คำต่อคำ! หยกเถียงครูและนักเรียนเตรียมพัฒน์ฯ บนรถทัวร์ เจอเพื่อนถามอยากจะเป็นคอนเทนต์เหรอ

เผยคำสนทนาระหว่างหยก กับครูและเพื่อนนักเรียนเตรียมพัฒน์ฯ บนรถทัวร์ หลังพยายามจะไปเข้าค่ายทั้งที่พ้นสถานะนักเรียนไปแล้ว โต้เถียงกันยาวนาน 35-40 นาที ตั้งแต่เรื่องค่าเทอม เรื่องสิทธิการแต่งกาย แต่ที่พีกคือเพื่อนระบายความในใจหมดเลยว่าเคยทำอะไรไว้บ้าง ทำอึดอัดทั้งโรงเรียน เพื่อนถามตรงๆ อยากจะเป็นคอนเทนต์เหรอ

วันนี้ (31 ส.ค.) จากกรณีที่ หยก เยาวชนวัย 15 ปี แต่งกายด้วยชุดไปรเวต ได้เดินทางไปยังโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ เขตสวนหลวง กรุงเทพฯ เพื่อไปค่ายเรียนภาษาจีนที่จังหวัดนครปฐม โดยมี น.ส.เนติพร เสน่ห์สังคม หรือบุ้ง แกนนำกลุ่มที่เรียกตัวเองว่าทะลุวัง พาไปส่งที่โรงเรียน แต่ทางโรงเรียนปฏิเสธ จึงเกิดความวุ่นวายขึ้น โดยมีตำรวจเข้าระงับเหตุ

รายงานข่าวเพิ่มเติมว่า ในเฟซบุ๊กไลฟ์ของ หยก มีการบันทึกการสนทนาระหว่างหยก กับอาจารย์และนักเรียน บนรถทัวร์ที่จะไปทัศนศึกษา ยืนยันว่าหยกไม่สามารถไปร่วมกิจกรรมค่ายเรียนภาษาจีนที่จังหวัดนครปฐมได้ แต่หยกอ้างว่าอาจารย์ละเมิดสิทธิตนก่อน อาจารย์ชี้แจงว่าถ้าหนูอดทนกว่านี้ อาจารย์กำลังจะชี้แจง เจ้าหน้าที่การเงินกำลังจะไปคุยอยู่ แต่ว่าหยกมุดโต๊ะหนีไปก่อน หยกอ้างว่าเพราะอาจารย์ไปว่าตนก่อน ว่าละเมิดสิทธิอาจารย์เพราะอัดเสียงอาจารย์ 

อาจารย์กล่าวว่า วันนี้หยกจะไปไม่ได้เนื่องจากไม่ได้เป็นนักเรียนเตรียมพัฒน์ฯ แล้ว ส่วนค่าเทอมคืนให้แล้วตั้งแต่เดือนมิถุนายนที่ผ่านมา หยกกล่าวว่าอาจารย์เพิ่งมาบอก อาจารย์กล่าวว่าไม่ได้เพิ่งมาบอก เราพยายามบอกมาตลอด ตั้งแต่ที่ห้องโสตฯ เราก็แจ้งไปแล้ว เรามีพยาน หยกกล่าวว่า ห้องโสตอาจารย์แจ้งเหรอ อาจารย์กล่าวว่าแจ้ง หยกกล่าวว่าห้องโสตฯ ในวันที่สอนภาษาจีน อาจารย์มีแต่บอกว่ากลัวหนูอัดเสียง อาจารย์ไม่ให้เอาไอแพดเข้าใกล้เลย

อาจารย์กล่าวว่า แต่หนูไม่ได้เป็นนักเรียนเตรียมพัฒน์ฯ แล้ว หยกกล่าวว่า แต่ไม่ได้แจ้งว่าคืนค่าเทอมแล้ว ไม่มีใบเสร็จอะไรให้หนูดูด้วย อาจารย์กล่าวว่า แจ้งหลายรอบแล้วแต่หนูไม่ฟังเอง หยกกล่าวว่า มีแต่อาจารย์นี่แหละที่ไม่พยายามฟังหนู อาจารย์พยายามกันหนูและพยายามเอาไอแพดออกจากหนู บอกว่าเอาไอแพดออกนอกห้อง 

อาจารย์กล่าวว่า ไม่ได้นะลูก หนึ่ง มันมีค่าใช้จ่าย เพราะทุกคนไปเขามีค่ารายหัว เขาต้องจ่าย หยกกล่าวว่า ค่าใช้จ่ายผู้ปกครองหนูก็พร้อมออก อาจารย์กล่าวว่า ไม่ใช่ ตอนนี้หนูไม่ได้เป็นนักเรียนเตรียมพัฒน์ฯ แล้ว หยกกล่าวว่า มีประกาศทางการของโรงเรียนด้วยเหรอ เห็นมีแต่แถลงการณ์ อาจารย์กล่าวว่า มีมาแล้วสอง-สามฉบับ หยกกล่าวว่า นั่นมันแถลงการณ์ไม่ใช่เหรอ อาจารย์กล่าวว่า ใช่ เราก็จะบอกตลอด เพราะฉะนั้นวันนี้หนูจะไปไม่ได้ โอเคนะ

