรงข้ามต้องสูญเสียอย่างหนัก
วันที่ 25 กรกฎาคม เริ่มมีการปะทะตั้งแต่เวลาตี 3 ฝ่ายตรงข้ามเริ่มโหมสรรพกำลังทุกอย่างที่มีโจมตีพวกเรา รถถัง ปืนใหญ่ จรวด ยิงถล่มพวกเราจนแผ่นดินสั่นสะเทือนไปหมด แต่โต๋ก็ยังคงทำหน้าที่อย่างเข้มแข็งเหมือนเดิม คือตรวจพบ ร้องขอ และทำลาย อีกทั้งเขายังแจ้งเตือนผู้เขียนมาว่ามีรถถังกำลังเข้าไปทางนั้นนะเตรียมยิงได้เลย เช้าวันนั้นมีรถถังฝ่ายตรงข้ามอย่างน้อย 15 คันไม่รวมปืนใหญ่และจรวดระดมยิงอยู่ตรงหน้าโต๋ อีก 3 คันอยู่ข้างหน้าผู้เขียน พวกเราร้องขอปืนใหญ่เพื่อทำลาย แต่ด้วยจำนวนที่เยอะเกินไปมันไม่ทันการณ์ มีกระสุน 1 นัดออกจากปากกระบอกปืนใหญ่รถถังฝ่ายตรงข้ามยิงไปโดนบังเกอร์ที่โต๋ตรวจการณ์อยู่ ไม่นานหลังจากนั้นมีวิทยุเรียกมาแล้วแจ้งข่าวว่า ผตน.สัตตะโสมโดนยิง หลายๆ คนที่ได้ยินเสียงวิทยุนั้นรวมถึงน้องๆ ในชุดเราต่างขวัญเสีย เราได้แต่ภาวนาขออย่าให้มีใครเป็นอะไร แต่คำขอของพวกเราก็ไม่เป็นจริง ผู้เขียนรีบปลุกใจน้องในชุดว่าไม่เป็นไร เราต้องสู้กันต่อ ขณะที่ตัวเองต้องหลบออกมาทำใจอยู่ลำพังเพราะสงสารเพื่อน สุดท้ายได้แต่กัดฟันพูดกับตัวเองว่ากูและพี่น้องจะแก้แค้นให้มึงเอง
อีกไม่นานผู้คนจะลืมเรื่องราวของโต๋ แต่สำหรับทุกคนที่ร่วมกันสู้ที่นี่ล้วนรับรู้ถึงวีรกรรมอันกล้าหาญเสียสละนั้นและไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน
ขอบคุณที่อยู่กันมาตั้งแต่เรียนและเคียงบ่าเคียงไหล่กันในสนามรบถึง 12 ปี เพื่อนโต๋ทำหน้าที่ทหารอย่างสมเกียรติและเป็นสุดยอด ผตน.จนวินาทีสุดท้าย สมฉายา ราชาแห่งสนามรบ อย่างแท้จริง แม้ตัวจะจากไปแล้ว ก็ยังคงมีคนเห็นโต๋ตรวจการณ์อยู่ที่บังเกอร์นั้นอยู่อย่างเช่นที่เคยทำมา
29 กรกฎาคม 2568 พิธีพระราชทานเพลิงศพ จ.ส.อ.ธวัชชัย บุสภา
วีรบุรุษแห่งเขาสัตตะโสม"
