แพทย์หญิง ณัฐกานต์ ชื่นชม หรือหมอเบียร์ อายุรแพทย์โรคติดเชื้อโรงพยาบาลแม่สอด โพสต์เฟซบุ๊กเล่าเรื่องราวของผู้ป่วยโควิด อาการโคมา ปอดขาวโพลน แพทย์คาดคงไม่รอด สุดท้ายรอดปาฏิหาริย์ คาดมาจากแรงใจจากครอบครัวและแรงกายของเจ้าหน้าที่
เมื่อวันที่ 14 ก.ย. เฟซบุ๊ก "Nuttagarn Chuenchom" หรือ หมอเบียร์ โรงพยาบาลแม่สอด จ.ตาก ได้ออกมาโพสต์ข้อความเกี่ยวกับผู้ป่วยรายหนึ่ง ที่มีอาการโคม่า เข้ามารักษาด้วยปอดขาวโพลน คาดว่าผู้ป่วยรายนี้โอกาสรอดมีน้อยมาก โดยมีการเรียกเรียกญาติมากอดลาครั้งสุดท้าย แต่กลายเป็นแรงฮึดให้คนไข้ต่อสู้กับโรค ปอดฟื้นฟูดีขึ้น ทั้งนี้ "หมอเบียร์" ได้ระบุข้อความว่า
"เมื่อ 4 วันก่อนพยาบาลแพนมาเล่าให้ฟังว่ามีคนไข้ผู้หญิงชาวเมียนมาคนหนึ่งหอบเหนื่อยมากมีคนพามาส่งที่ห้องฉุกเฉิน วัด oxygen sat ที่ปลายนิ้วได้ 40-50% หอบแฮ่กๆ หมอเอ้หมอเวรห้องฉุกเฉินสั่งทำ CXR และตรวจ ATK (antigen test kit )ทันที ผลปรากฎเป็นบวก และ CXR คือแย่มากๆ ขาวโพลนไปหมดไม่มีส่วนดำปกติเลย ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นรู้ดีว่าปอดโควิดแบบนี้คงไม่รอด เธออายุ 30 ต้นๆเอง บ้านเธออยู่ไหน คนที่มาส่งก็ไม่ใช่ญาติเลยสักคน และเธอไม่มีโทรศัพท์..พยาบาลที่จุดคัดกรองตามเจ้าหน้าที่ NGO ของ M-fund มาเพื่อขอความช่วยเหลือ ช่วยไปตามสามีคนไข้มาให้หน่อย ในชุมชนชาวเมียนมาแห่งหนึ่งไม่ไกลจากโรงพยาบาล ตอนนั้นก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว มืดก็มืด ศูนย์เปลพี่มั่มก็แต่งชุด PPE เรียบร้อยเพื่อเข็นคนไข้ไปที่ตึกผู้ป่วยโควิด พยาบาลขอร้องศูนย์เปลให้รออีกหน่อย..พี่เขาก็รอทั้งๆที่ร้อนมากๆ เจ้าหน้าที่ M-fund หายไปนานมากจน 2 ชั่วโมงจึงกลับมาพร้อมลูกและสามีของคนไข้ พวกเขาดูตกใจมากที่รู้ว่าคนไข้เป็นมากขนาดนี้ ทุกคนช่วยกันแต่งชุด PPE ที่คิดว่าเหมาะสมในการป้องกันการติดเชื้อให้กับสองคนพ่อลูก เราให้เวลาพวกเขาสั้นๆ ไม่เกิน 10 นาทีเพื่อพูดคุยกัน ในใจทุกคนคิดว่านี่คงจะเป็นการร่ำลาครั้งสุดท้าย แต่คนไข้บอกสามีว่าให้กลับไปรอเธอที่บ้านไม่นานเธอจะได้กลับไป.. พยาบาลแพนบอกว่าวันนั้นเจ้าหน้าที่หลายคนร้องไห้เลยหมอ สงสารคนไข้มากๆ ...
คนไข้มาถึงวอร์ด อาการแย่หายใจหอบมาก ห้อง ICU เราก็เต็มเอี๊ยด คนไข้จึงได้ใช้ออกซิเจน High flow oxygen 100% ได้ยาทุกอย่าง max และเข้าแก๊งค์นอนคว่ำของหมอเบียร์ หมอก็สงสารคนไข้มากที่ต้องทุกข์ทรมานจากอาการเหนื่อยจึงให้ยามอร์ฟีนเพื่อบรรเทา เธออดทนมาก วันแรกเธอสั่นไปทั้งตัว จับขอบเตียงเกร็งไปหมด ซึมๆถามไม่ตอบ วันต่อมาเธอนิ่งมากขึ้น หายใจดีขึ้นมาก ไม่มีอาการเกร็ง วันต่อมาเธอเริ่มพูดได้ กินข้าวเมื่อเจ้าหน้าที่ป้อน ..และวันนี้เธอลุกขึ้นมากินข้าวเอง พระเจ้า!!!! อาการคนไข้ดีขึ้น ดูฟิล์มเอ็กซเรย์ก็ดีขึ้น หมอดีใจน้ำตาไหล
เธอคือผลงานชิ้นโบว์แดงที่สุดในแก๊งค์นอนคว่ำของหมอคว่ำจ้าคว่ำ..คนไข้คนไหนไม่คว่ำ หมอไม่รักนะจ๊ะ (ผู้ป่วยโควิดที่นอนคว่ำจะมีค่าออกซิเจนในเลือดดีขึ้น) หมออนุญาตให้นอนหงายเฉพาะเวลากินข้าวและเวลาเมื่อยแค่นั้นแหละ ผู้ป่วยส่วนใหญ่งอแง แต่หมอจะบอกให้อดทน
หมอบอกว่า..ถ้าเธอนอนคว่ำ เธอจะได้ไปเจอลูกอีกครั้ง ..ฉันคิดว่านอกจากอภินิหารนอนคว่ำและยามากมายที่ให้เธอไป อภินิหารกอดสุดท้ายของลูกและสามีในวันนั้นคือ แรงใจที่ดีที่สุดที่เธอยึดเหนี่ยว ..เธอต้องรอด เธอคิด
โรงบาลแม่สอดของเรามันมีเสน่ห์ตรงนี้ ..บางทีเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานก็อาจจะพูดไม่หวาน ไม่เพราะ เพราะพวกเราทำงานแข่งกับเวลา ทำงานภายใต้ความเครียดทั้งแบบเฉียบพลันและสะสม ทำงานแบบnon-stop ไม่ได้พักเลยจริงๆ ..แต่ที่หมอเบียร์สัมผัสได้ตลอดมา คือ พวกเราเป็นคนดี มีคุณธรรม มีความเอื้อเฟื้อต่อเพื่อนมนุษย์ไม่ว่าจะเชื้อชาติเผ่าพันธุ์อะไร ยากดีมีจนอย่างไร ขอให้รักษาความดีงามทั้งหมดนี้ไว้ มีหลายเหตุการณ์ที่ผ่านไป นึกถึงเมื่อไหร่ก็อมยิ้มได้ทุกทีค่ะ ..มันคือความสุขแบบอวลๆ มาลุ้นไปกับเธอนะคะ ..ลุ้นให้เธอได้กลับบ้านกันค่ะ"