หยกกล่าวว่า แต่อาจารย์เพิ่งมาบอกหนูคืนค่าเทอม เพิ่งมาบอกวันอังคาร อาจารย์กล่าวว่า จำวันนั้นได้ไหม ที่เราไปคุยที่ห้องปกครอง แล้วหนูมุดโต๊ะหนี นั่นคือเราพยายามจะแจ้งหนูแล้ว แต่หนูไม่พยายามฟังเอง หยกกล่าวว่า แต่ก่อนที่เหตุการณ์มุดโต๊ะหนี คือคุณหาว่าหนูละเมิดสิทธิคุณก่อน เนื่องจากหนูอัดเสียงคุณ อาจารย์ถามว่า ก็จริงไหมล่ะลูก แล้วทำไมหนูไม่อดทนที่จะฟัง หยกกล่าวว่า แล้วทำไมหนูอัดเสียงไม่ได้ล่ะ อาจารย์กล่าวว่า โรงเรียนพยายามที่จะคุยกับหนูหลายครั้งแล้ว 

หยกกล่าวว่า ตนพยายามขอให้มีผู้ปกครองในการคุยด้วย อาจารย์กล่าวว่า ตกลงหนูก็รู้แล้วว่าบุ้งเป็นผู้ปกครองหนูไม่ได้นะลูก หยกกล่าวว่า ตามพระราชบัญญัติเป็นไปได้ก็คือผู้ปกครองที่ให้การศึกษาเลี้ยงดู อาจารย์กล่าวว่า คุณแม่ยังอยู่ หยกกล่าวว่า คุณครูหาคุณแม่เจอเหรอ หนูยังหาไม่เจอเลย แล้วคุณครูเอาคุณแม่มามอบตัวได้ไหม อาจารย์ถามว่าเคยไปไหม หยกกล่าวว่า เคยไป อาจารย์ถามว่า แล้วยังไง เจอเขาอยู่ที่บ้าน หนูมีผู้ปกครอง เพราะหนูยังไม่บรรลุนิติภาวะ

หยกกล่าวว่า หนูไม่เจอ ตอนนี้หนูมีพี่บุ้งอยู่ อาจารย์กล่าวว่า ไม่ได้ หยกกล่าวว่า หนูไม่ได้เอาคนอื่นมา ตอนนี้หนูหาแม่หนูไม่เจอ อาจารย์ถามว่า แล้วเอาอะไรมายืนยันว่าบุ้งเป็นผู้ปกครองหนูได้ หยกกล่าวว่า พี่บุ้งให้ที่อยู่ที่กินหนู พี่บุ้งชำระค่าใช้จ่ายต่างๆ หนู แล้วต้องใช้อะไรเพียงพอ อาจารย์กล่าวว่า หลักฐานการยืนยันว่าบุ้งเป็นผู้ปกครองหนูได้ หยกกล่าวว่า ก็ตามพระราชบัญญัติผู้ปกครองก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว 

ระหว่างนั้นคนที่อยู่บนรถทัวร์กล่าวว่าให้หยกไปนั่งข้างหน้าได้ไหม อาจารย์กล่าวว่า เขาไปไม่ได้ เพราะว่าไม่ได้เป็นนักเรียนเตรียมพัฒน์ฯ แล้ว เราแค่คุยกับน้องอยู่ ดังนั้นไปไม่ได้ มันมีค่าใช้จ่าย ค่ารายหัวในตอนนี้ หนูต้องกลับไปก่อน

หยกกล่าวว่า เวลาจ่ายหนูได้รับบิล แต่ทำไมเวลาคืนเงินหนูไม่ได้รับบิลอะไรเลย อาจารย์กล่าวว่า เรามีหลักฐานการคืนให้ อาจารย์ก็ให้ดูแล้ววันนั้น หยกกล่าวว่า หนูเห็นไม่ชัด เห็นแค่หน้าจอเล็กๆ เอง อาจารย์กล่าวว่า มันไม่ใช่ยืนยันว่าชัดหรือไม่ชัด แต่มันมีหลักฐานการคืน หนูจ่ายไป พอวันที่สองเราจ่ายคืนเลย เราโอนคืน หยกกล่าวว่า อันนี้หนูไม่เห็นรายละเอียด ไม่เห็นอะไรเลย แต่ตอนที่หนูจ่าย ใบเสร็จหนูยังไม่ได้เลยนะ อาจารย์กล่าวว่า ล่าสุดอาจารย์ท่านหนึ่งให้หนูดูแล้ว หยกกล่าวว่า หนูเห็นไม่ชัด จอมันเล็ก อาจารย์กล่าวว่า มันไม่เกี่ยวเลยชัดหรือไม่ชัด หยกกล่าวว่า ขอเป็นหลักฐานที่มันเป็น แล้วส่งไฟล์ให้หนูไหมล่ะ อาจารย์กล่าวว่า ไม่ได้ มันเป็นหลักฐานทางการเงิน หยกกล่าวว่า ทีใบเสร็จตอนจ่ายยังได้ไฟล์เลย แต่ทำไมใบเสร็จที่คืนเงินหนูไม่เห็นได้ ไม่เห็นได้ใบเสร็จ

อาจารย์กล่าวว่า มันเป็นหลักฐานทางการเงิน (ของโรงเรียน) เราจะไปพรินต์ให้คนอื่นไม่ได้ แต่เรายืนยันว่าเราจ่ายคืนหนูไปแล้ว ดังนั้นวันนี้หนูจะไปเหมือนคนอื่นไม่ได้ เราต้องคุยกันให้เข้าใจ แล้วหนูก็จะมาอ้างว่าโรงเรียนไม่เคยแจ้งไม่เคยบอก เราพยายามทำทุกวิถีทาง หนูก็รู้ แต่หนูก็พยายามที่จะละเมิดสิทธิของคนอื่น ณ ขณะนี้หนูก็ยังอัดเสียงครู แต่ถ้ามันออกไปถึงไหนต่อไหน ครูสามารถที่จะรักษาสิทธิของครูได้เหมือนกัน รักษาสิทธิของคนอื่นได้เหมือนกัน แล้วตอนนี้เราต้องเอาความจริงมาพูดกันแล้ว เราพยายามที่จะคุยกับหนูดีๆ แล้ว ถ้าครูเป็นข่าวหรือเป็นอะไรก็แล้วแต่ วันนี้ครูมีสิทธิที่จะปกป้องสิทธิของครูได้เหมือนกัน แล้วหนูก็อ้างว่าโรงเรียนไม่เคยบอก ไม่เคยอะไร คือคุย เราพยายามแล้ว แล้วเราก็ดูแลหนูด้วยความเมตตา ให้หนูเข้ามาเรียนมาศึกษาหาความรู้ เพื่อรอที่หนูจะไปในโรงเรียนหรือสถานที่ที่หนูมีความต้องการ ตามความประสงค์ของหนู แต่ ณ ตอนนี้ วันนี้ยังไงหนูก็ไปไม่ได้ ทุกอย่างมันมีการวางแผนไว้หมดแล้ว เรื่องที่กินที่พักอะไรนี้

ต่อมาอาจารย์กล่าวว่า ยังไงเราก็ไปไม่ได้ เพราะว่าเราคุยกันแล้วว่ายังไงหนูก็ไม่มีสิทธิ์ เราพยายามที่จะพูดคุยกันดีๆ เราก็ต้องเข้าใจกันแล้วนะลูกตอนนี้ ที่หนูไปโพสต์ไปอะไรพวกนี้แล้วหนูเหมือนหนูไม่พยายามที่จะเข้าใจโรงเรียน หยกกล่าวว่า แล้วโรงเรียนเคยคุยกันดีๆ เหรอ อาจารย์กล่าวว่าใช่ แล้วหนูมาโรงเรียน อันนี้เราพยายามดูแลหนูด้วยความเมตตานะ เราคุยกันแล้วตามประกาศของโรงเรียน แล้วเพื่อนๆ คนอื่นๆ ล่ะ 

ขณะนั้นเพื่อนนักเรียนต่างก็กล่าวว่า เขาถามว่าแล้วเพื่อนๆ คนอื่นๆ ว่ายังไง หยก เห็นแก่ส่วนรวมนะ คือเราจ่ายตังค์ เพื่อนนักเรียนรายหนึ่งกล่าวว่า คือฟังนะ หยกกล่าวว่า สถานศึกษามีกฎระเบียบ แล้วปากเธอที่แดงนี่มันไม่ผิดกฎโรงเรียนเหรอ (หัวเราะ) เพื่อนนักเรียนถามว่าแดงเหรอ หยกกล่าวว่า แดงอยู่นะเธอ อาจารย์กล่าวว่า อันนี้มันคนละประเด็นกัน

เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า เรื่องการแต่งหน้าหยกเห็นไหม ว่าโรงเรียนเขาก็มีการอะลุ่มอล่วยในบางสิ่งที่เขาอะลุ่มอล่วยได้ นี่ก็แต่งเท่าที่อาจารย์บอกว่าเท่านี้ได้ อย่างเช่นกรีดตา ทาอายแชโดว์ อาจารย์ไม่อนุญาต นี่ก็ไม่เคยทำ แล้วเราก็ทำในสิ่งที่อาจารย์เขาโอเค หยกกล่าวว่า แล้วความจริงถ้าเราแต่งอายแชโดว์นี่ผิดหรือเปล่าล่ะ เพื่อนนักเรียนต่างก็ตอบว่า คนละประเด็นกันแล้ว หยกกล่าวว่า มันก็เป็นสิทธิเสรีภาพทางร่างกาย 

เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า เรากำลังพูดถึงประเด็นตอนนี้อยู่ อย่างเช่น เราไม่ได้อะไรนะ แต่ว่าคิดดูอย่างเช่นตอนอยู่ในห้องตอนนี้ ก็พูดตามตรงคือเธอนั่งคนเดียวอยู่ฝั่งริมประตู คือไม่ได้มีอาจารย์คนไหนสั่งให้พวกเราแยกตัวออกจากเธอนะ แต่คือพวกเรารู้สึกไม่สบายใจ เราก็ย้ายออกมาเอง หยกกล่าวว่า ที่เธอย้ายออกมาเองเราเข้าใจ แต่มีวันหนึ่งที่เราตีแบดกับเพื่อน แล้วเพื่อนบอกว่าถูกเรียกเข้าห้องปกครอง คืออะไร เพื่อนบอกว่าครูบอกว่าไม่ให้อยู่กับเรา เพื่อนนักเรียนถามว่าตอนไหน หยกกล่าวว่า ไม่รู้เหมือนกัน เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า อันนี้คนในห้องไม่เกี่ยว หยกกล่าวว่า เข้าใจคนในห้องไม่เกี่ยว แต่ว่าเพื่อนห้องอื่นเขาเล่นกับเรา แล้วทีนี้เขาบอกเขาโดน

อาจารย์กล่าวว่า เป็นเหตุการณ์ที่ผ่านมาแล้ว แต่ ณ สถานะตอนนี้คือเธอไม่ใช่นักเรียนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ เราต้องเข้าใจในจุดนี้ให้ตรงกัน จะไปอ้างอะไรก็ได้ ถึงประเด็นเล็กๆ น้อยๆ คือเรื่องทาปากก็ไม่ใช่ประเด็น แล้วการที่หนูไม่นำผู้ปกครองมามอบตัวนั้น มันก็คือสาเหตุหนึ่งที่มันไม่ใช่ที่จะทำให้เป็นนักเรียนเตรียมพัฒน์ฯ แล้ว ตอนนี้อัดเสียงครูอยู่ใช่ไหม หยกกล่าวว่า ใช่ค่ะ อาจารย์กล่าวกับเพื่อนนักเรียนคนอื่นๆ ว่า หยกอัดเสียงครูอยู่ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ถ้าอัดเสียงอยู่ ทุกคนเป็นพยานได้ว่าเราไม่ได้พูดจารุนแรงหรืออะไรเลย เราก็พูดดีๆ นะหยก หยกกล่าวว่า ใช่ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า หยกฟังนะ จำได้ไหมวันที่ในห้องปกครองก็มีตนกับเพื่อนอีกคนหนึ่งไปนั่งด้วยใช่ไหม แล้วในวันนั้นตนกับเพื่อนก็ยืนยันได้ว่าถ้าหยกมีคลิปเสียงของหยกนะ ก็ไปเปิดก็ได้ว่าคนในห้องปกครองก็ไม่ได้พูดจารุนแรงเลย หยกกล่าวว่า ตอนนั้นคนในห้องปกครองบอกว่าเราอัดเสียง แล้วเราละเมิดสิทธิเขา ซึ่งเราไม่มีสิทธิอัดเสียงเหรอ เราก็บอกตรงๆ ว่าเราอัดเสียง

เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า สุดท้ายก่อนที่หยกจะลุกออกไป ท่านรองฯ (รองผู้อำนวยการโรงเรียน) จำไม่ได้ว่าหยกลุกออกไปแล้วหรือเปล่า แต่ว่าตอนนั้นท่านรองฯ เขาก็พูดว่า หยกจะอัดก็ได้ แต่ว่ามาฟังก่อน ถ้าจำได้ หยกกล่าวว่า เราไม่ได้ถึงขั้นนั้น เพราะว่าครูผู้ชายเป็นคนบอกเราเองว่า... อาจารย์กล่าวว่า ทำไมหนูพยายามที่จะละเมิดสิทธิของคนอื่นล่ะลูก เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า หยกยังฟังไม่จบแล้วก็มุดออกไป อาจารย์กล่าวว่า หนูไม่พยายามที่จะฟัง แล้วหนูก็บอกว่าโรงเรียนไม่เคยชี้แจงอะไรเลย เวลาที่หนูไปออกสื่อ ออกอะไรก็แล้วแต่ แต่เวลาโรงเรียนจะชี้แจงหนูก็ไม่ได้คิดที่จะฟัง หนูก็จะตอบแค่สองสามประโยคว่าเท่าที่หนูตอบได้ 

หยกกล่าวว่า แต่คราวนั้นที่สอบภาษาจีน อาจารย์พยายามกันหนูออกจากไอแพดมากเลย อาจารย์กล่าวว่า ก็ใช่ เพราะว่าทุกคนก็ไม่อยากให้หนูละเมิดสิทธิของคนอื่นไง แต่หนูก็ไม่พยายามที่จะทำตาม โรงเรียนชี้แจงหนูก็ไม่ฟัง แต่พอชี้แจงไปปุ๊บ หนูก็ไม่รู้เรื่อง หนูก็ไม่เข้าใจ ที่หนูโพสต์เมื่อวันก่อนเหมือนเป็นจุดเริ่มต้น ทั้งๆ ที่สิ่งต่างๆ เหล่านี้มันผ่านมานานแล้ว แล้วโรงเรียนพยายามชี้แจงกับหนูมากแล้ว ยังไงวันนี้เราก็คงขออนุญาตให้หนูไปไม่ได้ ด้วยทุกอย่างมันมีค่าใช้จ่าย แล้วหนูไม่ได้เป็นนักเรียนของเตรียมพัฒน์ฯ แล้ว เพื่อนๆ ว่าไง 

เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า อันนี้เราเคารพเสียงข้างมากนะ คือเราคุยกันตามตรง หยก เราคุยกันด้วยเหตุผลไม่ได้วีนเลย หยกกล่าวว่า ก็เราไม่ได้บอกว่าเธอวีนสักหน่อย ยังไม่ทันบอกเลยว่าเธอวีน ระหว่างนั้นอาจารย์บอกให้หยกลงจากรถ หยกมีสีหน้าเรียบเฉย หูฟังเสียบสมอลทอล์กตลอดเวลา

ต่อมาอาจารย์กล่าวว่า เชิญออกเลย อย่าให้เพื่อนๆ ต้องลำบากใจไปมากกว่านี้ ในเมื่อในค่ายนี้ไม่ได้จ่ายอะไรสักอย่าง ก็ควรที่จะออกเอง หยกกล่าวว่า แล้วจู่ๆ โรงเรียนก็คืน (ค่าเทอม) กะทันหัน แต่ว่าหนูได้ใบเสร็จ แล้วโรงเรียนรับตังค์หนูทำไมล่ะ อาจารย์กล่าวว่า เพราะครูคนนั้นเขาไม่รู้ด้วย หยกกล่าวว่า แล้วโรงเรียนไม่ได้บอก ไม่ได้แจ้งครูคนนั้นก่อนเหรอ หนูไม่ทราบในส่วนนั้น อาจารย์กล่าวว่า ครูคนนั้นเขาไม่สบาย ติดโควิด เขาไม่ทราบเรื่องนี้เลย หยกกล่าวว่า ก็คือระบบราชการทำอะไรแบบนี้ อาจารย์กล่าวว่า นักข่าวอยู่ข้างนอก หนูไปคุยกับเขาเลย ไปดิ ไป ทราบเรื่องทุกอย่าง ถ้าไม่รู้ว่าเขาคืนเงินมาเป็นเดือนแล้วนะ ไม่รู้เลยเหรอ หยกกล่าวว่า ไม่รู้เลย เพิ่งรู้เมื่อวันอังคาร อาจารย์กล่าวว่า ทุกคนรู้เรื่องหมดเลยนะ เขารู้กันทั้งโรงเรียน หยกกล่าวว่า แต่หนูไม่รู้เลย อาจารย์กล่าวว่า แต่หนูคนเดียวที่ไม่รู้

อาจารย์กล่าวกับเพื่อนนักเรียนว่า นักเรียนทุกคนที่อยู่ในห้องนี้อยากให้หยกไปไหม เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า มีใครอยากให้หยกไปด้วยไหม นักเรียนทุกคนตอบว่า ไม่ แต่หยกยังมีสีหน้าเรียบเฉย 

เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า อัดวิดีโอเพื่อนแบบนี้หมายความว่ายังไง หยกกล่าวว่า ไม่ มันเป็นหน้าหนูอย่างเดียว อาจารย์กล่าวว่า แต่มันก็มีเสียงมีอะไร คุณพยายามที่จะละเมิดสิทธิของคนอื่น คุณรักษาสิทธิของคุณ เราพยายามชี้แจงทุกอย่างแต่เวลาโพสต์ออกไปมันก็เป็นคนละอย่างกัน พยายามที่จะมาเรียนแต่ก็ไม่พยายามที่จะปฏิบัติตามเหมือนที่คนอื่นเขาทำ พยายามไม่รับรู้แล้วก็บอกว่าไม่รู้ หยกกล่าวว่า ถ้าโรงเรียนทำให้รับรู้อย่างโปร่งใสมันก็รับรู้ได้ล่ะ อาจารย์กล่าวว่า เขาก็รู้กันทั้งหมด มีแต่หนูที่ไม่รู้ เพื่อนทั้งห้องเขายังรู้เลยว่าคืนค่าเทอมหนูไปตั้งแต่อาทิตย์แรกที่หนูมาจ่ายเงินด้วยซ้ำ แล้วหนูจะไม่รู้ได้ยังไง 

หยกกล่าวว่า ไม่ ตอนนั้นเพื่อนยังถามถึงเสื้อกีฬาสี แล้วก็ถามถึงเรื่องเข้าค่ายหนูเลยว่าแบบสรุปยังไง อาจารย์ถามเพื่อนนักเรียนว่า มีใครถามเรื่องเสื้อกีฬาสีเรื่องเข้าค่ายไหมลูก มีไหม มีใครชวนเขาไปเข้าค่ายไหมลูก เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า แค่ถามเฉยๆ ว่าไปไหม อาจารย์ถามว่าแล้วอยากให้ไปไหมลูก เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ไม่ได้อยาก อาจารย์ถามว่าเอายังไง ในเมื่อหยกอยากจะไป

ต่อมาเพื่อนนักเรียนกล่าวว่า หยก พวกเราขอได้ไหม ขอนะ รักษาสิทธิตัวเองได้เราไม่ว่าหรอก แต่ว่าหยกไม่ได้จ่ายเงิน พวกเราจ่ายเงินไป หยกกล่าวว่า คือเราจ่ายได้นะ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ไม่ใช่แบบนั้นนะหยก คือตามกฎหมายแล้วคือหยกไม่ได้มามอบตัวตามที่กำหนด หยกกล่าวว่า เรามอบตัวเสร็จสิ้น ส.ส.คนนั้นเขาก็ยืนยันได้ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ไม่ อย่างนี้นะหยก คือลงไปคุยกันก่อนไหม ถ้านั่งอยู่ตรงนี้คุยไม่รู้เรื่องนะ หยกกล่าวว่า ทำไมไม่คุยกันตรงนี้ล่ะ ก็ขึ้นมาเลยสิ 

เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ลงมาคุยกันให้ดีๆ ก่อน เพราะว่าไม่งั้นพวกเราเดือดร้อนนะ ตอนนี้หยกกำลังทำให้คนอื่นเดือดร้อน หยกกำลังละเมิดสิทธิผู้อื่นอยู่ คือตอนนี้ตามหลักคือเราจะได้ออกแล้วนะหยก แต่ว่าตอนนี้ก็พูดตามตรงคือว่าเราอุตส่าห์ตื่นมาตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะได้ออกเร็ว สุดท้ายคือช้ามาก หยกต้องลงแล้วนะ หยกกำลังละเมิดสิทธิคนอื่น หยกเรียกร้องให้ตัวเองได้แต่ต้องดูคนอื่นด้วย อย่างนี้เขาไม่เรียกประชาธิปไตยแล้วนะหยก หยกกล่าวว่า แล้วที่โรงเรียนทำมันถูกต้องเหรอ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า แล้วที่หยกทำมันถูกต้องไหมล่ะ

หยกกล่าวว่า เราทำอะไรผิดขั้นตอนไหนบ้างในการมอบตัว เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ตามกำหนดเอาไว้มันมีวันกำหนดมามอบตัววันไหนถึงวันไหนใช่ไหม หยกกล่าวว่า แล้วเราอยู่ในคุก เรามามอบตัวได้ไหมล่ะ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า โรงเรียนก็บอกแล้วว่าให้หยกรอปีหน้าหรือจะมาเข้าเรียนเขาก็ไม่ว่า หยกกล่าวว่า โรงเรียนไม่ได้บอกคนที่มามอบตัวหลังจากที่เราออกจากคุก โรงเรียนบอกว่าโอเครับไว้ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า คือตอนนี้เพื่อน รถมันดีเลย์ออกหมดแล้ว คือกำหนดออก 6 โมงตรง แต่ตอนนี้มันดีเลย์ทำให้คนอื่นเดือดร้อน แล้วถ้าหยกไม่ลง เราก็ต้องไปนั่งรถ ม.6 ม.5 ซึ่งมันเบียด แล้วเวลาหยกอยู่ในห้อง คือหยกทำให้เพื่อนในห้องอึดอัดมากเลยนะ พูดตามตรง

หยกถามว่า เราทำอะไรให้เพื่อนอึดอัด เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า บางทีปัญหามันเข้ามาในห้องตลอด เราอาจจะแบบไม่ได้ขึ้นอยู่กับ คือจะพูดยังไงดี คือมันก็เดือดร้อนคนอื่นนะตอนนี้ แล้วนี่เข้าห้องปกครองไม่เว้นแต่ละวันเลยเนี่ยตอนนี้ หยกถามว่า ทำไมถึงเข้าห้องปกครอง เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า เขาถามสถานการณ์ในห้องว่าเป็นยังไงบ้าง อย่างวันนั้นเธอจำได้ไหม คือมันมีวันหนึ่งเราค่อนข้างวีนแตกมาก คือตอนนั้น วันนั้นมันเป็นวันที่เขาถ่ายคลิปภาษาจีน จำได้ปะ เอาเป็นว่ามันมีวันหนึ่งคลิปมันเผยแพร่ไปที่อื่น คนที่เขามาโฮมรูมก็จะดูว่ามาโฮมรูมห้องไหน แต่เธอไม่เคยมาโฮมรูมเลยสักครั้ง อยู่ดีๆ เธอจะลาเธอก็ลา อยู่ดีๆ เธอจะมากี่โมงเธอก็มา แล้ววันนั้นคือเราถ่ายคลิปอาจารย์...ใกล้ (สอน) เสร็จแล้ว 10 นาทีสุดท้าย คือมันจะจบคลิปแล้ว แล้วอยู่ดีๆ เธอก็ไปเปิดประตูเข้ามา แล้วตอนนั้นที่ประตูหน้าห้องมันล็อก เพราะอาจารย์...เขาถ่ายคลิปไว้เพราะต้องถ่ายคลิปการสอนส่งสำนักงานเขต (สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา) เขาบอกว่าห้ามเข้า แล้วตอนหยกเดินเข้าไปหยกไม่ดูเหรอว่าคนในห้องไม่ใช่เพื่อนเรา หยกไม่ดูเหรอว่าคนในห้องหน้าตาไม่คุ้นเหมือนมาเรียนห้องนี้

หยกกล่าวว่า ตอนนั้นเราไม่ทันสังเกต แต่ว่าไลน์กลุ่มก็มี ทำไมถึงไม่แจ้งข่าวในไลน์กลุ่มล่ะ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า หยกฟังนะ มันมีคาบโฮมรูมที่เขาจะต้องแจ้งข่าวสารทุกวันอยู่แล้ว ซึ่งหยกไม่เคยมาเลยมั้ง หรือบางทีมาก็มาแบบตอนจะหมดคาบแล้ว คือตอนนั้นเขาแจ้งข่าวสารทุกอย่าง คนในห้องรับทราบ เราก็อยู่ในไลน์กลุ่มที่มีเธอนะ แต่ว่าเวลาเธอจะลาหรือเวลาเธอจะไม่มา บางทีเธอก็ไม่ได้บอก เธอก็มาโรงเรียนแบบหายหน้า หน้าไม่สวย มาเรียนแบบตอนคาบสุดท้ายอย่างนี้ คือมันก็ไม่ใช่เรื่องหรือเปล่าหยก หยกกล่าวว่า คาบสุดท้ายเหรอ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า คือบางทีมาโรงเรียนแบบว่าคาบหลังกินข้าวอย่างนี้ เอาจริงๆ เธอแค่มาโรงเรียนตอน 8 โมงมันก็ไม่ควรแล้วเปล่า

หยกกล่าวว่า เขามาคาบสุดท้ายตอนไหน วันรับพระเกี้ยว เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ปกติหยกมากี่โมง แปดโมงกว่า แปดโมงครึ่ง คือเราไม่โจมตี เรากำลังมาคุยดีๆ แบบว่าพูดตามตรงว่าตามประสาเพื่อนคุยกันนะหยก เราคุยแบบเปิดใจนะหยก เราไม่ได้จะไปทำให้หยกรู้สึกไม่สบายใจหรืออะไร อันนี้เรากำลังคุยในมุมมองของเรา ตอนนี้ทุกคนทั้งห้องเขารู้สึกกันยังไง แล้วต้องการอะไร แล้วหยกก็ต้องเคารพเสียงคนอื่นด้วย หยกกล่าวว่า แล้วตอนนั้นที่เธอไม่โอเคที่แบบครู พวกผู้ปกครองมาตามเราที่ห้องใช่ไหม เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า คือตอนนั้นเรากลัวว่าเราจะโดนไปเกี่ยวด้วย แต่ว่าตอนนี้ก็คือเราไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ตอนนั้นจบแล้ว เรื่องนี้นะ หยกกล่าวว่า โอเค แต่ว่าสุดท้ายความผิดโรงเรียนละเมิดไม่อยากให้ครูมาตามเธอเหรอ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า หยก ขอร้อง ลงเถอะนะ โดยมีเพื่อนนักเรียนคนอื่นกล่าวว่า ขอร้อง

หยกกล่าวว่า แล้วไม่คิดว่าเราอยากเรียนบ้างเหรอ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า แล้วตอนนี้หยกไม่ได้จ่ายตังค์ หยกกล่าวว่า เขาจ่ายแต่โรงเรียนจู่ๆ ก็คืน เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ค่าที่พักตอนนี้ทุกคนมีส่วนร่วมในการจ่ายหมด แล้วถ้าหยกไป ถือว่าหยกกำลังใช้เงินของคนอื่นนะ หยกกล่าวว่า เท่าไหร่ล่ะ ให้เราโอนเท่าไหร่ล่ะ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า มันไม่ได้เกี่ยวประเด็นตรงนี้ คือมันตั้งแต่วันมอบตัวตอนจ่ายค่าเทอมมันรวมกับค่าค่าย ซึ่งตอนนั้นที่หยกเราก็บอกอยู่ว่าตามกฎหมายหยกไม่ได้มามอบตัวตามกฎหมาย หยกมามอบตัวทีหลัง หยกกล่าวว่า ใช่ เรามามอบตัวทีหลังแล้วเราก็จ่าย 

เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ตามกฎมันไม่มีมอบตัวทีหลัง มันมีไหมกฎอะ หยกกล่าวว่า ก็คือทางโรงเรียนไม่ให้โอกาสในการศึกษาเด็กเลยเหรอ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า หยก ตั้งแต่แรกแล้ว ขนาดให้หยกเข้ามาเรียนคือเขาให้โอกาสแล้วนะ ทั้งๆ ที่หยกไม่ใช่เด็กนักเรียนโรงเรียนเรา หยกกล่าวว่า ทั้งที่เรามอบตัวเสร็จแล้วเนี่ยนะ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า มันไม่สำเร็จไง คือมันมอบตัวไม่สำเร็จ เธอไม่ได้อ่านในแถลงการณ์เหรอ เคยอ่านบ้างไหม หยกกล่าวว่า อ่าน แต่ทำไมโรงเรียนถึงไม่มีประกาศฉบับทางโรงเรียนล่ะ มีแต่แถลงการณ์ เอาที่เป็นประกาศตรงๆ สิ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า เขาประกาศไปหลายรอบแล้ว

เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า หยก ข้างล่างมันมีแสงสว่างนะหยก คือตอนนี้เพื่อนๆ เขาจะไปสนุกกัน ไม่ใช่แค่คันเรานะ ยังมีชั้น ม.5 ม.6 ด้วย แล้วทำไมตั้งแต่หยกเข้าเรียน ตั้งแต่วันแรกที่เธอมาเรียน ตอนที่เธอเดินออกมาจากห้อง ทุกคนก็จะคุยเรื่องเธอกันตลอด แล้วเพื่อนๆ อึดอัด ทุกคนไม่โอเค ทุกคนไม่สบายใจ แล้วเราไม่เคยมาบอกเธอจนมาวันนี้คือเราจะมาบอกเธอตรงๆ แต่เห็นปะ เวลามาบอกตรงๆ เธอก็ไม่ฟังอะไรเลย หยกกล่าวว่า จริงๆ เธอบอกตั้งแต่แรกจะดีกว่า เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า งั้นเอาเป็นว่าตอนนี้กล้าที่จะบอกว่าตอนนี้ลงไปเถอะนะ ขอแค่ 3 วันไม่ได้เหรอ เพื่อนจะไปสนุกกัน แล้วเราก็จ่ายตังค์ครบทุกอย่าง หยกทำให้คนอีก 400 คนเลต หยกจะให้คนอื่นฟังเสียงตัวเองก็ฟังเสียงคนอื่นก่อนนะ 

หยกกล่าวว่า เราก็ฟังอยู่นี่ไง จู่ๆ โรงเรียนก็มาบอกเราแล้วเพิ่งมารู้ เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า เขาบอกหมดแล้ว เขาก็รู้ว่าโรงเรียนคืนเงินแล้ว หยกกล่าวว่า เรารู้เมื่อวันอังคาร เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า หยก เพื่อนเขารู้กันหมดแล้ว หยกกล่าวว่า แต่ตอนนั้นยังถามเราเรื่องเสื้อกีฬาสี เรื่องค่ายเลย แต่ไม่เคยบอกเราเลย เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ถ้าหยกโอนมา มันมีเงินเข้าแน่นอน หยกกล่าวว่า แต่ตอนนั้นเธอก็เป็นคนถามเราว่าเธอได้เสื้อกีฬาสียัง เธอได้ไปค่ายไหม เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า รุ่นพี่ให้เรามาถามอีกที เพราะค่ากีฬาสีต้องจ่ายเพิ่ม หยกกล่าวว่า แล้วก็บอกเธอว่า เออ เราจ่ายค่าเทอมแล้ว ทีนี้เธอไม่บอกเราเลยนะว่าเขาคืนเราแล้ว

เพื่อนนักเรียนถามว่า พูดออกไปจะกระทบอะไรหรือเปล่า แล้วหยกรับประกันได้ไหมว่าเราจะไม่ได้รับความเสียหายอะไรจากการที่เราไปพูดแบบนั้นกับหยก แล้วทุกวันนี้เวลาแค่เดินไป หยกถามว่าได้รับความเสียหายจากเรา เพื่อนนักเรียนกล่าวว่า ตอนนี้คนในห้องที่เขาไม่พูด เขาเคารพสิทธิของหยก เขาไม่อยากพูดตรงๆ แล้วทุกวันนี้แบบเวลาเธอมาโรงเรียนเธอมีนักข่าว แล้วก็มาถ่ายๆๆ แล้วเขาไม่เบลอหน้าเราด้วยนะ มันทำให้คนในโรงเรียนเดือดร้อนนะ เฉพาะเพื่อนในห้องเธอเองไม่สบายใจ พวกเพื่อนเก่าๆ ที่มาจากห้อง 3/5 ก็เคยไปคุยกับเขามา เขาบอกว่าเขาก็ไม่สบายใจเหมือนกัน ไม่เคยมีใครสบายใจทั้งนั้นเลย อะ แล้วให้พูดตามตรงนะหยก พวกแก๊งทำเล็บให้เธอ หรือคนอีกหลายคนคุยกับเธอ ลับหลังเขาก็คุยเรื่องเธอ เธอฟังได้ไหม คือสิ่งที่เธอทำตอนนี้มันไม่ถูกต้อง แล้วคนที่มาเล่นกับเธอตอนนี้เขาไม่ได้เล่นกับเธอแบบ Best Friends เข้าใจป่าว เขาไม่เล่นกับเธอเพราะว่าเธอทำคอนเทนต์นะหยก คือหยกอยากจะเป็นคอนเทนต์เหรอ หยกกล่าวว่า เรารู้ แต่เพื่อนที่เราสนิทเราก็มี 

ก่อนที่เพื่อนนักเรียนจะบอกให้หยกลงมาได้แล้ว ไปดีๆ เถอะ เพื่อนๆ อยากไปสนุกกันนะ จากนั้นเพื่อนนักเรียนอุ้มหยกลงจากรถ แล้วเพื่อนนักเรียนคนอื่นๆ กล่าวคำว่า "ออกไป" พร้อมกับเสียงเฮ รวมเวลาที่หยกอยู่ในรถทัวร์ประมาณ 35-40 นาที